مجید فراهانی با اشاره به لایحه ۶ میلیارد تومانی متمم بودجه سال ۹۸ شهرداری تهران گفت : هزینه های شهری نسبت به پیش بینی های گذشته افزایش جدی پیدا کرده است به طور مثال در بحث حقوق و دستمزد کارکنان پیش بینی ما افزایش ۱۰ درصدی بود، اما در عمل بین ۲۰ تا ۳۰ درصد افزایش حقوق و دستمزد داشتیم.
اخبار اجتماعی- وی ادامه داد: در سایر هزینه های شهرهم از جمله پیمانکاری، پروژه ها افزایش جدی هزینه ها را شاهد بودیم.
فراهانی اضافه کرد: موضوع دیگر انتظاری است که شورا از شهرداری برای تحقق درآمدهای پایدار دارد و بالا رفتن سطح انتظارات از مناطق، سازمان ها و شرکت ها برای جذب سرمایه گذاری و کسب منابع برای توسعه شهر است، بنابراین پیشنهاد شورا افزایش سقف بودجه تا ۲۵ هزار میلیارد تومان را مطرح کرد. یعنی حدود ۶ میلیارد تومان بودجه افزایش پیدا کند. این موضوع در کمیسیون برنامه و بودجه بررسی می شود تا مشخص شود شهرداری تا پایان سال چگونه می تواند این انتظار شورا را محقق کند.
این عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران در پاسخ به پرسشی در خصوص تاکید این کمیسیون بر تصویب طرح الزامات سیاست‌های تدوین بودجه سال ۹۹ شهرداری با وجود انتقادهای سایر اعضا گفت: به دلیل محدودیت های زمانی که داریم تلاش شد این طرح به نتیجه برسد. برخی اعضا به دلیل مشخص شدن اولویت ها تحقق پذیر هر کمیسیون تاکید داشتند که این اولویت های سه گانه هر کمیسیون باید در سیاس های بودجه آورده شود و بودجه نویسی سال آینده باید بر اساس اولویت های مشخص شده باشد که این موضوع در این طرح آمده بود.
وی ادامه داد: محدودیت زمانی دلیل دیگری برای تعیین تکلیف این طرح بود زیرا شهردار تهران تا آخر دی ماه باید لایحه بودجه سال آینده خود را به شورا ارائه کند، هر چه الزامات و سیاست های با تاخیربه شهرداری ابلاغ شود به همان میزان تدوین بودجه با تاخیر همراه است در نهایت هم طرح پیشنهادی با اصلاحاتی مورد موافقت اعضا قرار گرفت.
فراهانی در ادامه با اشاره به تفاوت هایی که لایحه بودجه سال ۹۹ با بودجه های سال های گذشته دارد گفت: دربودجه ای که برای سال آینده شهر تهران تدوین خواهد شد، بودجه مجزایی برای سرمایه گذاری ها ارائه خواهد شد و به بودجه محلات و پروژه های کوچک مقیاس محلی توجه ویژه شده که تحولی در بحث بودجه نویسی است.
وی تاکید کرد: پاشنه آشیل شهرداری تهران تامین منابع است. متاسفانه گاهی مشاهده می شود برخی مقرارت گذاری ها و سو مدیریت ها باعث می شود که منابع مورد انتظار برای توسعه شهر چه در مقیاس پروژه های محلی و چه پروژه های بزرگ مقیاس تامین نشود و مسائل به جای مناسبی ختم نمی شود.
