به طور کلیشه ای و بر اساس نظرات سنتی، این اعتقاد وجود دارد که انجام رفتارهای مخاطره آمیز،شجاعت و ریسک پذیری مردان بیشتر از زنان بوده و مردان بیشتر حاضر به انجام کارهایی مانند قمار، موتورسواری با سرعت زیاد و بدون کلاه ایمنی و .... هستند.
پژوهشگران در تحقیقات خود دریافتند که تحقیقات و بررسی های پیشین انجام شده در مورد رفتارهای پر خطر، موید فرضیات فرهنگی درباره کسانی است که خود را بیشتر به خطر می اندازند. ارزیابی قهرمان محسوب شدن جسور بودن یا شادابی اغلب بر رفتار سنتی مردانه مانند قمار یا پرش و سقوط آزاد تمرکز دارد. هنگامی که این مساله اشتباه مورد توجه قرار می گیرد، مشخص می شود که زنان و مردان در این مساله تفاوتی نداشته و به یک میزان خود را در معرض خطر قرار می دهند.
این موضوع دستمایه تحقیقاتی در دانشگاه اکستر شد تا گروهی از پژوهشگران به سرپرستی دکتر تکلا مورگنروث (Thekla Morgenroth) ؛ پرفسور میشلا ریان (Michelle Ryan) و با همکاری آنا جنتا (Anna Genat) از دانشگاه ملبورن به بررسی میزان ریسک پذیری زنان و بررسی درصد احتمال انجام کارهایی مانند سوارکاری خطرناک یا خرید های پر ریسک اینترنتی بپردازند.
پژوهشگران در تحقیقات خود دریافتند که تحقیقات و بررسی های پیشین انجام شده در مورد رفتارهای پر خطر، موید فرضیات فرهنگی درباره کسانی است که خود را بیشتر به خطر می اندازند. ارزیابی قهرمان محسوب شدن جسور بودن یا شادابی اغلب بر رفتار سنتی مردانه مانند قمار یا پرش و سقوط آزاد تمرکز دارد. هنگامی که این مساله اشتباه مورد توجه قرار می گیرد، مشخص می شود که زنان و مردان در این مساله تفاوتی نداشته و به یک میزان خود را در معرض خطر قرار می دهند. به این ترتیب این سوال برای دانشمندان مطرح شد که آیا اصولا هنوز باید ریسک پذیری را امری مردانه محسوب کرد و آیا همانطور که نتایج آزمایش ها نشان می دهد، زنان نیز دارای قابلیت ریسک پذیری بالائی هستند؟
دکتر تکلا مورگنروث پژوهشگر دوره پسا دکترای دانشگاه اکستر در این رابطه می گوید: «زمانی که از مردم درخواست می کنیم به موضوعی مانند قابلیت بالای ریسک پذیری؛ قمار، تصمیمات چالش بر انگیز مدیریتی یا ورزش های خطرناکی مانند عبور از آسمان یک دره بزرگ فکر کنند، به طور پیش فرض یک مرد را در ذهن خود تجسم می کنند. این موضوع برای مطالعات علمی بسیار مهم بوده و دانشمندان باید تلاش کنند به این دام نیفتند.»
وی در ادامه توضیحات خود افزود: «مطالعات انجام شده نشان می دهد زنان نیز به اندازه مردان حاضر به انجام کارهای پرمخاطره ای از قبیل سواری خطرناک و ورود به روابط پیچیده بوده و احتمال زیادی وجود دارد که حتی کلیه خود را به یکی از دوستان یا اعضای خانواده شان اهدا کنند. در این مطالعات زمانی که ما از شرکت کنندگان درخواست کردیم درباره احتمال ریسک پذیری خود را در امور بیشتر زنانه اعلام کنند، شاهد از بین رفتن تفاوت جنسیتی بوده و در برخی موارد حتی احتمال ریسک پذیری زنان بیشتر نیز گزارش شده است. در حقیقت باید پذیرفت که جامعه با پیش داوری های خود عموما مانع ریسک پذیری زنان می شود.»
در این مطالعات اقدام به بررسی آکادمیک 238 فرد مختلف طی دو تحقیق مجزا شده و میزان ریسک پذیری افراد به طور سنتی اندازه گیری و سوالات و چالش های های جدید برای این افراد مطرح شد. به اعتقاد 99 نفر از این مشارکت کنندگان، این ریسک ها عمدتا دارای روحیات زنانه بودند.
در این تحقیق مشخص شد هنگامی که از معیارهای مردانه ای نظیر قمار یا قایقرانی در آب های خروشان استفاده می شد، مردان با احتمال بیشتری درگیر شده و خود را در معرض خطر قرار می دادند. با این حال، هنگامی که رفتارهای جدیدی که چالش برنگیز هستند مانند گرفتن یک کلاس ، رهبری یک گروه از تشویق کنندگان در استادیوم و یا پختن غذائی خاص و دشوار برای یک مهمانی شام مطرح می شد، زنان ریسک پذیری بیشتری از خود نشان دادند.
پرفسور میشلا ریان در توضیح این مساله گفت: «فهم این موضوع که ماهیت جنسیت در میزان ریسک پذیری تاثیر دارد، دارای اهمیت زیادی است و این موضوع که به طور سنتی زنان را آسیب پذیر تر نشان داده و می کوشد همواره آن ها را در خطر نشان دهد، بسیار غلط و سبب ایجاد نابرابری و شکاف جنسیتی در جامعه و امور سیاسی و مدیریتی شده است. »
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی روان شناسی اجتماعی و علوم شخصیتی (journal of Social Psychological and Personality Science) منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
