هر چه افراد بیشتر فکر کنند به طبع درآمد بالاتر، زندگی بهتر و شانس کاری بیشتری خواهند داشت. پس می توان این را باور داشت که مردان کچل موفق تر هستند. این موضوع مهم واقعیت دارد.
می خواهید باهوش تر، تاثیرگذارتر، تحصیل کرده تر و صادق تر به نظر بیاید؟ کچل شوید.
شاید شما هم این جمله را شنیده باشید که مردان طاس موفق تر، پولدارتر و خوش برخوردتر از دیگر مردها هستند. آیا این موضوع واقعیت دارد یا شایعه ای بیش نیست؟ آیا افراد باهوش، دانشمندان و پولدارها در قرون مختلف تاریخی مردان کچل بوده اند؟
شواهد زیادی در دست است که نشان می دهد کچلی یک اتفاق تکاملی خیلی منحصر به فرد نیست اما دلیل خاص خودش را دارد. به نظر می رسد مردان کچل باهوش تر و موفق تر به چشم می آیند. در حقیقت جمجمه براق به آنها کمک می کند که نه تنها از نظر ظاهری جذاب تر باشند بلکه نوعی حالت ناجی مانند هم پیدا کنند. ما در این حوزه به سراغ بهترین ها رفتیم و از دکتر محمد سیدا، مرد حافظه و مدرس چهره شناسی ایران و دکتر فاطمه تقوایی، پژوهشگر تاریخ در این مورد سوال کردیم تا پی ببریم واقعا مردان کچل موفق تر هستند یا این موضوع شایعه ای بیش نیست.
چهره شناسی مردان کچل
دکتر محمد سیدا بر این باور است که ریزش مو در آقایان بر اثر عواملی مانند ژن، تغذیه، شرایط آب وهوایی، شرایط محیطی، خلق و خو یا هوش زیاد رخ می دهد. یک چهره شناس می تواند از روی چهره شخص مورد نظر خصوصیت اخلاقی او را بررسی کند.
مردان کچل در چهره شناسی به این صورت تعریف می شوند: افرادی که بیشتر فکر می کنند و با استعداد هستند. اگر مساله ژن را کنار بگذاریم به راحتی می توان دریافت، افرادی که هوش بالاتری دارند یا بیشتر از دیگران فکر می کنند سرهای طاس یا نیمه طاس دارند.
اساتید دانشگاه، پزشکان، پژوهشگران و دیگر افراد موفق جامعه با سرهای طاس یا براق به چشم می خورند. البته طاسی ها را نمی توان مطلق دانست. سرطاس ها یا همان مردان کچل انواع مختلفی از طاسی سر دارند. به عنوان نمونه افرادی که کار بدنی انجام می دهند به نسبت افرادی که کار فکری دارند، کمتر دچار طاسی سر می شوند. این داستان برای افرادی که به صورت ارثی کم پشتی مو یا طاسی دارند هم رخ می دهد. اگر در پیشینه خانوادگی آنها دقت کنیم به راحتی می توان فهمید که پدران و پدربزرگ های آنها متفکر بوده اند.
کنار گذاشتن باورهای غلط
برای هزاران سال باورهای نادرستی درباره علت طاسی وجود داشت و افرادی که طاس بودند مورد تمسخر دیگران قرار می گرفتند. به عنوان مثال ارسطو زمانی تصور می کرد که کچلی به دلیل روابط جنسی به وجود می آید. در زمان روم باستان سربازانی که کچل بودند را مجبور می کردند کلاه خودهای آهنی بر سرشان بگذارند و به همین دلیل همیشه در برابر سایر هم قطاران شان خجل بودند.
به عنوان نمونه مردم در گذشته اعتقاد داشتند خشکی سر علت اصلی طاسی است. فرضیه دیگری هم آلودگی هوا و آرایش اشتباه موی سر را مقصر قلمداد می کرد. در مقابل این فرضیه های عجیب سوال اصلی این بود که علت علمی طاسی چیست و این مشکل از کجا نشات می گیرد؟ در سال ۱۸۹۷ میلادی موجی از ترس جامعه جهانی را دربرگرفت؛ چرا که یک متخصص پوست و موی فرانسوی اعلام کرد علت اصلی طاسی مردان را کشف کرده است: یک میکروب. در واقع این فرضیه اشتباه را یک پزشک فرانسوی بر سر زبان ها انداخت.
داشتن همسر زیباتر
هر چه افراد بیشتر فکر کنند به طبع درآمد بالاتر، زندگی بهتر و شانس کاری بیشتری خواهند داشت. پس می توان این را باور داشت که مردان کچل موفق تر هستند. این موضوع مهم واقعیت دارد. این اصطلاح که مردان کچل همسرهای زیباتری دارند، بسیار زبانزد است. اگر بتوان به فکر جهت داد باعث درآمدزایی و موفقیت های شگفت انگیزی می شود.
