اختلال دو قطبی به بیماری در علم روانشانسی گفته می شود که فرد بیمار دچار اختلال در هیجانات و احساسات می شود.
علائم اختلال دو قطبی
اختلال در خواب، اشتها و یا تفکر در پی اختلالات هیجانی
در اختلال دو قطبی ، بیمار از نظر هیجانات، خواب و اشتها از سویی در تفکر خود هیچ مشکل عمده ای پیدا نمی کند و به فعالیت عادی زندگی خود ادامه داده واز سوی دیگر دچارافسردگی می شود.
اختلال دو قطبی مدت زیادی در انسان می ماند.
این بیماری در تمام جوامع و در تمام طبقات اجتماعی دیده میشود از این رو به خانواده و یا نژاد خاصی اختصاص ندارد.
نوع شدید بیماری دو قطبی حدود ۵/۱-۱ در صد افراد جامعه را در طول عمر مبتلا میکند و انواع خفیف آن تا ۶% نیز گزارش شده است. ملاحظه میشود که بیماری دو قطبی بیماری نادری نیست.
این بیماری در زن و مرد به یک میزان دیده میشود و معمولا سن شروع بیماری بیشتر بین ۳۵-۲۵ سالگی است. این به این منظور نیست که فقط در این سنین دیده میشود بلکه در سنین کودکی و حتی سالمندی نیز ممکن است برای بار اول دیده شود. ولی بیشتر اوقات در محدوده سنی که در بالا ذکر شد شروع میگردد.
شاید اولین واکنش بیمار و نیز وابستگان نزدیک بیمار در مواجه با این بیماری ترس، نگرانی و وحشت از داشتن چنین بیماری در خود و یا در یکی از عزیزان نزدیک وی باشد. در اکثر موارد این ترس و نگرانی منجر به انکار بیماری علی الخصوص پس از بهبودی و سپری شدن حالت حاد بیماری میگردد و انکار بیماری مانع از کنترل صحیح آن خواهد شد.
درمان اختلال دو قطبی:
تا جایی که ممکن است در مورد بیماری دو قطبی مطالعه کنیم و با این بیماری آشنا شویم
با روبرو شدن با واقعیت وجود بیماری دو قطبی، هراس نداشته باشیم
روش های درمان و کنترل بیماری را از متخصیص فرا بگیریم
ارتباط خود را با کارشناسان بهداشت روان مانند روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی حفظ کنیم
خود را برای یک مقابله تقریبا دراز مدت با بیماری آماده کنیم
به خود مارک و انگ بیمار روانی نزنیم
با رعایت این نکات مطمئن باشید:
بیماری کمترین عارضه را بر زندگی شما یا عزیز شما خواهد گذاشت
در رویارویی با این بیماری کمترین نا امیدی را خواهید داشت
میتوانید مانند دیگر افرادی که بیماری دو قطبی را ندارند با حفظ شرایطی، زندگی خوب و موفقی را برای خود فراهم کنید.
