سایناز باقری روانشناس و مشاور خانواده اظهار کرد: ۲ تا ۳ سالگی سن لجبازی کودکان است و کودک بدون اینکه مفهوم الفاظ را بداند، ممکن است کلمات بد را به زبان بیاورد.
وی با بیان اینکه این الفاظ می‌تواند تند و قاطعانه و یا برعکس باشد، گفت: تعجب کردن و خندیدن می‌تواند باعث تشدید این رفتار شود، در این سن نادیده گرفتن، بهترین عملکرد است و به تغییر آن کمک می‌کند.
این روان شناس بابیان اینکه این نوع رفتار‌ها در کودکان دوره‌ای است، افزود: در سنین نوپا، کودک ممکن است مدت کوتاهی از الفاظ نامناسب استفاده کند و بعد، رفتار دیگری را جایگزین آن کند.
باقری ادامه داد: در سنین بالاتر، کودک متوجه معنی دشنام می‌شود و برای بزرگ نشان دادن خود در مقابل دوستان ممکن است از این کلمات استفاده کند، نادیده گرفتن رفتار کودک در این سن کمک‌کننده نیست و والدین باید نارضایتی خود را اعلام کنند.
وی با بیان اینکه وقتی کودک از این الفاظ استفاده می‌کند، اگر والدین از لحن کودکانه فرزندشان خوششان بیاید و به او بخندند یا واکنش خیلی تند نشان دهند، این رفتار در کودک تثبیت می‌شود، بیان کرد: در این شرایط، اقوام درجه یک و حتی دو باید هماهنگ با هم برخورد مناسبی نشان دهند و روشی مشابه والدین را انتخاب کنند.
وی با بیان اینکه در این شرایط باید به کودک فهماند که این الفاظ نامناسب است و نباید از آن‌ها استفاده کند، بیان کرد: اگر با وجود تذکرات، رفتار تکرار شد باید از روش‌های تنبیهی استفاده کرد.
این روانشناس با بیان اینکه منظور از تنبیه محرومیت است، گفت: مثلا وقتی کودک حرفی نامناسب زد، به ازای هر سال سن کودک یک دقیقه او را به اتاق دیگری بفرستیم و نیم ساعت بعد از پایان محرومیت به او بی‌توجهی کرده و نارضایتی خود را اعلام کنیم.
باقری افزود :می‌توانیم اسباب‌بازی مورد علاقه کودک را برای چند ساعت از او بگیریم و از بردن او به پارک یا جایی که دوست دارد، خودداری کنیم.
وی با بیان اینکه اگر کودک در مهمانی یا در محیط عمومی از الفاظ نامناسب استفاده کرد، باید او را کنار بکشیم و بخواهیم به این رفتار خود پایان دهد، ادامه داد: قبل از مهمانی هم می‌توان از روش‌های تشویقی استفاده کرد. روش‌های تشویقی باید تا حد ممکن کلامی و غیرمادی باشد تا کودک شرطی نشود.
وی با بیان اینکه در این شرایط لبخند محبت‌آمیز یا آفرین گفتن به کودک کافی است، ادامه داد: در صورتی که کودک به این روش توجه نداشت و رفتار خود را تکرار کرد، باید والدین به همراه او محیط را ترک کنند.
این روانشناس مطرح کرد: می‌توانیم با کودک‌مان صحبت کنیم و به او بگوییم «می‌دانم که از رفتار دوستت عصبانی هستی، اما ناسزا گفتن کار صحیحی نیست»، « اگر عصبانی هستی، نفس عمیقی بکش و بدون اینکه از الفاظ نامناسب استفاده کنی به کمک الفاط درست و مناسب مشکلت را بیان کن»، « فحش دادن شخصیت تو را خراب می‌کند. اگر می‌خواهی به دوستانت نشان دهی از آن‌ها برتری، باید با آن‌ها موقر و باادب صحبت کنی».
