گروه اجتماعی- حجم عظیمی از فعالیت عمرانی در ۱۲ سال تلاش شبانه‌روزی محمّدباقر قالیباف در تهران، برای افکار عمومی این توقع را ایجاد کرده بود که اصلاح‌طلبان، گزینه‌ای قوی‌تر یا هم‌سنگ قالیباف، رو کنند؛ مخصوصاً که آنها مدیریت قبلی شهری را قبول نداشتند. اگر چه نام‌هایی چون محسن هاشمی، حسین مرعشی و محسن مهرعلیزاده بر سر زبان‌ها افتاد، اما دست آخر، قرعه به نام محمّدعلی نجفی افتاد.
به گزارش افکارنیوز، تفاوت جنس فعالیت در شهرداری تهران و حساسیت‌های خاص آن، با جنس محمّدعلی نجفی باعث شد تا با اعلام اسم شهردار جدید، موجی از مطالب طنز در رسانه‌ها و فضای مجازی راه افتد و برخی پیش‌بینی کنند که نجفی یکسال هم دوام نمی‌آورد. برای افکار عمومی سؤال مهمّ این بود که فردی که چندی پیش، ریاست سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری را به خاطر مشکل قلبی ترک کرده، چگونه زمام مدیریت کلان‌شهر تهران را با مسائل و مشکلات تودرتوی خود به عهده گرفته است. برای رسیدن به پاسخ این سؤال، نیاز به گذشت زمان زیادی نبود؛ هشت ماه بعد این نجفی بود که با گذاشتن برگه استعفا روی میز شورا به این معما پاسخ داد.
اصلاح‌طلبان و رسانه‌هایشان که در شوک این استعفا قرار دارند و عواقب آن را کم‌رنگ شدن اعتماد مردم نسبت به خود می‌دانند، استراتژی خاصی را در دستور کار قرار داده‌اند.
کلیدواژه‌های «فشار» و «فسادستیزی» ترجیع‌بند این روزهای رسانه‌ها و فعالان این طیف است. آنها سعی دارند استعفای نجفی را به فشارهایی که به خاطر فسادستیزی، به او وارد شده مربوط کنند. نقطه آغاز این فشار را هم زمانی می‌دانند که او گزارشی از اقدامات دوران قبلی مدیریت شهری را با عنوان گزارش تخلفات، به قوه قضائیه ارسال کرده است.
همان زمان، برخی ناظران سیاسی، این اقدام نجفی را نمایشی خواندند. آش نجفی آنقدر شور بود که صدای رحمانی فضلی وزیر کابینه حسن روحانی را هم در آورد و عبارت گناه نابخشودنی را در مورد آن به کار برد: «من به آقای نجفی عرض کردم طرح این مسائل در فضای عمومی کشور از طرف هرکسی که خدشه وارد کند، آبروی دیگران و افکار عمومی را دچار تشویش و نگرانی کند و داوری‌های غلط ایجاد کند این گناه نابخشودنی است».
اما اصلاح‌طلبان این روزها در حالی مشغول بازی با کارت «فسادستیزی» و «فشار به نجفی» هستند که عملکرد نجفی در مدت کوتاه مدیریت خود، صدای اصلاح‌طلبان را هم درآورده بود. وقتی برف تهران را فرا گرفت، نجفی مشغول توئیت زدن بود و جوانان را به تکاندن شاخه درختان توصیه می‌کرد؛ در حالی که در بسیاری از خیابانهای تهران شن‌پاشی مناسب انجام نشده بود و مردم با مشکل مواجه شده بودند. همان زمان محمّدرضا عارف لب به انتقاد گشود و گفت: «تأسف می‌خورم از اقدامات شهرداری و استانداری که برای بارش متوسط برف، شهر به این وضع درآمده است».قبل از آن هم زلزله پایتخت و غیبت نجفی، افکار عمومی را نسبت به کارآمدی وی با تردید جدی مواجه کرده بود.
اگرچه اصلاح‌طلبان در تلاشند استعفای نجفی را به ماجرای رقص دختران در برج میلاد و احضار او به دادستانی نیز مرتبط کنند، اما این نیز نمی‌تواند دستاویز مناسبی باشد؛ چرا که کارنامه نجفی در همین چند سال روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، حقایق دیگری را نشان می‌دهد. او در هیچ کدام از سه سمتی که در دولت گرفته بود، بیش از یکسال باقی نمانده بود؛ ریاست سازمان میراث‌فرهنگی ۵ ماه و ۱۱ روز، دبیر ستاد هماهنگی اقتصادی دولت ۶ ماه و ۹ روز، سرپرستی وزارت علوم ۳ ماه و ۵ روز و اکنون شهرداری تهران ۷ ماه و ۱۳ روز.
ضعف عملکرد نجفی، از دید روزنامه کارگزاران ارگان رسمی حزب کارگزاران نیز پنهان نماند. این روزنامه، پس از استعفای نجفی، با لحنی طنزمانند، فهرستی از همه اقدامات نجفی از نخستین روز کاری خود تا استعفا را ردیف کرد و نشان داد که فعالیت‌های او در شهرداری تهران، روتین و معمولی بوده و نجفی کار خاصی انجام نداده است.
