تصمیم هند برای انتقال بخش قابل‌توجهی (۱۰۰ تن) از ذخایر طلای خود از بریتانیا به انبارهای داخلی، بار دیگر بحث‌هایی را در مورد چالش‌های لجستیکی طلای فیزیکی برانگیخته است.
گورباکس با در نظر گرفتن این چالش، عنوان کرد که ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین، در چنین مواقعی می‌توانند راه‌حل یکپارچه‌تری ارائه دهند. وی در ادامه بر سهولت انتقال و مزایای ذخیره‌سازی بیت‌کوین تاکید کرد.
او پیشنهاد کرد که در زمان تنش‌های ژئوپلیتیکی، که عملیات مالی سنتی پیچیده می‌شود، بیت کوین و دارایی‌های توکنیزه شده مانند XAUT (تتر گلد) می‌توانند جایگزین‌های سازگارتری برای بانک‌های مرکزی که به دنبال کاهش ریسک ذخایر طلای خود هستند، باشند.
ذخیره‌سازی طلا توسط هند در سال ۱۹۹۱ و در جریان یک بحران شدید ارزی آغاز شد. در آن زمان، این کشور بخش‌هایی از ذخایر طلای خود را به عنوان ضمانت مورد استفاده قرار داد که این اقدام انتقادهای زیادی را برانگیخت. پس از بیش از سه دهه، هند خرید طلا و انتقال بخشی از آن به کشور را از سر گرفته است.
در راستای نظرات گورباکس، مایکل سیلور، مدیر اجرایی شرکت مایکرو‌استراتژی (MicroStrategy)، نیز بیت کوین را به عنوان دارایی سازمانی برای نیازهای خزانه‌داری مدرن و از طرفی برای شرکت‌ها، خانواده‌ها و افراد مناسب می‌داند.
سیلور در مصاحبه اخیر خود، در مورد تأثیر این ارز دیجیتال بر تضعیف ارزهای سنتی فیات و تأثیر «انقلابی» آن بر سیستم مالی جهانی صحبت کرد. او بر نقش بیت کوین در توزیع مجدد قدرت از موسسات متمرکز به افراد تاکید نمود.
وی همچنین اصول بیت کوین را که از استقلال فردی، حریم خصوصی و آزادی دفاع می‌کند، یادآور شد و بر پتانسیل این ارز دیجیتال برای تصحیح اطلاعات نادرست و زوال مالی سیستمیک تاکید کرد.
در کل، سیلور بیت کوین را به عنوان ابزاری برای توانمندسازی شهروندان جهان از طریق ارتقای استقلال مالی آنها، توصیف می‌کند.
به زبان ساده، بیت کوین نوعی پول دیجیتال است؛ اما بر خلاف پول‌های کاغذی رایج مانند ریال، دلار یا یورو که هر روز استفاده می‌کنیم، تحت نظر و کنترل هیچ بانک یا دولتی نیست. این پول برتر و تمام تراکنش‌های مرتبط با آن توسط هزاران کامپیوتر در سراسر جهان کنترل می‌شود و شبکه آن هم به لطف کاربران موجود در آن، فعالیت می‌کند. این کاربران توسط فرد یا نهاد خاصی انتخاب نمی‌شوند؛ بنابراین تصمیم برای فعالیت در شبکه بیت کوین، به‌طور کامل داوطلبانه و اختیاری است.
قبل از آنکه بیت کوین در سال ۲۰۰۹ متولد شود، ایده‌ها و تلاش‌های زیادی برای ایجاد یک سیستم پولی دیجیتال و غیرمتمرکز صورت گرفته بود. در دهه ۱۹۹۰، افرادی مثل دیوید چام (David Chaum) با ایده‌های نوآورانه خود، مفهوم پول دیجیتال را مطرح کردند. چام در سال ۱۹۹۵، سیستمی به نام ای‌کَش (ECash) را ارائه داد که تا حدی شبیه به بیت کوین بود، اما به دلیل برخی محدودیت‌های فنی، موفقیت چندانی کسب نکرد.
