حمیدرضا پوراعتماد، با اشاره به بیماری اوتیسم گفت: اوتیسم نوعی اختلال رشد است که تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی را در فرد تحت تاثیر قرار می‌دهد، کودکان اوتیسمی به مداخلات و آموزش‌های زودهنگام نیاز دارند و اطلاعات علمی نشان می‌دهد اگر بیماری اوتیسم زود تشخیص داده و از دو سالگی آموزش‌های لازم آغاز شود، قابل بهبود است.
وی به تأثیر ژنتیک در بروز اوتیسم اشاره کرد و ادامه داد: در گذشته اعتقاد داشتند تاثیر ژنتیک در اوتیسم 90 درصد است ولی امروزه می‌گویند 32 درصد بیماری اوتیسم ژنتیکی است یعنی سهم عوامل اجتماعی در حال افزایش است.
پوراعتماد افزود: اگر از دوران شیرخوارگی خانواده‌ها دقت کنند اوتیسم قابل تشخیص است، به عنوان مثال اگر کودک نگاه نمی‌کند باید نگران شویم، لبخند معنادار کودک از سه ماهگی برای اطرافیان قابل درک است. شیرخواری که کمتر به تحریک های اجتماعی پاسخ می‌دهد باید از این نظر مورد توجه قرار بگیرد، تاخیر در شروع رشد زبان در یک سالگی و بعد از آن یک علامت برای اوتیسم است همچنین در دو سالگی کودک مبتلا به این بیماری سمت فعالیت‌های انفرادی و تکراری می‌رود.
رئیس مرکز درمان و اختلالات اوتیسم گفت: برای تشخیص اوتیسم بهتر است کودکان را نزد روان شناسان و روانپزشکان اطفال ببریم، اما وجود یک یا دو علامت نباید نگران‌کننده باشد.
وی ادامه داد: اوتیسم از سال 77 ـ 78 مطرح شد، آن زمان بیماری کودکان در چهار و نیم یا پنج سالگی تشخیص داده می‌شد اما اکنون سن تشخیص اوتیسم 2و نیم یا سه سالگی بوده و این امر نشان‌دهنده پیشرفت است البته تشخیص در مواردی مشکل است همچنین در سنین پایین‌تر شدت علائم ضعیف‌تر است و تشخیص ممکن است کمی دشوارتر باشد.
پوراعتماد عنوان کرد: بی‌تفاوتی کودک در سنین پایین اهمیت دارد، کودک ممکن است نسبت به در آغوش کشیدن بی‌تفاوت باشد، اگر کودک نگاه نمی‌کند، در سنین بالاتر با همسن و سالان ارتباط ندارد، در سنین بعدی ضعف مهارت‌های اجتماعی دارد باید مورد توجه والدین قرار گیرد.
رئیس مرکز درمان و اختلالات اوتیسم به علت افزایش موارد شیوع اوتیسم اشاره کرد و افزود: افزایش شیوع این بیماری در موارد خفیف و آستانه‌ای شاید به علت تشخیص بهتر باشد.
وی از ارتباط صرع و اوتیسم خبر داد و افزود: این بیماران حدود 30 درصد موارد صرع دارند و برای آموزش و توانبخشی اوتیسم، آموزش خانواده‌ها لازم است.
رئیس مرکز درمان و اختلالات اوتیسم گفت: بیماری اوتیسم جزء بیماری‌های خاص نیست، چون شیوع اوتیسم بالا و بیماری شناخته شده‌ای است، از وقتی اوتیسم تعریف شد سازمان بهزیستی کمک‌هایی داشته است و این افراد می‌توانند در سازمان بهزیستی ثبت نام کنند البته کمک‌های این سازمان فقط بخشی از درمان را پوشش می‌دهد.
وی با اشاره به درمان اوتیسم گفت: اوتیسم درمان قطعی ندارد و بخش اعظم درمان در اجتماع و رفع ضعف مهارت‌های اجتماعی است، ما به کمک دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی و دانشگاه امیرکبیر آموزش‌هایی را در زمینه مهارت‌های اجتماعی ایجاد کردیم؛ زیرا یک انسان در اجتماع رشد می‌کند. در این زمینه کارگروهی تشکیل شده است. کارگروه پروانه‌ها که صنایع دستی افراد اوتیسم را معرفی می‌کند و کارگروه آوای پروانه‌ها که هم‌نوایی و آواز را شامل می‌شود.
