بازدارندگی از ورود گلوکز به سلول توسط گلوکز اکسید از (GOx) برایناتوان کردن تومورها، استراتژی جذابی است که با عنوان "cancerous starvation therapy" در درمان سرطان راه یافته است، اما این شیوه درمانی با محدودیت‌هایی در فاز in vivo همراه است که به دلیل کاهش بسیار شدید در ورود GOx به سلول و اثرات خود محدود شونده‌ی درمان، ایجاد می‌شود.
گروهی از محققان چینی موفق به طراحی نانورآکتوری با ساختاری آلی_ فلزی شدند که قادر است GOx و پیش داروی (tirapazamine (TPZ را درخود جای دهد و در غشای اریتروسیت‌ها قرار بگیرد، نانورآکتور TGZ @ eM ساخته شده می‌تواند به تحویل GOx به سلول‌های تومور کمک کند و پس از آن گلوکز و اکسیژن درون سلول را خارج و سلول سرطانی را ناتوان کند و جالب‌تر اینکه، هیپوکسی ایجاد شده در اثر ورود GOx به سلول وخروج اکسیژن، سبب فعال شدن TPZ و رهاشدن آن از نانورآکتوردر محیط اسیدی لیزرزومی / اندوزومی شده و فرآیند درمان سرطان روده بزرگ را آغاز می‌کند.
با توجه به تغییرات سطحی انجام شده، این نانورآکتور بسیار شبیه ساختار‌های طبیعی است (biomimetic) و فرار از سیستم ایمنی و مانایی این نانورآکتور در گردش خون را سبب شده و می‌تواند در هدفمندی درمان سرطان موثر واقع شود.
