روستای کورعباسلو که در محل به "کوراباز" مشهور است در دامنه قلعه باستانی بوینی یوغون در دهستان یورتچی غربی و بخش مرکزی شهرستان نیر واقع شده و با مرکز شهرستان (شهر نیر) 12 کیلومتر فاصله دارد.
معیشت اهالی این روستا از قدیم الایام کشاورزی و دامداری بوده و به علت کمبود آب ، کشاورزی محدود به کشت دیم بوده و دامداری در کنار آن نقش مکمل را ایفا نموده است. وجود مراتع طبیعی در مناطق ییلاقی منطقه به ویژه در گذشته های دور دامداری را در این منطقه پررنگ تر نموده و روستاییان از اوایل فصل بهار تا آخر تابستان به مناطق ییلاقی کوچ می کرده اند و از چراگاه ها و مراتع طبیعی استفاده کرده و با فرا رسیدن فصل برداشت مجددا" به روستا باز می گشته اند.
حفاری های باستان شناسی اخیر و کشف آثار تاریخی در قلعه باستانی بوینی یوغون حاکی از قدمت 4500 ساله این منطقه است ولی بواسطه تحولات زمین شناسی و حوادث طبیعی در خود روستا بنایی از دوره های پیشین به جای نمانده است.
این روستا از طریق دو جاده آسفالته به اردبیل و تبریز دسترسی داشته و از نعمت برق ، تلفن و گاز برخوردار می باشد و با همت اهالی لوله کشی آب مصرفی انجام یافته ولی همچنان مردم روستا از کمبود آب رنج می برند.
با توجه به اقدامات عمرانی و ساخت بناهای مسکونی مدرن بویژه پس از زلزله اخیر، و با توجه به پتانسیل های جذب توریست و توسعه صنعت گردشگری امید است موضوع کمبود آب شرب و مصرفی روستا مورد توجه قرار گرفته و اقدام اساسی در جهت رفع این معضل به عمل آید. امروزه اکثر جوانان و فرزندان روستای کورعباسلو دارای تحصیلات عالی بوده و یا به کسب و کار و تجارت در اقصا نقاط کشور مشغولند و در عین حال وابستگی خود را به روستای آبا و اجدادی حفظ کرده اند.
قلعه و منطقه باستانی "بوینی یوغون" در روستای کورعباسلو واقع شده است. این قلعه که قطعاً یکی از مهم ترین دژهای آذربایجان در دوران تاریخی و صدر اسلام و حتی بعد از آن بوده است در حال حاضر یکی از مهم ترین سایت های باستانی ایران محسوب می شود و نشانه هایی از تمدن از چهار هزار و پانصد سال پیش از دوران مفرغ تا عصر اشکانی و دوران اسلامی در آن یافت شده است. البته اینها محصول اکتشافات در زمین های پای قلعه است.
قلعه بوینی یوغون(گردن ستبر) روی قطعات عظیم سنگ واقع شده و دیواره های سنگی ای که ارتفاعی حدود ۳۰۰ متر دارند قلعه را از دو جناح غیرقابل نفوذ کرده اند. جناح های قابل نفوذ نیز با دیوارهای از سنگ و ساروج به شکل غیرقابل نفوذ درآمده بوده اند که بدلیل حوادث طبیعی و انسانی ، جنگ و ... اکنون از آن دیوارها جز نشانه هایی، چیزی باقی نمانده است. عمده مصالح به کار رفته در این دژ سنگ و ساروج است. ملاط ساروج به خوبی قابلیت خود را در طول تاریخ به عنوان چسباننده سنگها نشان داده است. البته برای فضاهای داخل قلعه از مصالحی چون آجر و خشت نیزاستفاده شده است.
برای بالا رفتن از کوه پله‌هایی نیز وجود دارد که حاصل تراش سنگها به وسیله انسان بوده و براحتی می‌توان از کوه مانند پله‌های امروزی منازل بالا رفت و البته در برخی قسمت‌های کوه نیز بسختی می‌شود عبور کرد و نیازمند مهارتهای صخره نوردی است.
