4 روز از زلزله غم‌بار کرمانشاه می‌گذرد، زلزله مهیبی که ثانیه‌ای سکوت شهر و روستا را در‌هم شکست و ویرانی‌های بسیاری برجای گذاشت. اما اوج فاجعه را می‌توان در پنج روستای کوئیک شهرستان سرپلذهاب دید، روستاهایی که در این زلزله 7.3 ریشتری بیشترین خسارت و قربانی را داشتند و اکنون نیز پس از گذشت چند روز در نبود حداقل‌ترین امکانات شب و روز را به‌سختی و مشقت زیاد می‌گذرانند.
برای پیگیری وضعیت مردم روستاهای زلزله‌زده کوئیک راهی این روستاها شدیم تا از نزدیک با درد و رنج مردم آشنا شویم. با گذر از کوی و برزن این روستاها، شاهد خانه‌های ویران‌شده‌ای هستیم که کودکان خردسال روی آوارهای آن بازی کودکانه می‌کنند و جوان‌ترها با دست‌خالی و کلنگ سعی می‌کنند تا برخی از وسایل زندگی خود را بیرون بکشند.
با گذر از خانه‌های تخریب‌شده این روستاها رنگ آوارگی را خوب می‌شد از چهره مادربزرگ و پدربزرگ‌هایی دید که غمگین و ماتم‌زده روی خانه‌های خراب‌شده نشسته‌اند.
به گفته مردم این منطقه در پی وقوع این زلزله بین 128 تا 148 نفر جان شیرین خود را از دست دادند و بیش از 120 نفر مصدوم این بلای طبیعی شدند.
یکی از اهالی این روستاها که از بی‌توجهی و عدم رسیدگی مسئولان به این منطقه به‌شدت معترض است در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم می‌گوید: چند روز از وقوع این زلزله می‌گذرد اما متأسفانه هنوز هیچ کمکی از سوی دولت به ما ارائه نشده و مردم همچنان منتظر دریافت پتو و چادرند؛ هرچند از مردم تشکر می‌کنیم که همه‌جوره به ما کمک می‌کنند.
وی می‌افزاید: در این چند روز گذشته حتی یک مسئول برای رسیدگی به وضعیت مردم این روستاها نیامده است، واقعا مسئولان کجا هستند به داد این مردم برسند؟ تاکنون نیز تمامی کمک‌های امدادی ارسال‌شده 100 درصد مردمی بوده است. شب گذشته برق را وصل کردند اما زلزله همه چیز را نابود کرده و زیرساختی نداریم برای برق و خیلی از خانه‌ها شب در خاموشی هستند.
مرد میانسال که دختر خردسالش حالا کنارش آمده گفت: در نبود چادر مناسب شب‌ها را زنان و بچه‌هایمان در سرمای شدید می‌گذرانند؛ از مسئولان می‌خواهیم چادر و پتو و وسایل گرمایشی به ما برسانند.
یکی از بانوان این روستا نیز در گفت وگو با خبرنگار تسنیم عنوان می‌کند: وضعیت بهداشت و درمان این روستاها بسیار حاد است و هنوز خبری از کمک‌رسانی درمانی نیست؛ علی‌رغم نیاز به کمک‌های درمانی متأسفانه در چهار روز گذشته خدمات درمانی درستی به مردم ارائه نشده و فقط چند نیروی هلال احمر هست؛ بیماری، بچه‌های ما را تهدید می‌کند.
وی که نبود حمام و سرویس بهداشتی را مشکلی بزرگ برای مردم می‌داند می‌گوید: مسئولان کجا هستند؟ چرا از خودشان و کمک‌هایشان خبر نیست؟ صدای ما را به گوش مردم و مسئولان برسانید.
گفت‌و‌گویمان را با یکی دیگر از اهالی این روستاها پی می‌گیریم؛ وی نیز دغدغه اصلی مردم این روستا را نبود چادر و پتو می‌داند و می‌گوید: مردم در اینجا بچه‌ها را در سرما می‌خوابانند، نیاز به پتو و چادر داریم تاکنون کمک‌هایی هم که دریافت شده از سوی مردم بود و هنوز خبری از امدادرسانی مسئولان نیست.
وی می‌گوید: آب و برق این منطقه همچنان قطع است تانکر آبی هم که به این روستا ارسال‌شده، اصلاً قابل شرب نیست.
این مرد در حالی که از بی‌توجهی دولت انتقاد می‌کند، می‌گوید: فقط امروز سپاه پاسداران به منطقه آمد و بیمارستان صحرایی برای ما برپا کرده است. هرچند در این روزها زحمات زیادی کشیده می‌شود اما مردم زلزله‌زده مشکلات زیادی دارند و روز به روز هم بر سردی هوا افزوده می‌شود.
