به گزارش ايسنا جياُف اسپينکز، از دانشگاه ولانگانگ در دانشگاه استراليا و يکي از اين محققان ميگويد که اين نخهاي جديد ميتوانند در فناوريهايي که در آنها در فضاهاي محدود شده نياز به حرکت مکانيکي است، نقش مهمي بازي کنند. ماهيچههاي ساخته شده بوسيله اين محققان، از نخهاي نانولوله کربني نازک تشکيل شدهاند.

محققان هر یک از این نخ‌ها را طویل کرده و قسمتی از آنها را در یک مایع رسانا از نظر الکتریکی(یا الکترولیت) غوطه‌ور کردند. آنها سپس انتهای یک نخ را محکم نگه داشته و انتهای دیگر آن را به یک منبع توان از قبیل یک باتری ولتاژ پایین متصل کردند. موقعی که توان اعمال می‌شود، این نخ مقداری از این مایع را جذب کرده و متورم می‌شود. فشار تولید شده در نتیجه این متورم‌سازی سبب ساختار پیچ‌خورده‌ای می‌شود که از طریق ایجاد یک عمل چرخشی شبیه کشیدن یک فنر مارپیچی ایجاد شده است.

این ساختار را می‌توان با کاهش ولتاژ اعمال شده وادار به چرخش در جهت معکوس کرد.

این گروه تحقیقاتی این چرخش را با اتصال یک پره پلاستیکی به این نخ مشاهده کرد. آنها متوجه شدند که می‌توانند چرخش‌هایی در حدود ۲۵۰ درجه بر هر میلی‌متر از طول نخ ایجاد کنند. اسپینکز ادعا می‌کند که این مقدار تقریبا صد برابر بزرگ‌تر از آنچه در سیستم‌های ماهیچه – مصنوعی پیچشی قبلی است که بر اساس فروالکتریک، آلیاژهای حافظه – شکلی یا پلیمرهای آلی رسانا هستند. همچنین توان خروجی بر واحد جرم این نخ قابل مقایسه با توان خروجی بر واحد جرم موتورهای الکتریکی مرسوم است.

این محققان جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Science منتشر کرده‌اند.