مسعود رضایی در واکنش به انتشار خبری مبنی بر دو برابر شدن جمعیت حاشیه‌نشینان تا سال 2050 گفت: حاشیه‌نشینی از جمله موضوعاتی است که به عنوان معضل مهم اجتماعی در تمام جلسه‌ها مطرح می‌شود، چرا که در شرایط کنونی یازده میلیون جمعیت حاشیه‌نشین در کل کشور وجود دارد، اما در حقیقت اراده‌ای برای رفع آن وجود ندارد.
نماینده مردم شیراز درمجلس شورای اسلامی ادامه داد: حاشیه‌نشینی پدیده خود مولدی نیست، بلکه عوامل متعددی دست به دست هم می‌دهند و این پدیده را ایجاد می‌کنند که عمده‌ترین عامل آن مهاجرت روستاییان به شهرهای بزرگ است که با توجه به وضعیت نامناسب اقتصادی که دارند نمی‌توانند مسکن مناسبی برای خود تهیه کنند، بنابراین ناچار می‌شوند در حاشیه شهرها به صورت کپرنشین یا آلونک‌نشینی سُکنی گزینند.
وی با اشاره به سایر عوامل ایجادکننده حاشیه‌نشینی خاطرنشان کرد: بروز خشکسالی ناشی از عدم بارندگی در بسیاری از مناطق کشور و به دنبال آن از بین رفتن مشاغلی همچون کشاورزی و دامداری و نبود شغل مناسب، رفاه و آسایش و نبود امکانات بهداشتی از جمله عواملی است که باعث افزایش مهاجرت روستاییان به حاشیه شهرهای بزرگ می‌شود و این دردهایی است که در شرایط کنونی وجود دارند.
رضایی اظهار کرد: اگر بخواهیم که پدیده حاشیه‌نشینی را از بین ببریم باید هم در زمینه درمان و هم پیشگیری برنامه‌ریزی کنیم، همچنین برای کاهش سرعت شکل‌گیری این معضل زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی باید به وضعیت روستاها رسیدگی کنیم، به این صورت که امکانات لازم در حوزه بهداشت را در اختیار آنها قرار داده و نیازشان در بخش رفاهی و معیشتی را تامین کنیم.
این نماینده مردم در مجلس دهم، یادآورشد: بی‌تردید اگر بتوانیم مشاغل روستایی را در این مناطق رونق ببخشیم، قطعا روستاییان تمایلی برای مهاجرت به حاشیه شهرها نخواهند داشت و چنانچه به این مهم توجه نشود، به مرور زمان حاشیه‌نشینی بخش اعظمی از محدوده شهرها را نیز اشغال خواهد کرد.
عضو هیات رئیسه کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، تاکید کرد: هم‌اکنون مسئولان باید برای رفع پدیده حاشیه‌نشینی که وضعیت نامطلوبی را ایجاد کرده است، چاره‌اندیشی کنند، بنابراین اگر حاکمیت و دولت بتوانند برای افراد ساکن در این مناطق شغلی در کارخانه‌ها ایجاد کنند که بهانه‌ای برای تداوم زندگی حاشیه‌نشینی نداشته باشند در پی آن می‌توان جمعیت ساکن در حاشیه شهرها را کاهش داد، در غیر این صورت بعد از این عمق فاجعه تا جایی خواهد بود که کنترل آن از توانمان خارج خواهد شد.
