شرق : در يك پژوهش جديد تصويربرداري از مغز كه توسط محققان دانشگاه ييل انجام ‏شد، مشخص شد افرادي كه به صورت منظم به مديتيشن مي‏پردازند، چگونه ميتوانند آن نواحي مغز را كه با روياهاي روزانه، اضطراب، اسكيزوفرني و ديگر اختلالات رواني ارتباط دارد، مخفي كنند. مغز افرادي كه مديتيشن ميكنند، فعاليت كمتري را در اين نواحي انجام ميدهد كه به آن شبكه مخفي (غايب) مي‏گويند. اين شبكه با تفكر مركزي شخص مرتبط است.

محققان حدس می‏زنند افرادی که مدیتیشن می‌کنند، از طریق پایش و مهار کردن یا بیرون کردن تفکرات شخصی، ناحیه جدید «مخفی یا غایب» را ایجاد می‌کنند. مدیتیشن می‌تواند در حل بسیاری از مشکلات سلامتی و بهداشتی، از ترک سیگار گرفته تا مبارزه با سرطان و حتی مقابله با پسوریازیس کمک کند. محققان در این پژوهش بیشتر مکانیسم‏های عصبی درگیر را بررسی کردند.

محققان دانشگاه ییل به سرپرستی دکتر «جودسون برویر» در این پژوهش هم از اسکن‏های ام. آر. ‌ای مغز افرادی که مدیتیشن(به سه روش) انجام می‌دادند و هم آنهایی که مدیتیشن نمی‌کردند، استفاده کردند. آنها دریافتند کسانی که تجربه مدیتیشن داشتند، بدون توجه به نوع مدیتیشنی که انجام داده بودند، می‌توانستند شبکه مخفی(غایب) را به کار بیندازند که در ارتباط با کاهش توجه و اختلالاتی مانند اشکال در توجه و اختلالات هایپراکتیویتی(ADHD) و اضطراب است. این بخش از مغز از بخش داخلی پره‏فرونتال و خلفی کورتکس سینگولیت(نواری) تشکیل شده است. علاوه بر این، این بخش با تجمع پلاک‏های بتاآمیلویید در بیماری آلزایمر نیز مرتبط است.

محققان همچنین دریافتند وقتی که شبکه مخفی در مدیتیشن‏کنندگان فعال می‌شود، همزمان بخش‌هایی از مغز نیز که با کنترل ادراک فرد مرتبط است، فعال می‌شود. این موضوع در افرادی که مدیتیشن نمی‌کنند، دیده نمی‌شود.

اسکن‏های ام. آر‏. ‌ای نشان دادند مغز افرادی که مدیتیشن انجام می‌کنند، هم در هنگام مدیتیشن و هم به هنگام استراحت فعالیت یکسانی دارد. بنابراین محققان نتیجه گرفتند که شاید تجربه مدیتیشن یک بخش مخفی(غایب) را توسعه می‌دهد.

هزاران سال است که مدیتیشن بخش مرکزی و اصلی تفکر فیلسوفانه و ژرف‏اندیشانه است و در تفکر به افراد کمک بسیاری می‌کند. دکتر برویر می‌گوید: «بررسی‌های ما نشان داد که مدیتیشن در افزایش شادمانی افراد بسیار تاثیر دارد.» در یک پژوهش جدید تصویربرداری از مغز که توسط محققان دانشگاه ییل انجام ‏شد، مشخص شد افرادی که به صورت منظم به مدیتیشن می‏پردازند، چگونه می‌توانند آن نواحی مغز را که با رویاهای روزانه، اضطراب، اسکیزوفرنی و دیگر اختلالات روانی ارتباط دارد، مخفی کنند. مغز افرادی که مدیتیشن می‌کنند، فعالیت کمتری را در این نواحی انجام می‌دهد که به آن «شبکه مخفی(غایب)» می‏گویند. این شبکه با تفکر مرکزی شخص مرتبط است. محققان حدس می‏زنند افرادی که مدیتیشن می‌کنند، از طریق پایش و مهار کردن یا بیرون کردن تفکرات شخصی، ناحیه جدید «مخفی یا غایب» را ایجاد می‌کنند. مدیتیشن می‌تواند در حل بسیاری از مشکلات سلامتی و بهداشتی، از ترک سیگار گرفته تا مبارزه با سرطان و حتی مقابله با پسوریازیس کمک کند. محققان در این پژوهش بیشتر مکانیسم‏های عصبی درگیر را بررسی کردند. محققان دانشگاه ییل به سرپرستی دکتر «جودسون برویر» در این پژوهش هم از اسکن‏های ام. آر. ‌ای مغز افرادی که مدیتیشن(به سه روش) انجام می‌دادند و هم آنهایی که مدیتیشن نمی‌کردند، استفاده کردند. آنها دریافتند کسانی که تجربه مدیتیشن داشتند، بدون توجه به نوع مدیتیشنی که انجام داده بودند، می‌توانستند شبکه مخفی(غایب) را به کار بیندازند که در ارتباط با کاهش توجه و اختلالاتی مانند اشکال در توجه و اختلالات هایپراکتیویتی(ADHD) و اضطراب است.

این بخش از مغز از بخش داخلی پره‏فرونتال و خلفی کورتکس سینگولیت(نواری) تشکیل شده است. علاوه بر این، این بخش با تجمع پلاک‏های بتاآمیلویید در بیماری آلزایمر نیز مرتبط است. محققان همچنین دریافتند وقتی که شبکه مخفی در مدیتیشن‏کنندگان فعال می‌شود، همزمان بخش‌هایی از مغز نیز که با کنترل ادراک فرد مرتبط است، فعال می‌شود. این موضوع در افرادی که مدیتیشن نمی‌کنند، دیده نمی‌شود. اسکن‏های ام. آر‏. ‌ای نشان دادند مغز افرادی که مدیتیشن انجام می‌کنند، هم در هنگام مدیتیشن و هم به هنگام استراحت فعالیت یکسانی دارد. بنابراین محققان نتیجه گرفتند که شاید تجربه مدیتیشن یک بخش مخفی(غایب) را توسعه می‌دهد.