گیاه بامیه با نام علمی Hibiscus esculentus متعلق به خانواده Malvaceae، یکی از گیاهان مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است که پراکندگی این گیاه در خاورمیانه(ایران) گزارش شده است.
کارشناس ارشد تغذیه دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیراز، گفت:پوست سبز رنگ گیاه بامیه در آسیا، به عنوان سبزی در طب سنتی به کار می رود.
"فاطمه شفیعی" افزود: بامیه دارای ترکیبات مختلف مانند پروتئین ها، ویتامین ها، چربی ها، کربوهیدرات ها، آنزیم ها، ترکیبات فلانوئیدی، فیتواسترول ها، تانن ها، اسید اولئیک اسید، اسید لینولئیک، اسید پالمیتیک است.
او اضافه کرد: خاصیت لزجی گیاه بامیه به دلیل وجود ماده "موسیلاژ" است؛ این ماده دارای فیبرهایی مانند "پکتین" و "کربوکسی متیل سلولز"، پروتئین، مواد معدنی و قندهای طبیعی شامل "رامینوز"، "گالاکتوز"، "گالاکتورونیک اسید" و "گلوکز" است؛ بامیه به دلیل وجود این مواد دارای ارزش دارویی بالایی بوده و برای مهار بیماری های مختلف به کار می رود.
این کارشناس ارشد تغذیه، ادامه داد: از آثار دارویی بامیه می توانیم به خواص آنتی اکسیدانی، ضد پیری، جلوگیری از خستگی، کمک به درمان و جوان سازی پوست، درمان اسهال و اسهال خونی، التهاب حاد و زخم معده و روده و درمان عفونت های کلیوی و سوزش ادرار، اشاره کنیم.
شفیعی بیان کرد: فلانوئیدها دارای آثار فارماکولوژیک بسیاری مانند محافظت LDL از اکسیداسیون، ضد سرطان، ضد دیابت، ضد آلرژی، محافظت از کبد، ضد التهاب و ضد تومور است؛ از فلانوئیدهای موجود در بامیه می توانیم "کوئرستین" و "کتچین" را نام ببریم که با داشتن خاصیت آنتی اکسیدانی، مانع از تخریب سلول ها به واسطه عوامل اکسیداتیو می شوند و در نتیجه قادر به ترمیم سلول های بتای آسیب دیده و افزایش سطح ترشح انسولین از این سلول ها هستند.
او ادامه داد: بامیه به دلیل داشتن فیبر فراوان، قادر است سرعت ورود غذا از معده به روده کوچک را کاهش داده و منجر به کاهش جذب فاکتورهای غذایی و در نتیجه جذب کمتر گلوکز شود.
این کارشناس ارشد تغذیه، در پایان با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیقات، گفت: مصرف میوه این گیاه می تواند به عنوان غذا برای درمان کمکی بیماری های مختلف مانند دیابت و چربی خون، مفید باشد.
