به گزارش،رسا،آیت الله عبدالله جوادی آملی در جمع علما و روحانیون حوزه علمیه در ادامه درس تفسیر خود در مسجد اعظم قم به تفسیر آیه ۵۵ سوره مبارکه نور پرداخت.
وی با بیان این که شرط وقوع مدینه فاضله، ایمان و عمل صالح است، ابراز داشت: منظور از «عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» در آیه شریفه، اعمال صالحی است که اولا به همراه ایمان باشد و ثانیا این افراد با ایمان، هر کاری که می کنند صلاح و ثواب باشد و دیگر اینکه همه اعمال صالحه را انجام دهند.
این استاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به بخشی از آیه ۵۵ سوره مبارکه نور؛ «وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ» اظهار داشت: دین وقتی متمکن می شود که قوانینش شناخته شود، به آن باور شود، به آن عمل شود و مرضی حق باشد.
آیت الله جوادی آملی در بخش دیگر سخنان خود به عدم خوف درونی و خوف بیرونی در مدینه فاضله اشاره کرد و گفت: اسلام بنای آن را ندارد که مزاحم دیگران شود ولی به فرمایش قرآن؛ «وَ لْیَجِدُوا فِیکُمْ غِلْظَةً» باید در جنگ محکم باشید و در حالت عادی هم به گونه ای زندگی کنید که دشمن در شما طمع نکند؛ باید سلسله کوه باشید که در شما چیزی به جز صلابت احساس نکند.
این مدرس درس خارج حوزه ادامه داد: تنها در این صورت است که آیه «یَعْبُدُونَنِی لاَ یُشْرِکُونَ بِی شَیْئاً»؛ گونه ای مرا می پرستند که هیچ شریکی برای من قائل نمی شوند، مصداق پیدا می کند. این موضوع هم تاکنون اتفاق نیفتاده و مصداق کامل آن در زمان حکومت حضرت حجت علیه السلام صورت می پذیرد.
وی در ادامه با بیان این که امر به معروف و نهی از منکر مراتبی دارد، اظهار داشت: تذکر قهری و جریمه مربوط به حکومت است ولی انزجار قلبی، نگاه غضب آلود به گناه و گناهکار و تذکر زبانی وظیفه توده مردم و حکومت است.
این استاد تفسیر حوزه علمیه افزود: اگر کسی مبتلای به زیر میزی و رو میزی گرفتن است، اگر کسی تبهکار است، اگر فاسد است، بسیاری وقت ها با نگاه متنفرانه و سپس تذکر لسانی دیگران، خودش را جمع می کند.
این استاد عالی حوزه علمیه قم ادامه داد: حضرت حجت علیه السلام، اصالةً بقیة الله است و علمای دین نیز که شاگردان او هستند بالتبع بقیة الله هستند و این موضوع مستند به این روایت امیر المؤمنین علیه السلام است که: العلماء باقون ما بقی الدهر؛ عالمان باقی هستند تا عالم باقیست.
شناسه خبر:
۶۹۸۵۱
بیتفاوتان بهبدحجابی گناهکارند
استاد عالی حوزه علمیه قم با بیان این که اگر کسی بی حجاب بود و زنهای دیگر متنفرانه و عبوسانه او را بنگرند، خودش را جمع می کند و این نگاه واجب است، گفت: این چنین نیست که اگر کسی نسبت به یک بی حجاب بی تفاوت باشد، هیچ گناهی برایش نوشته نشود؛ بلکه برای هر دو نوشته می شود.
۰