به گزارش الف، چشم به راه بهبود اينترنت!عنوان سرمقاله روزنامه آفرينش به قلم حميدرضا عسگري است كه در آن ميخوانيد؛طبق آخرين آمارها، جايگاه ايران به لحاظ متوسط سرعت دانلود اينترنت خانگي از ميان ۱۶۸ كشور جهان در جايگاه ۱۶۷ جهان قرار دارد. در اين رده بندي كشور آفريقايي مالي بعد از ايران در جايگاه ۱۶۸ قرار گرفته است.


در این آمار کره جنوبی با سرعت دانلود بیش از ۳۱ مگا بایت بر ثانیه(۳۱ هزار کیلو بایت بر ثانیه) ‌ در جایگاه نخست و کشور های لیتوانی، سوئد، رومانی و لتونی در جایگاه های دوم تا پنجم قرار دارند. متوسط سرعت دانلود اینترنت در ایران ۴۸۰ کیلو بیت بر ثانیه است که حتی از کشور افغانستان با سرعت ۱۴۴۰ کیلو بیت بر ثانیه هم پایین تر است. جای تاسف است که ایران به عنوان یک کشوری با جمعیت غالب جوان و دانشگاهی نمی تواند از مزایای اینترنت پرسرعت استفاده کند. اینترنت و کاربران در ایران با مشکلات فراوانی از برخوردهای سلیقه ای گرفته تا مشکلات فنی مواجه می باشند، که به چند مورد اشاره می کنیم. هرچند امید برطرف شدن آنها را نداریم.

" پهنای باند " و " قیمت اینترنت " از اساسی ترین مشکلاتی که درکشوربا آن روبه رو هستیم. مقامات مسول اظهارمی دارند که پهنای باند برای ظرفیت کنونی کافی است ومشکلی وجود ندارد. از سوی دیگر شرکت های ارائه کننده اینترنت پهنای باند را عامل افت سرعت و کندی اینترنت می دانند. اما ضررکننده اصلی دراین میان کاربران هستند.

۱ - کاربران درسراسر کشور اینترنت را از شرکت های ارائه کننده و مخابرات گران می خرند. مثلا کاربران درایران برای سرعت ۱۲۸کیلوبیت بر ثانیه چیزی حدود ۱۵هزار تومان می‌پردازند که معادل تقریبی ۱۵دلار می شد!(قبل از تورم قیمت دلار) در حالی که قیمت اینترنت ۴مگابیت بر ثانیه در همسایگی ایران چیزی حدود ۲۵دلار در سال است. مقایسه بین سرعت و قیمت اینترنت در کره جنوبی و ایران نشان می دهد که سرعت اینترنت رایگان کره جنوبی حدود ۵۰۰ برابر اینترنت پولی در ایران است. در حالی که قیمت اینترنت ۱۲۸ کیلو بیت در ثانیه ای ایران بین ۱۰ تا ۲۰ هزار تومان در ماه هزینه دارد قیمت اینترنت ۲۲۴ مگابیت برثانیه ای کشورهای چون مالزی تنها حدود ۱۵۰۰ تومان در ماه تعیین شده است. قیمت یک سرویس۲۵۶ در ایران تقریبا ۲ برابر امارات، ۳ برابر مصر و ۱۲ برابر ترکیه است!

۲ - کاربران با پرداخت هزینه وصل برای تهیه سرعت مورد نیاز به هیچ وجه از سرعت واقعی بهره مند نمی شوند. سرعت دانلود یک کاربر با اینترنت ۱۲۸ کیلوبیت درخوشبینانه ترین حالت ۶۰ کیلوبیت می باشد!

۳ - به علت کافی نبودن پهنای باند اینترنت درکشور، شرکت های ارائه کننده فضای موجود را بین مشترکان فراوان به اشتراک می گذارند. درحالی که این امر معنای دیگری غیراز " دزدی " و " حق الناس " تداعی نمی کند، اما فروشندگان هزینه سرعت واقعی را از تمام کاربران دریافت می کنند.

۴ - پس از دریافت هزینه وصل اینترنت دیگر کاربر به حال خود رها می شود و هیچ نهادی به طور رسمی پاسخگوی نیازها ومشکلات وی نمی باشد. البته تلفن های گویای شرکت های پشتیبان کننده همیشه دردسترس هستند، اما شما با هرمشکلی از افت سرعت گرفته تا قطعی اینترنت به آنها مراجعه کنید یک پاسخ می شنوید: " مشکل از ما نیست از جانب مخابرات است! " یا " درحال حاضر کمی افت سرعت داریم که تا چند دقیقه دیگه برطرف میشه! " درحالی که این مشکل تا روزها، هفته ها، ماه ها برسرجای خودباقیست.

۵ - به علت همین مواردی که دربالا گفته شد، شرکت های ارائه دهنده اینترنت برای کسب سود هرروز زیادتر می شوند. اما هیچ نهادی وجود ندارد که برکار آنها نظارت فنی داشته باشد و برای کاربران مشخص کنند که کیفیت کدام شرکت نسبت به هزینه ای که دریافت می کند بهتر است(یک رده بندی کیفی وجود ندارد).

امروزه ميزان استفاده کاربران اينترنت يکي ازمعيارهاي توسعه يافتگي کشورها تلقي مي گردد. جاي تاسف است که کشورما با ترسيم اهدافي همچون چشم انداز۲۰ ساله، در فراهم کردن ابتدايي ترين نياز عصر ارتباطات يعني اينترنت در چنين وضعيتي به سر مي برد.