هر زمان که اسمی از بمب شیمیایی به زبان می آید به یکباره نام سردشت و حلبچه در ذهنمان تداعی می شود، شهری که در سال 1366 مورد تهاجم کشور عراق قرار گرفت و با بمب های شیمیایی اهدایی آمریکا و متحدان غربی اش، برگ سیاهی را در تاریخ رقم زد.
شاید در نگاه اول اذهان عمومی در بمباران شیمیایی سردشت و حلبچه و کشتار فجیع انسانی و نیز آلودگی شیمیایی در منطقه به سمت عراق برود اما باید باور داشت که این کشور بازیچه ای برای اجرای دستورات آمریکا و رژیم صهیونیستی بود که عراق را مجهز به سلاح های شیمیایی کرده بودند.
صبح روز هفتم و هشتم تیرماه یادآور خاطراتی غمناک از سردشت قهرمان است روزی که عراق با جنگنده های خود چندین بار با بمب های خوشه ای شیمیایی، مردم سردشت را به خاک و خون کشیدند.
قطعا فرزندانی که آن روزها در سردشت زندگی می کردند یاد و خاطره کشته شدگان این فاجعه خونبار از یادهایشان نمی رود.
جنایت های آمریکایی در زیرپا گذاشتن حقوق بشر نشان می دهد که آنها به هیچ چیز جز تسلط خود بر دنیا فکر نمی کنند و در این راه نیز از هیچ اقدامی دریغ نمی کنند؛ بمباران ویتنام، حلبچه و سردشت، ناکازاکی و هیروشیما و یمن و سوریه و غزه و فلسطین همه دلیلی بر این مدعاست.
حال استکبار جهانی در حالی دم از حقوق بشر می زنند که خود اولین ناقضان حقوق بشری هستند و تاریخ نیز گواه روشنی بر این رفتارهای ضالمانه و ضد بشری است.
ظلمی که تاکنون باحمایت استکبار جهانی، در مجامع بین المللی حقوق بشر نیز ادامه داشته و اکنون نیز در مجمعی که همه در دنیا آن را مدافع حقو ق ملت ها می دانستند، عربستانی ها با ریال ها و آمریکایی ها با دلار های خود رای این سازمان ها را خریده اند و سعی دارند جنایات رخ داده در یمن و بحرین به فراموشی بسپارند غافل از اینکه هیچ گاه کشتار فجیع کودکان یمنی و زنان و کودکان بحرینی، جنایت های سردشت و...ف از یادها نخواهد رفت همان گونه که پس از سی سال ظلمی که آمریکا در حق مردم ایران و سردشت روا داشته است و میدان خونی که در حلبچه و سردشت به بار اورد، از یادنرفته و هیچ گاه فراموش نمی شود.
قطعا اگر صفحه صفحه تاریخ را ورق بزنیم نمی توان کشوری را یافت که مورد ظلم و ستم امریکایی ها قرار نگرفته باشد.
