مبلغ وام ضروری بازنشستگان تامین اجتماعی در سال ۱۴۰۱، فقط ۱۲ میلیون تومان بود، این مبلغ در سال ۱۴۰۲ به ۲۰ میلیون تومان افزایش یافت؛ رقمی که به گفته یدالله فرجی، فعال صنفی بازنشستگان کارگری، پول یک یخچال هم نیست!
او با بیان اینکه «فلسفه وجودی وام ضروری این است که با آن بتوان نیاز‌های ضروری زندگی را در مواقع لازم برآورده کرد» افزود: فرض کنید بازنشسته‌ای که زیر خط فقر درآمد دارد، بخواهد فرزندش را راهی خانه بخت کند؛ این بازنشسته که هیچ سرمایه و اندوخته‌ای ندارد و تمام سال‌های کار کردن پس‌اندازش را در صندوق تامین اجتماعی به امانت گذاشته، هیچ راهی ندارد جز اینکه از همین صندوق وام بگیرد؛ حالا سوال اینجاست که آیا نباید این وام که در مواقع ضروری به ناچار درخواست می‌شود به اندازه‌ای باشد که بازنشسته بتواند با پولِ آن دو قلم لوازم خانگی برای فرزندش تهیه کند؟!
فرجی تاکید کرد: یکی از امکانات نظام تامین اجتماعی در همه جای جهان، پرداخت رفاهیات و تسهیلات بانکی، بدون سود و به مبلغ کافی‌ست؛ اما در ایران، صندوق تامین اجتماعی هیچ نوع امکانات تفریحی و رفاهی که در اختیار بازنشستگان و مستمری‌بگیران خود نمی‌گذارد، تنها خدمتی که ارائه می‌دهد، همین وام‌های ضروری‌ست که بازنشستگان برای آن ثبت نام می‌کنند، چون چاره دیگری ندارند؛ آیا درست است که مبلغ این وام‌ها، فقط ۲۰ میلیون تومان باشد و بازنشسته نتواند با این وام، یک یخچال بخرد؟!
به گفته این فعال صنفی بازنشستگان، مبلغ وام ضروری مستمری بگیران صندوق تامین اجتماعی بایستی در سال جدید، حداقل سه یا چهار برابر شود چرا که تامین چند قلم کالای اساسی برای زندگی، حداقل به چنین ارقامی نیاز دارد.
این بازنشسته اضافه کرد: امروز اگر یکی از لوازم خانگی در منازل بازنشستگان ایراد پیدا کند و نیاز به تعمیرات داشته باشد، بازنشستگان با مستمری دریافتی نمی‌توانند هزینه این تعمیرات را بپردازند؛ در چنین شرایطی باید از مدیران سازمان تامین اجتماعی پرسید «شما چه خدماتی به بازنشستگان و مستمری‌بگیران خود ارائه می‌دهید، چقدر از این بهبود ادعایی، مستمری‌بگیران صندوق نصیب برده‌اند»؛ و باید پاسخ داد، هیچ!
