در این تحقیقات با 700 داوطلب به سن حدود 20 سال مصاحبه شد. 19 درصد از این داوطلبان وجود نوعی خشونت را در روابط خود با جنس مخالف تایید کردند و 69 درصد از آن‌ها گفتند که در دوران کودکی مورد تنبیه بدنی قرار گرفته‌اند.
بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیقات کودکانی که تنبیه بدنی می شوند، در بزرگسالی تمایل بیشتری به اعمال خشونت نسبت به شریک زندگیشان دارند. به‌طور خاص خطر اقدامات خشونت‌آمیز در رابطه با جنس مخالف در مورد افرادی که در کودکی تنبیه بدنی شده‌اند، 29 درصد بیش از سایرین است.
با وجود این که نمی‌توان مدعی شد تنبیه بدنی علت خشونت ورزی در بزرگسالی است، زمانی که کودکان در اثر تنبیه والدین متوجه می‌شوند تنبیه بدنی راهی برای حل اختلاف است، ممکن است در بزرگسالی نیز به طور ناخوآگاه این تفکر را داشته باشند که خشونت می‌تواند راه‌حلی برای حل اختلافات زناشویی باشد.
بر اساس تحقیقاتی که تاکنون انجام گرفته، علیرغم این که ممکن است والدین تصور کنند با انجام رفتار خشونت‌آمیز به فرزندان خود درس می دهند وآن‌ها را تربیت می‌کنند، در واقع چنین رفتارهایی آثار بسیار مخربی دارد. کودکان نحوه تعامل در روابط اجتماعی را از والدین خود می‌آموزند و تنبیه بدنی به آن‌ها می‌آموزد که خشونت یک ابزار قابل قبول برای تغییر رفتار طرف مقابل است.
بر اساس تخمین محققان حدود 80 درصد از کوکان سراسر جهان مورد تنبیه بدنی قرار می گیرند.گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Journal of Pediatrics منتشر شده است.
