سردار سعید منتظرالمهدی مشاور عالی فرمانده ناجادر آستانه سالگرد حوادث دی ماه سال 96 به حوزه مدیریت در ماموریت‌های ناجا در بزنگاه حوادث و اتفاقات پرداخت و اظهار داشت: این روزها شاهد اتفاقات متعدد و متنوع در حوزه‌های مختلف امنیتی، اجتماعی و انتظامی هستیم.
مشاور عالی فرمانده ناجا تصریح کرد: در سازمان‌هایی که به نوعی براساس ماموریت‌های محوله باید در هر سه حوزه فوق نقش‌آفرینی کنند باید یک چارچوب مستحکم و عقبه عقلانی و تجربی و اطلاعات روزآمد حاکم باشد تا بتوان عرصه‌های بوجود آمده را با کمترین خطا مدیریت کرد.
وی گفت: این سازمان‌ها باید در لحظه، تصمیم‌گیری درستی کرده و با یک استراتژی قابل اعتماد به موقع عمل کنند چرا که جایی برای درنگ نیست.
سردار منتظرالمهدی با بیان این مطلب که دستگاه‌هایی که دارای مدیران خوش‌فکر، باتجربه و صاحب اندیشه و آینده‌نگر و شجاع باشند برنده میدان خواهند بود، متذکر شد: چنین مدیرانی آنقدر با هوش هستند که برای تصمیم‌گیری‌های کلان از ظرفیت‌های بی‌بدیل صاحبان عقل و خرد بهره‌مند می‌شوند.
وی افزود: استفاده از مشاورینی که در حوزه‌های مختلف از جمله علوم شناختی که خود مشتمل از علم روانشناسی، جامعه‌شناسی، عصب‌شناسی، زبان‌شناسی و علم رباتیک و هوش مصنوعی هستند نشان داده که می‌تواند در موفقیت مثمرثمر باشد.
مشاور عالی فرمانده ناجا گفت: این مدیران با بکارگیری مدیران میانی و نیروهایی که تراز برخورداری‌شان از برخی ویژگی‌های ذهنی، شناختی، دانشی و فرهنگی بیش از میانگین نرمال جامعه بوده و دارای هوش (اجتماعی، محیطی و فرهنگی) هستند پیروز میدان‌های مختلف خواهند بود.
سردار منتظرالمهدی، با تاکید بر این مطلب که ظرافت، اساسی‌ترین مساله مطرح شده در مدیریت امروز است اعلام کرد: نبود ظرافت، بزرگترین مانع موفقیت و بروز ناکامی در ماموریت‌ها است که به اشتباه به گردن درایت گذاشته می‌شود.
وی افزود: نهادهایی که برای انجام کارها درست ماموریت شده و در خصوص مسئولیت‌های اجتماعی خود تعهدنامه‌های مشارکت امضا کرده‌اند گاها در مرز بین مدیریت توام با ظرافت و ماموریت مبتنی بر درایت دچار آشفتگی می‌شوند.
این مقام ارشد نیروی انتظامی تصریح کرد: قریب به اتفاق، مدیریت‌های عاری از ظرافت به جای پرداختن به برنامه استراتژیک به تفکر و ایده‌های استراتژیک روی می‌آورند.
وی با بیان این مطلب که امروزه مردم زبان گویایی داشته و صاحب اندیشه‌اند، گفت: اگر بی‌واسطه و مولفه با مردم در ارتباط نبوده و گوش شنوا نداشته باشیم نمی‌توانیم از آنها انتظار مشارکت داشته باشیم.
مشاور عالی فرمانده ناجا به مبحث درایت مدیر پرداخت و تصریح کرد: مسیر ناهموار ماموریت باید به درایت خود مدیر پیموده شود چرا که انجام ماموریت چیزی نیست که مدیر صرفا فرمان دهد و دیگران اجرا کنند؛ اگر یک مدیر بتواند ماموریت پیش رو را درایتی ظریف تبیین کند بی‌شک از بروز بحران نجات یافته است.
سردار منتظرالمهدی درخصوص مدیریت ماموریت‌ها، گفت: معتقدم در شرایط جاری ماموریت را دوگونه می‌توانم مدیریت کرد یکی با قلم در ظرافت یعنی کاربست اندیشه و دیگری با تفنگ در خشونت یعنی کاربست زور؛ منطق حاکم بر عقل در مرحله نخست کاربست اول را دستمایه مدیریت خویش قرار می‌دهد و صرفا برایبازاجتماعی کردن معدود افراد هنجارشکن و قانون گریز که به هیچ صراطی مستقیم نمی‌شوند از کاربست زور استفاده می‌کند.
وی گفت: بروز و ظهور وقایع در این زمان واقعیتی اجتناب‌ناپذیر در زندگی اجتماعی است که در ذات خود، بستر شکل‌گیری تهدیدها و فرصت‌هایی است که برحسب نوع، شدت و گستره محیط بروز آن می‌توان نظام مدیریت را در شرایط انجام ماموریت دچار مخاطره و دشواری کند.
مشاور عالی فرمانده ناجا یادآور شد: اصل مدیریت و هدایت در شرایط بحران دستیابی به راه حل معقول برای نظارت بر شرایط غیرعادی است به گونه‌ای که ارزش‌های اساسی نظام و منافع جامعه حفظ شده و دستخوش آسیب و تغییر نشود.
سردار منتظرالمهدی ادامه داد: در این بین با توجه به ابعاد محدودیت انسانی و تجهیزاتی در شرایط وقوع حادثه و پدیده‌ها که زمان اندک برای تصمیم‌گیری و واکنش، غافلگیری و محدودیت دسترسی به اطلاعات بر آنها حاکم است مدیران باید در تشخیص و اتخاذ تصمیم و تدبیر دچار خطا و اشتباه نشوند و با استفاده در داده‌های موجود و تحلیل شرایط جاری و شناخت مولفه‌های اساسی در کاربست‌ها، مسیر درست جهت پیگیری و مقابله با حوادث و وقایع را پیگیری کنند.
وی با بیان این مطلب که در مواجهه با پدیده‌ها و حوادث در نظام جاری بر زندگی ما چهار عامل انسان،فرهنگ، جامعه و استراتژی، نقش اساسی در بروز، ظهور و مدیریت دارند، گفت: هر چه مدیران نسبت به این چهار عامل شناخت عمیق‌تری داشته باشند مدیریت آنها در مواقع بحرانی از موفقیت بیشتری برخوردار است.
مشاور عالی فرمانده ناجا افزود: برای موفقیت به ظرافت باید با یک رویکرد نظام‌مند همواره به دنبال یافتن نشانه‌های اولیه خطر در اتفاق و پدیده‌هایی بالقوه بود تا بتوان در شرایط وقوع با کمترین خسارت آن را کنترل کرد و این ممکن نمی‌شود مگر اینکه مدیریت را در ظرافت‌های امروزی به ظرفیت‌های موجود درایت داده باشند.
