وی افزود: در صورتی‌که منشأ سرگیجه بیماری‌های مغزی باشد، این مساله به صورت دائمی بوده و بیمار دچار شدت و ضعف در سرگیجه می‌شود. بیماری‌های مغزی، برخی تومورها که موجب درگیری عصب هشتم می‌شود و عفونت مخچه، مننژیت، سکته و بیماری‌های التهابی مانند ام.اس در 30 درصد از موارد خود را به صورت سرگیجه نشان می‌دهند.
این متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب تصریح کرد: البته نوع سرگیجه نیز در تشخیص علت آن بسیار مهم است؛ به طوریکه در سرگیجه واقعی بیمار احساس چرخش اتاق را به دور سر خود دارد، اما سرگیجه کاذب به صورت سیاهی رفتن چشم‌ها و سبکی سر است.
وی تاکید کرد: هدف واقعی ما از سرگیجه، سرگیجه واقعی است که در آن فرد دچار عدم تعادل و حرکت محیط به دور سر خود می‌شود، اما در سرگیجه کاذب منشاء، مغزی نبوده و در بیشتر موارد علل عروقی یا خونی برای آن وجود دارد.
آزادنیا یکی از مهم‌ترین علل سرگیجه را بیماری‌های گوش دانست و اعلام کرد: ویژگی سرگیجه در بیماری‌هایی که مربوط به گوش است، به صورت حمله‌ای بوده و همراه با تهوع و استفراغ فراوان همراه است که امکان دارد پس از استفراغ فرد به حالت طبیعی بازگردد. از دیگر ویژگی‌های سرگیجه با منشاء بیماری‌های گوش این است که با تغییر وضعیت سر هنگام بلندشدن و خوابیدن سرگیجه تشدید می‌شود. سرگیجه‌ای که مربوط به بیماری‌های گوش است به مرور زمان خفیف شده و بهبود می‌یابد.
آزادنیا عنوان کرد: در صورت ابتلا به سرگیجه در مرحله اول باید به متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب مراجعه کرد تا با معاینه و گرفتن شرح حال از بیمار علت سرگیجه را تشخیص دهد. درمان سرگیجه وابسته به علت بیماری است و در صورتی‌که منشاء آن بیماری خطرناکی نباشد از داروها به صورت درمان علامتی استفاده می‌شود. از آنجا که پیش از تشنج فرد دچار سرگیجه می‌شود، بنابراین بهتر است در صورت داشتن سرگیجه هرچه سریع‌تر به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه شود.
