علیرضا عبداله زاده کارشناس اقتصاد اجتماعی در برنامه تلویزیونی پرسشگر با اشاره به فقر چند بعدی از آموزش، سلامت و مسکن گرفته تا دسترسی به زیرساخت ها و فقر غذایی، اظهار کرد: روی این موضوعات به‌ویژه فقر آموزشی در وزارت رفاه کار کردیم.
وی با بیان اینکه مطالعات نشان می‌دهد در سال‌های دورتر، آموزش می‌توانست جایگاه اقتصادی را تغییر دهد اما اکنون این اتفاق دیگر نمی‌افتد، گفت: به لحاظ شاخص‌های کمی در دنیا جایگاه بدی نداریم.
عبداله زاده ادامه داد: طبق یک تحقیق حدود 70 درصد ورودی‌های یک دانشگاه خوب از سه دهک بالا بودند و آنها که وضعشان بهتر بود بیشتر کار پیدا کردند؛ این یعنی سیستم آموزشی ما نتوانسته فردی را تربیت کند که بعد از فارغ‌التحصیلی بتواند به سرکار برود.
وی افزود: احتمالا این افراد آموزش‌هایی خارج از مدرسه دیده و جبران مشکلات آموزشی مدارس را خانواده پر کرده است و نقش آموزش رسمی در اینجا کم می‌شود.
این کارشناس اقتصاد اجتماعی با بیان اینکه اگر می‌خواهیم برای عدالت معیار مشخص کنیم باید هدف را مشخص کنیم و هدف عمده بچه‌های ما ورود به بازار کار است، گفت: اولین جایی که ناعدالتی در آن مشاهده می‌شود در دوره پیش دبستانی است؛ انتقال بسیاری مهارت‌ها و اصل یادگیری قبل از هفت سالگی رخ می دهد.
وی اضافه کرد: بسیاری از بچه‌های ما مهدکودک نمی‌روند؛ اولین دسترسی آموزشی که وجود ندارد همین پیش دبستانی است.اولین بار سیاست روستامهدها را در سیستان و بلوچستان اجرا کردیم که نتایج خوبی داشت.
عبداله زاده با بیان اینکه یکی از مشکلات برای سنجش ناعدالتی، ثبت اطلاعات است، گفت: در ایران اطلاعات به درستی ثبت نمی‌شود. البته یکی دو سال است که به کمک وزارت رفاه و آموزش و پرورش و ثبت احوال، بازمانده از تحصیل‌ها شناسایی شده اند که 134 هزار نفرند.
وی با بیان اینکه در سیاست گذاری باید ریشه مسأله را پیدا کرد، افزود: در وزارت رفاه علت مدرسه نرفتن احصا شد؛ حدود 6 درصد مشکل دوری از مدرسه داشتند و مابقی علل پررنگ فقر، معلولیت و... بود؛ بالای 50 درصد بازماندگی از تحصیل به فقر و معلولیت برمی‌گردد.
این کارشناس اقتصاد اجتماعی ادامه داد: حدود 50 هزار نفر از این 130 هزار نفر تحت پوشش نهادهای حمایتی هستند.
وی گفت: صحیح است که آمار ورود به مدرسه ابتدایی بسیار بالاست و بیش از 98 درصد است اما در دهک‌های پایین، شانس رفتن به مقطع بالاتر 34 تا 37 درصد است.
عبداله زاده در واکنش به اظهاراتی مبنی بر افزایش حقوق معلمان به ویژه در مناطق محروم برای افزایش کیفیت و عدالت آموزشی، گفت: یک ارزیابی اثربخشی در طرح روستامهدهای بهزیستی انجام دادیم و به مربیان روستا مهد چهار برابر مقداری که قبلا از بهزیستی دریافت می‌کردند را دادیم ولی اثر نکرد؛ اگر سیاست‌گذاری و نظارت مناسب نباشد، 100 میلیون هم بدهیم فایده ای ندارد.
وی تأکید کرد: به تلخی بگویم مشکلی در منابع نداریم، در طراحی سیاست مشکل داریم. قبلا برای ساخت مدارس خیلی خرج می‌شد اما اکنون باید با سیستم هوشمندانه، بازمانده از تحصیل‌ها را به مدرسه برمی‌گردانیم و اعلام کردیم هر NGO، بچه ها را برگرداند مقدار مشخصی به او کمک می‌کنیم. در طرح تحول سلامت هم مشکل پول نبود واقعا، طراحی درست بود و نظام ارجاع و پزشک خانواده محقق می‌شد که اجرا نشد. در آموزش و پرورش هم با دادن پول بیشتر به معلم مناطق محروم مشکل حل نمی‌شود.
