هدایت فهمی معاون مدیـر کل دفتر بـرنـامهریزی کلان آب و آبـفای وزارت نیـرو با اشاره به واردات آب از کشورهای همسایه برای احیای دریاچه ارومیه اظهار کرد: وابستگی ایران به آب رودخانههای مرزی و تالابهای خارج از کشور 7 درصد است و از این نظر در منطقه وضعیت خوبی داریم، اما در رابطه با احیای دریاچه ارومیه و یا هر تالاب و رودخانهای در کشور واردات آب از سایر کشورها به هیچ وجه به نفع ما نیست، چراکه واردات آب به داخل کشور به منافع ملی و استقلال آبی ما آسیب میرساند.
وی افزود: واردات آب به کشور موجب به خطر افتادن امنیت ملی کشور میشود، چراکه بسیاری از کشورها که توان صادر کردن آب به منطقه را دارند، در آینده میتوانند از آن به عنوان یک اهرم فشار برعلیه کشور وارد کننده آب استفاده کنند.
معاون مدیر کل دفتر برنامهریزی کلان آب و آبفای وزارت نیرو گفت: موضوع واردات آب از نظر اقتصادی و اجتماعی به صلاح کشور نیست، چراکه باعث بالا رفتن تقاضا و توقعات برای مصرف هرچه بیشتر آب در بین مردم میشود و همین موضوع موجب میشود که در زمان کمبود آب، نسبت به واردات آب از خارج از کشور به داخل اقدام کنیم که همین مسئله خود افزایش قیمت منابع آبی در کشورهای منطقه و همسایه را به همراه دارد، لذا این کشورها آب مورد نیاز را با هزینه بالا در اختیارمان قرار میدهند و حتی در بسیاری از موارد نیز از ورود آب به حقابه رودخانههایی مرزی جلوگیری میکنند.
فهمی با بیان اینکه واردات آب به منظور احیای دریاچه ارومیه به صلاح کشور نیست، تصریح کرد: واردات آب به کشور هیچ پیامی را به مصرف کنندگان آب در زمینه صرفه جویی و مدیریت تقاضا نمیدهد و ما باید برای مقابله با کم آبی، تقاضا و مصرف را به درستی مدیریت کنیم.
وی افزود: واردات آب به هیچ وجه کمکی به پایداری آب نمیکند، بلکه افزایش تقاضا و پیام ضد مصرف بهینه را میدهد که از نظر دیپلماسی آب، به نفع کشور نیست.
معاون مدیر کل دفتر برنامهریزی کلان آب و آبفای وزارت نیرو ادامه داد: دریاچه ارومیه با واردات آب احیا نمیشود. احیای دریاچه تنها با مدیریت مصرف، کشت بهینه، کاهش مصارف آبی و تغییر در اقتصاد منطقه(تغییر اقتصاد مبتنی بر کشاورزی پایدار به اقتصاد صنایع تبدیلی) امکان پذیر خواهد شد.
فهمی با بیان اینکه بنابر گفته برخی مسئولان اگر دریاچه ارومیه خشک شود، روستاها تخلیه میشوند و مردم از روستاها به شهرهای دیگر هجوم میآورند، گفت: باید گفت که دریاچه ارومیه در سطح زمین و در دید همه قرار دارد. فاجعه بزرگتر آبهای زیرزمینی هستند که سطح آنها در چند سال گذشته به شدت کاهش یافته است و طی 30 سال گذشته 37 هزار روستا از کمبود آب به حالت متروکه در آمدهاند.