پروژه های شهری تهران چندماهی است که سرعت چندانی ندارد. دوست و دشمن این موضوع را در نهان و عیان بیان می کنند. کافی است چند دقیقه ای در تاکسی و اتوبوس نشسته و به نارضایتی های مردم درباره خوابیدن پروژه های شهری گوش داد.
چند ماه از شهرداری محمدعلی نجفی گذشته است و خبری از افتتاح حتی یک ایستگاه مترو هم نیست. چند ایستگاهی که هم که در روزهای آخر دور قبل افتتاح شده بود هم تعطیل شد.
جمله مشهوری به نقل از شهردار اسبق تهران در دوران سازندگی هست که روز شهردار شدن محمدعلی نجفی گفته بود وی اگر بتواند یک میخ بر دیوار بکوبد من تعجب می کنم.
این حرف با توجه به شناختی که از نجفی در نزد این شهردار اسبق وجود داشت بر زبان رانده شده بود و حالا معلوم است چندان بیراه هم نبوده است.
شهردار تهران با آگاهی از وضعیت خود در چند ماه گذشته تلاش کرده تا سمت و سوی حرکت خود را به سمت سیاسی کردن حضور خود در شهرداری و ادعای تخریب از سوی جبهه حریف تنظیم کند. ناتوانی شهرداری در مدیریت بحران زلزله و غیبت افسانه ای شهردار تهران در زلزله تهران، سبب شد تا وی گزارشی مغرضانه و البته سیاسی برای شهرداری سابق تدارک ببیند.
نجفی در پنج ماه گذشته تلاش کرده تا خود را فردی مظلوم و تحت ستم نشان دهد تا بتواند همچنان حمایت شورای شهر اصلاح طلب تهران را با خود داشته باشد.
شهردار تهران سه شکست بزرگ در سه حوزه زلزله، برف و آتش سوزی ساختمان وزارت نیرو داشته است. نجفی به جای سیاسی کردن داستان خود، به پاسخگویی به افکار عمومی در زمینه عملکرد خود بپردازد.
اداره شهری به پیچیدگی تهران کار آسانی نیست. آنانکه واژه تکرار را در کاسه مردم نهادند باید بیش از دیگران پاسخگوی عملکرد نجفی نیستند. بیشترین آسیب تداوم وضعیت موجود به مردم تهران رسیده است. تصور نجفی از پروژه های تهران خندیدن شهردار و بریدن روبان بود. غافل از اینکه شهرتهران شهردار پای کاری می خواهد که پا به پای کارگران از ابتدا تا انتهای پروژه ها بماند نه آنکه به عنوان مثال ۲۴ ساعت بعد از آتش سوزی ساختمان وزارت نیرو و در حالی که چند آتش نشان بر اثر صدمات وارده راهی اورژانس شده بودند تازه به محل حادثه برود.
تهران شهرداری می خواهد که در برف غافلگیر نشود. تهران مدیری می خواهد که در هنگام بحران در کنار نیروهایش به خدمات رسانی به مردم مشغول باشد.
پنج ماه و اندی از عمر شهرداری نجفی به سرعت برق و باد و با خواب زمستانی پروژه های شهری گذشته است. دوره سیاسی کاری با داستان های فضایی گذشته است. ممکن است آلودگی هوا و ریزگردهای اهواز و خشک شدن دریاچه ارومیه و همه مشکلات زمین و زمان را تا سال ها گردن دیگران انداخت و نان تخریب آنها را خورد اما اینها چاره کار نیست. جای آن باید کاری برای تهران کرد.