حساسیت های مردان کچل
خیلی ها تصور می کنند که تستوسترون بیش تر، به معنای دی هیدروتستوسترون بیشتر و به طبع کم مویی بیش تر است. در واقع شما تنها به مقادیر ناچیزی از این هورمون نیاز دارید تا روند کچل شدن آغاز شود اما آن چه کچل ها را از سایرین متمایز می کند، حساسیت و آسیب پذیری فولیکول موهایشان است که آن را از مادران شان به ارث می برند.
این مسئله وراثت موضع بسیار مهمی است. حدود ۲۵ الی ۳۰ درصد از مردان زمانی که به ۳۰ سالگی می رسند یعنی خیلی قبل از زمانی که طول عمر باروری آنها به اتمام برسد، درجاتی از کم مویی را تجربه می کنند. حالا یک سوال دیگر پیش می آید عارضه کچلی در تمام دنیا شایع است، اگر کچل شدند تا این اندازه بد است پس چرا از بین نمی رود؟
پاسخ رایج به این سوال این است که بر عکس باور عموم مردم، کچل می تواند مفید هم باشد اما چطور؟ و چرا این اتفاق تنها برای مردان می افتد؟ متخصص پوست و مو دکتر سعید شفیعیان در این باره می گوید: «به طور طبیعی وقتی جنس نر ویژگی و خصوصیتی دارد که جنس ماده فاقد آن است، آن ویژگی را به عنوان یک نشانه قلمداد می کنند.»
پیترو دلاواله، جهانگرد ایتالیایی در مورد شاه عباس می نویسد: مو، ابرو و سیبیلش تا ۴۹ سالگی نیز سیاه بوده است و با آن که رنگ و رویش از آسیب سفرها و جنگ های بی شمار به سیاهی گراییده بود، زیبایی های صورتش بر زشتی های آن می چربید و در کل قیافه ای موقر، جالب و نجیب داشت. دست هایش مثل کارگران روستایی کوتاه و ستبر بود و آنها را به رسم زمانش حنا می بست.
نظر تاریخ درباره مردان کچل
تاریخ نشان داده که مردان کچل به نوعی غالب هستند و فرصت های بیشتری هم دارند یعنی می توان این طور تقسیر کرد که «این ویژگی در انسان ها رشته تکاملی دارد.» مردان کچل اغلب در رده افراد باهوش تر، داناتر، تحصیل کرده تر، موفق تر، صادق تر و مهربان تر جای می گیرند و به همین دلیل به نوعی جذابیت بیشتری هم دارند.
دکتر فاطمه تقوایی معتقد است طاسی سر در طول تاریخ تاثیر خاص خود را بر جای گذاشته است. از آثار مثبت بر جوامع مختلف گرفته تا اختراعات بزرگ و مهم تاریخی که بیشتر توسط مردان کچل و باهوش انجام شده است. البته این نکته را نمی توان به طور حتم بیان کرد که تمام این افراد بزرگ دچار طاسی بوده اند اما بسیاری از این انسان های فرهیخته و موفق، اما وسواس بیمار گونه ای برای بازگرداندن موهایش داشته و در این مسیر از هیچ کاری کوتاهی نکرده اند.
تاج برگ زیتونی که ژولیوس سزار بر سرش می گذاشت، بیش تر از آن که به سنت روم باستان برگردد، تلاشی بود در راستای پوشاندن سر کم مویش. زمانی که سزار با کلئوپاترا آشنا شد، تقریبا بیشتر موهایش را از دست داده بود. سزار مثل خیلی از افراد طاس، موهای پرپشتی در پشت سرش داشت و آن ها را بلند می کرد و از طریق شانه به جلوی فرق سرش می کشید. شکسپیر، سقراط، ناپلئون، ارسطو، گاندی، داروین، چرچیل و سینوهه جزو افراد مهم و طاس در تاریخ بوده اند.
مردان کچل در خطر
در اوایل سال میلادی ۲۰۱۶ نتیجه یک سری تحقیقات نشان داد، کچل ها نسبت به سرطان های حاد پروستات به نوعی آسیب پذیرتر هستند و این بیماری ای است که سالانه ۳۰۰ هزار مورد مرگ را در پی دارد. درست است که این بعد مسئله کم نگران کننده است اما باز هم جای امیدواری برای مردان کچل وجود دارد.
می دانید که سطوح کم ویتامین D که علت آن اغلب تماس نداشتن با نور خورشید است. یکی از عواملی است که خطر سرطان پروستات را افزایش می دهد اما همان طوری که لابد از افراد طاس زیاد شنیده اید. آنها در عمل بیشتر از سایرین از نور خورشید بهره می گیرند. تحقیقات نشان می دهد افرادی که در زمان بیماری پروستات ویتامین D را دریافت می کنند، امید بیشتری هم برای بهبود دارند.
