براساس منابع تاريخي اصل وجود دختري چهارساله براي امام حسين (ع) در منابع شيعي آمده است، هرچند در بعضي منابع در اين باره اختلاف وجود دارد. در کتاب کامل بهايي ماجراي دختري چهارساله که در ماجراي اسارت در خرابه شام در کنار سربريده پدر به شهادت رسيده، آمده است، اما در مورد نام او که آيا رقيه بوده يا فاطمه صغري و ... اختلاف است.همچنين سيدبن طاووس در کتاب لهوف آن جا که ماجراي شب عاشورا را بيان مي کند نامي از رقيه هم آورده مي نويسد: شب عاشورا که حضرت سيدالشهداء (ع) اشعاري در بي وفايي دنيا مي خواند، حضرت زينب (س) سخنان ايشان را شنيد و گريست. امام (ع) او را به صبر دعوت کرد و فرمود: خواهرم ام کلثوم و تو اي زينب! تو اي رقيه و فاطمه و رباب ! سخنم را در نظر داريد (و به ياد داشته باشيد) هنگامي که من کشته شدم، براي من گريبان چاک نزنيد و صورت نخراشيد و سخني ناروا مگوييد و خويشتن دار باشيد. اما ماجراي شهادت حضرت رقيه که در واقعه عاشورا حدد سه يا چهار سال سن داشت چنين نقل شده است که بعد از شهادت امام حسين (ع) و يارانش در عصر عاشورا به همراه ديگر زنان بني هاشم توسط سپاه يزيد به اسيري رفت. وقتي اهل بيت درشام بودند از درون خرابه هاي شام، صداي کودکي به گوش مي رسد. اين گريه مربوط به رقيه، دختر کوچک امام حسين(ع) بود که از خواب بيدار شده و سراغ پدرش را گرفته بود. انگار خواب پدرش را ديده بود. در اين حال يزيد دستور داد سر امام حسين(ع) را به دختر کوچک نشان دهند و اورا ساکت کنند، اما وقتي حضرت رقيه (ع) و امام حسين (ع) باز هم به هم رسيدند، اتفاق جانسوزي افتاد و چنين شد که رقيه (س)، هنگامي که سر پدر در آغوشش بود، جان سپرد.


پست الکترونیک گیرنده:
ارسال متن خبر
ارسال لینک خبر
کد امنیتی
کد مشخص نیست
کد امنیتی:

نمای چاپی
نمای چاپی بدون تصویر
امتياز كاربران: