سعید یادگاری متخصص چشم درباره افتادگی پلک کودکان اظهار کرد: به افتادگی پلک فوقانی پتوز گفته می‌شود؛ این افتادگی ممکن است خفیف بوده و یا تمامی مردمک را بپوشاند. در برخی موارد پتوز می‌تواند دید طبیعی را محدود یا حتی به‌طور کامل مسدود کند.
اخبار اجتماعی- وی در ادامه گفت: پتوز می‌تواند یک یا هر ۲ چشم را درگیر کند. همچنین مکن است وراثتی بوده باشد و در بدو تولد بروز کند. اختلال در سنین بالاتر هم اتفاق می‌افتد.
یادگاری گفت: پتوز مادرزادی به معنای وجود پتوز در بدو تولد است؛ اگر کودکی با پتوز متوسط یا شدید متولد شود، ممکن است برای تکامل بینایی نیازمند درمان فوری باشد. پتوز مادرزادی اغلب در اثر نقص در تکامل عضله بالابرنده پلک فوقانی که عضله لواتور نام دارد، اتفاق می‌افتد. اگرچه به‌طور معمول یک اختلال مجزا می‌باشد، اما در موارد مادرزادی، ممکن است همراه با اختلالاتی همچون؛ اختلال حرکات چشمی، بیماری‌های عضلانی، تومور های پلک یا سایر تومورها، اختلالات عصبی، عیوب انکساری باشد. پتوز مادرزادی به‌طور معمول با گذشت زمان بهبود نمی‌یابد.
وی درباره علائم و نشانه‌های پتوز گفت: شایعترین علامت آشکار پتوز در کودکان، افتادگی پلک می‌باشد؛ در پتوز مادرزادی، اغلب عدم تقارن چین پلک فوقانی وجود دارد.
یادگاری افزود:کودکان مبتلا به پتوز ممکن است برای دیدن مجبور شوند گردن خود را به عقب خم کنند یا ابرو‌ها را به سمت بالا بکشند؛ این حرکت‌های سر و صورت نشان می‌دهند که کودک سعی می‌کند برای دیدن از هر دو چشم خود استفاده کند. بعد از گذشت چند سال، این وضعیت‌های غیر طبیعی سر ممکن است به اختلالات ظاهری سر و گردن هم منجر شود.
متخصص چشم درباره درمان افتادگی پلک گفت: در اغلب موارد، پتوز کودک ان با جراحی درمان خواهد شد. اگر تنبلی چشم هم وجود داشته باشد، ممکن است درمان با قرار دادن پوششی بر روی چشم سالم صورت بگیرد، مانند؛ استفاده از عینک یا قطره چشمی باشد. تشخیص لزوم انجام جراحی و انتخاب روش مناسب برای درمان پتوز، بر اساس عواملی همچون؛ سن کودک، درگیری یک یا هر دو پلک، شدت پتوز قدرت عضلات بالا برنده و پایین آورنده پلک، وضعیت حرکات چشمی صورت می‌گیرد.
وی متذکر شد: در اوایل دوران زندگی به‌طورمعمول ضرورتی به انجام جراحی برای موارد خفیف تا متوسط پتوز وجود ندارد. هم در موارد ذکر شده و مورد‌هایی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، باید به طور منظم از نظر تنبلی چشم، عیوب انکساری و حالت‌های وابسته توسط پزشک مربوطه بررسی شود و در صورت نیاز تحت درمان قرار بگیرد.
