یک روانشناس بالینی با اشاره به کودکانی که با لجبازی و پافشاری، والدین خود را کنترل می‌کنند، گفت: موضوعی تحت عنوان کنترل والدین توسط کودکان به هیچ عنوان روند طبیعی ندارد، زیرا اگر والدین صبوری، آموزش و اصول تربیتی مناسب را در تربیت فرزند شان به کار گرفته باشند، چنین رفتارهایی در آنها بروز نمی‌یابد.
اخبار اجتماعی- مژگان نیکنام بیان کرد: اغلب کودکان همانند بزرگسالان نمی‌توانند هیجانات خود را کنترل کنند، آنها در مطالبه‌گری احساسات خود را با رفتارهای هیجانی مانند جیغ، داد، گریه، دعوا و … ابراز می‌کنند که نحوه برخورد و واکنش والدین با این رفتارها بسیار مورد اهمیت است.
وی با بیان اینکه مطالبه‌گری کودکان از دنیای بیرون خصلت آنهاست، افزود: والدین موظف‌اند که هرجا کودک خواسته‌ای دارد و به صلاح اوست او را همراهی کنند و هرجا به صلاح نیست او را از انجام آن کار بازدارند و این مسیر باید به درستی توسط والدین مدیریت شود، این درحالیست که اغلب والدین ممکن است نتوانند با گریه و جیغ‌های کودکانشان مقابله کنند، یا به دلیل بی‌حوصلگی و دلسوزی به هر خواسته فرزندشان پاسخ مثبت دهند، طبیعی است که در این حالت کودک می‌آموزد با اصرار و رفتارهای هیجانی همیشه به خواسته خود می‌رسد و این مسیر منجر به کنترل کودکان بر والدینشان خواهد شد.
بنابر اظهارات نیکنام، کودکان دارای تیپ شخصیتی متفاوتی هستند و به تعداد کودکان و ویژگی‌های شخصیتی آنها اصول تربیتی وجود دارد؛ برخی از آنها برای به دست آوردن مطالبات خود واکنش‌های تند و برخی دیگر واکنش‌های ملایمی از خود بروز می‌دهند که البته رفتارهای هیجانی را می‌توان با اصول تربیتی مناسب کنترل کرد، کودکان هیجانی برای به دست آوردن مطالبات خود گریه می‌کنند و جیغ می‌زنند و این رفتار موجب خستگی والدین خواهد شد که آنها می‌توانند با کنترل و صبوری بیشتر این رفتار را در کودکشان خاموش کنند اما در مواجهه با کودکان بیش‌فعال که عموماً والدین در مدیریت رفتار با آنها ناتوان هستند می‌توانند با کسب راهنمایی از مشاور و روانشناس این رفتار را در آنها کنترل کنند.
این مشاوره کودک و نوجوان در پاسخ به این سوال که اگر کنترل کردن والدین توسط کودکان در کودکی رفع نشود، در آینده چه تاثیری در شخصیت آنها خواهد داشت؟ گفت: در این حالت نه تنها کودک‌سالاری در خانواده حاکم می‌شود بلکه کنترل کردن افراد تا نوجوانی و جوانی و حتی میانسالی در فرد تداوم و کمال‌گرایی، برتری طلبی و اقتدار طلبی در او تسری می‌یابد، زیرا آنها چنین تصوری دارند که همان طور که بر والدین خود کنترل داشته‌اند باید بر جامعه نیز کنترل داشته باشند البته نباید در مقابل همه مطالبات کودکان مقاومت کرد، زیرا در این حالت نیز احساس طردشدگی، عقده، خشم و عصبانیت در شخصیت‌شان شکل می‌گیرد.
وی در ادامه درباره نحوه برخورد والدین با این کودکان توضیحاتی ارائه داد و تاکید کرد: والدین باید از تحکم و بدرفتاری با کودکان مطالبه‌گر و هیجانی پرهیز کنند، طبعاً کودکان آرام بعد از کمی پافشاری به دستورات والدین خود عمل می‌کنند اما در برابر کودکان هیجانی والدین می‌توانند با صبوری او را به انجام کار صحیح تشویق کنند و در قبال آن، به کودک پاداش دهند و بعد از خاموش شدن خشم و لجبازی درباره رفتارش با او صحبت کنند، در این مسیر کودک به مرور می‌آموزد چه زمانهایی که خواسته او به صلاح نیست باید خود را با محیط سازگار کند و چه زمانی به خواسته‌هایش پاسخ مثبت داده می‌شود.
به گفته نیکنام، موضوعی تحت عنوان کنترل والدین توسط کودکان به هیچ عنوان روند طبیعی ندارد، زیرا زمانی که والدین صبوری، آموزش و اصول تربیتی مناسب را در تربیت فرزندانشان به کار نگرفته باشند، چنین رفتارهایی در فرزندشان رخ خواهد داد.
