آیا استفاده از تلفن همراه باعث سرطان مغزی می شود؟ تحقیقات جدید به خطرات بالقوه ای که افزایش استفاده از تلفن های همراه با خود دارند اشاره کرده است. استفاده از این تلفن ها در جوامع غربی بسیار شایع شده و شواهد جدید حکایت از آن دارند که استفاده از آنها می تواند عامل افزایش شدید نوع نادری از تومورهای مغزی باشد.
به گفته کارشناسان موارد ابتلا به یک تومور مغزی بدخیم به نام گلیوبلستوما مولتیفورم (یا جی بی ام) از سال 1995 تاکنون دو برابر شده است. جی بی ام نوع تهاجمی و غالبا کشنده ای از سرطان است که به نسبت امروز بسیارنادرتر بوده و اکنون تنها در انگلستان تعداد مبتلایان به جی بی ام به حدود سه هزار تن رسیده است.
دانشمندان «ابتکار سلامتی پزشکان برای تشعشات و محیط زیست» برای رسیدن به این برآورد، 79241 مورد از تومورهای مغزی بدخیم را ظرف 21 سال گذشته مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند.
پرفسور دنیس هنشاو هنگام سخن گفتن درباره یافته های خود گفت که: «یافته های ما نشان از ضرورت بررسی دقیق تر این موضوع و تلاش برای توضیح مکانیسم های پشت این افزایش موارد سرطان دارد، به جای آنکه عوامل اتفاقی به زیر فرش جارو شود و تمرکز صرفا بر درمان معطوف شود.»
اخیرا یک گروه از متخصصان این حدس را مطرح کرده اند که افزایش شدید موارد ابتلا به سرطان های لوب گیجگاهی، این سوء ظن را برمی انگیزد که استفاده از موبایل و تلفن های بی سیم می تواند در افزایش تومور گلیوما نقش داشته باشد.
تحقیقات گذشته به نتیجه گیری های مشابهی درمورد ارتباط بین تلفن های همراه و سرطان رسیده بودند. در سال 2014 یک مطالعه چنین نتیجه گیری کرده بود که استفاده از تلفن همراه در افزایش سه برابری سرطان های مغزی نقش دارد. اما در مطالعه ای که اخیرا و در اوایل سال 2018 منتشر شده، گفته شده که تشعشات تلفن همراه موجب تومورهای مغزی نادر در موش ها شده است.
حتی سازمان بین المللی تحقیقات سرطان وابسته به سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده که تشعشات تلفن همراه «یکی از عوامل احتمالی سرطان زا درانسان است»، با این حال بسیاری از سازمان های بهداشت و سلامت وابسته به جریان اصلی و انجمن های پیرو آنها در حال انکار تمام ارتباط های بالقوه بین ابتلا به این امراض و استفاده از تلفن همراه هستند.
مطالعه جدیدی که توسط سازمان بین المللی تحقیقات سرطان انجام شده، پیشاپیش از سوی چندین چهره دانشگاهی بریتانیایی مورد حمله قرار گرفته است. اگرچه این درست است که مطالعه مذکور بر یک دلیل مشخص برای افزایش موارد جی بی ام تصریح نمی کند، اما این واقعیت به قوت خود باقی می ماند که پتانسیل تلفن همراه برای تبدیل شدن به یک عامل ابتلا به این سرطان را نباید چنین ساده رد کرد.
گفته می شود که اندرو شاروکز استاد زیست شناسی ملکولی در دانشگاه منچستر گفته است برای اثبات اینکه تلفن های همراه عامل سرطان مغزی هستند «مطلقا مدراک و شواهدی» وجود ندارد، با وجود آنکه مطالعات متعدد (از جمله مطالعه ای که در سال 2018 روی موش ها انجام شده) نشان می دهند که در واقع چنین پتانسیلی وجود دارد.
بعلاوه همانطور که هانشاو بیان کرده تمرکز بر «درمان » سرطان به هیچ کس کمکی نمی کند؛ بدون شک تمرکز عمده ترباید بر جلوگیری از ابتلا به سرطان گذاشته شود. اما جلوگیری از مبتلا شدن مردم به سرطان، باعث درآمدزایی برای صنایع آزمند داروسازی و پزشکی نمی شود.
چندین سازمان برای ابطال احتمال وجود ارتباط بین استفاده از تلفن همراه با سرطان پا به میدان گذاشته اند. همانطور که تلگراف گزارش می دهد مرکز تحقیقات سرطان انگلیس اعلام کرده اینکه تلفن همراه موجب سرطان شود «غیرمحتمل» است. مراجع خبری بعدا گزارش دادند که «در سال 2015 کمیته علمی خطرات سلامتی نوظهور و به تازگی شناسایی شده وابسته به اتحادیه اروپایی، نتیجه گیری کرده است که به طور کلی مطالعات اپیدمی شناسانه، بین قرار گرفتن درمعرض تشعشعات فرکانس های الکترومغناطیسی تلفن همراه با افزایش خطر تومورهای مغزی یا دیگر سرطان های ناحیه سر و گردن، ارتباطی را نشان نمی دهند.
این نتیجه گیری حتی بعد از آن صورت می گیرد که مطالعات متعدد به ارتباط بالقوه بین این دو اشاره کرده اند. با وجود این واقعیت که چندین مطالعه این ظن را مطرح کرده اند که استفاده از تلفن همراه درواقع یک عامل بروز سرطان است، سازمان های بهداشت و سلامت عمومی اندکی (اگر نگوییم هیچ) دست کم در این حد نیز اقدام نکرده اند که با اشاره به این موضوع، مردم را از این احتمال بالقوه آگاه کنند.
آنطور که پیداست در حال حاضر در این باره که شیر خام ( که ماده خوراکی بسیار سودمندی است) به عنوان بزرگ ترین تهدیدی که متوجه سلامت عمومی است، تبلیغات بیشتری درحال انجام است تا تشعشات سرطان زای تلفن همراه. وقتی ماده خوراکی کاملی چون شیر با دقت و تمرکز بیشتری مورد مطالعه قرار می گیرد تا چیزی که واقعا می تواند سلامتی مردم را در معرض خطر قرار دهد، انسان احساس شرم می کند.
