شاید اجتناب از برخی ترس‌ها ممکن باشد، مثلاً می‌توان با ترس از ارتفاع (آکوفوبیا) روبه رو نشد، اما در صورتی که دامنه بیماری وسیع‌تر باشد اجتناب از عوامل تحریک کننده هم سخت‌تر خواهد بود، به عنوان مثال بیمارانی که ترس از ظاهر شدن در اماکن عمومی (آگورافوبیا) دارند، برای دوری از عوامل محرک بیماری باید تغییرات زیادی در زندگی خود ایجاد کنند.
قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده فوبیا می‌تواند با نشانه‌های فیزیکی اضطراب مانند تشنگی، تعریق، سرگیجه و حالت تهوع همراه باشد در نتیجه معمولاً فوبیا نوع شغل، فعالیت‌های اجتماعی بیماران و حتی مسیر رفت و آمد آنها و محیط زندگی بیماران را به آنها تحمیل می‌کند.
درمان ترس معمولاً شامل نوعی روان درمانی از قبیل رفتار درمان شناختی برای کاهش حساسیت بیمار نسبت به عوامل محرک فوبیا از طریق روبه رو شدن کنترل شده با عامل تحریک می‌شود.
نتایج پژوهشی که در روزهای اخیر منتشر شده، حاکی از تأثیر نوعی آرایش ژنتیکی خاص در درمان روانشناختی موفقیت آمیز فوبیا است؛ محققان حاضر در این پژوهش به بررسی تأثیر ژنوتیپ حامل سروتونین روی نتیجه درمان فوبیا پرداخته اند.
بیش از ۲۰۰ بزرگسال مبتلا به فوبیایی خاص که دارو دریافت نمی‌کردند، در این پژوهش حضور داشتند. عنکبوت، جراحی دندان، خون و تزریق از جمله مواردی بودند که شرکت کنندگان از آنها می‌ترسیدند.
هر شرکت کننده در یک جلسه درمانی مبتنی بر روبه رو شدن با ترس قرار گرفت؛ سطح ترس ذهنی از عامل محرک قبل از جلسه، بلافاصله پس از جلسه و ۷ ماه بعد ارزیابی شد.
ژنوتیپ حمل کننده سروتونین تفاوتی در اثربخشی فوری درمان ایجاد نکرد؛ با این حال، در ارزیابی ۷ ماهه تفاوت معناداری در سطح ترس بر اساس ژنوتیپ وجود داشت.
برای تأیید این یافته‌ها به مطالعات بیشتری نیاز است، اما دانشمندان معتقدند ژنوتیپ حمل کننده سروتونین می‌تواند یک بیومارکر برای نتیجه دراز مدت درمان‌های ترس مبتنی بر روبه رو شدن با عامل ترس باشد.
