دنیای اقتصاد: داستان از این قرار است که یکی از برنامههای طنز تلویزیون که مدتی است تقریبا هر شب روی آنتن میرود، صنعت خودرو را به سوژه ثابت خود تبدیل کرده و در قالب کنایه و طنز، وضعیت کیفی و قیمتی و حتی صادراتی خودروهای داخلی را به باد انتقاد میگیرد.

در این برنامه، آیتم‌هایی پخش می‌شود که گاهی با کیفیت خودروها شوخی می‌کند و گاهی به قیمت آنها کنایه می‌زند و گاهی به صادرات شان متلک می‌پراند. برنامه موردنظر، این اواخر حتی پا را فراتر گذاشت و داخلی بودن برخی خودروها را نیز زیر سوال برد. آیتم‌های این برنامه به حدی در مورد صنعت خودرو کشور کنایه‌های مستقیم به کار می‌برد، که بیشتر مخاطبان، حتی آنها که خودرو ندارند، می‌توانند با این کنایه و متلک‌ها ارتباط برقرار کنند. به عنوان مثال، در یکی از آیتم‌ها داستان فردی روایت می‌شود که شنیده شده سوار بر خودرویی داخلی، با کامیون تصادف کرده است. دوستان این فرد با استناد به اینکه خودرو وی داخلی بوده، مطمئن می‌شوند دوستشان در تصادف جان باخته و به همین دلیل مراسم ختم او را برگزار می‌کنند. این در حالی است که وسط مراسم ختم، دوستشان از راه می‌رسد و عنوان می‌کند در تصادف مذکور، کامیون پس از برخورد به خودرو وی(همان خودرو داخلی موردنظر) له و لورده شده و او آسیبی ندیده است.


یا مثلا در آیتمی دیگر، یکی از مدیران خودروساز در پاسخ به پرسش مجری یک برنامه تلویزیونی مبنی بر اقدامات کیفی خودروسازان، عنوان می‌کند که شرکت مربوطه در تازه‌ترین ابتکارات خود، سیستم ترمز و بوق برای خودروهای تولیدی در نظر گرفته است.
کنایههای صدا و سیما به خودروسازان در شرایطی است که با وجود مستقیم بودن این کنایهها، هنوز هیچ یک از شرکتهای خودروساز داخلی نسبت به آن واکنش نشان ندادهاند.