بالای تپه عظیم سنگی نیز شش حوضچه (استخر) دست ساز وجود دارد. این حوضچه ها محصول دست بشر هستند و با دقتی تمام از کف قله تراش خورده اند و نشان از توانایی و هنر انسان در تراش و کندن کوه دارند و آب باران و برف در آنها ذخیره شده و مورد استفاده ساکنان قلعه قرار می‌گرفته است. وجود این حوضچه ها گویای این واقعیت است که این ذخایر عظیم برای گروهی بزرگ و جهت پاسخگویی به نیازهای آنان در مواقع عادی و به ویژه محاصره های طولانی مدت پیش بینی شده بود. در میان مردم محلی روستای کورعباسلو مشهور است که این استخرها عمقش بسیار زیاد است و انتها ندارد.
با اندک دقتی وجود یک سری جویهای کوچک در قسمت های مشخص از سطوح صخره های اطراف این استخرها قابل مشاهده است که وظیفه هدایت آب برف و باران جهت ذخیره سازی را بر عهده دارند.
از دیگر آثار واقع در این منطقه می‌توان به آسیاب سنگی اشاره کرد که در دل تخته سنگ‌های عظیم بوینی یوغون قرار دارد. بقایای این بنای سنگی در جبهه جنوب غربی قلعه پیداست وضعیت ظاهری آن بیانگراین است که این بنا جزئی از تاسیسات دفاعی و ارتباطی قلعه بوده و احتمالاً کنترل ورود و خروج قلعه از این مکان صورت می گرفته است.
" این قلعه از نظر موقعیت و ساخت نسبت به قلعه های مشابه دارای اهمیت بیشتری است. بوینی یوغون محصول سختی طبیعت و سازندگی بشر است. دژی محکم، تسخیرناپذیر و غیرقابل نفوذ که در سال‌های متمادی از دسترس دشمنان دور و محفوظ مانده است.
بوینی یوغون فقط یک قلعه نیست، بلکه بخش مرتفعی از یک محوطه و یک شهر یا دهکده قدیمی است. وسعت بسیار زیاد آن که بالغ بر 300 هکتار است و چند لایه‌ای بودن قلعه نشان‌دهنده استمرار سکونت انسان از دوره اشکانی تا دوره صفوی بوده که از مشخصات بارز این قلعه به حساب می‌آید. موقعیت خاص طبیعی، وفور آب و غذای کافی در محل از دیگر ویژگی هایی است که طراحان و سازندگان دژ را در انتخاب این محل مصمم نموده است.
البته هیچ دشمنی تاب مقاومت در برابر سرمای طاقت فرسای زمستان منطقه در محاصره های طولانی مدت را نداشته است و این امتیاز بزرگ را اقلیم منطقه بدان بخشیده است.
از سوی دیگر این دژ در محلی واقع شده است که بر منطقه وسیع اطراف کاملاً مشرف می باشد و امکان حملات غافلگیرانه را منتفی می ساخت که خود یک امتیاز دفاعی تلقی می شد. مسلم است که این دژ چنین اسمی را در دوران بعد به خود پذیرا شده است که خود می تواند حاکی از حصانت تحسین برانگیز آن باشد.
این منطقه چند سالی است مورد توجه باستان‌شناسان قرار گرفته و هم‌اکنون به یکی از مهم‌ترین سایت‌های باستانی ایران تبدیل شده است. قلعه بوینی یوغون یکی از محوطه‌های تاریخی و باستانی استان اردبیل است که پس از اتمام مراحل کاوش، به سایت موزه تبدیل می‌شود. مرحله اول کاوش در این منطقه انجام شده و قرار است پس از اتمام کل کاوش‌ها، این محوطه به موزه‌ای روباز برای نمایش آثار تاریخی و باستانی تبدیل شود.
