در کابین خلبان جت جنگنده تایفون ده ها کلید، نمایشگر، رادار و صفحات کنترل سیستم پرواز دیده می شود. اما نسل آینده جت های جنگنده چه تفاوت هایی با نمونه های فعلی خواهند داشت؟
شبیه ساز پرواز
چندین صفحه نمایش مجازی در مقابل خلبان قرار دارند که براحتی در اطراف حرکت کرده و خلبان می تواند آنها را در محل های مورد نظر خود قرار دهد. یکی از صفحات نمایش درحال تکان خوردن است که بهترین روش برای جلب توجه خلبان و دریافت مهمترین اطلاعات درخصوص کنترل مأموریت است.
آنچه مشاهده می کنید، یک کابین خلبان واقعی نیست؛ بلکه صحنه ای است که درون هدست واقعیت مجازی اکیلوس ریفت مقابل دیدگان شما قرار می گیرد. این سیستم در مرکز تمرین و شبیه سازی شرکت دفاعی «BAE Systems» قرار دارد.
این شرکت انگلیسی بدنبال طراحی و ساخت جت های جنگنده تا سال 2040 است و فعالیت خود را از طراحی کابین خلبان آغاز کرده است.
کریس هپبورن، یکی از مهندسان شرکت گفت: کابین خلبان از انعطاف پذیری کافی برخوردار نیست. کلاه خلبانان دارای ویزورهایی است که دید آنها را با افزودن اطلاعات اضافی، تقویت می کند. با اندکی تغییر می توان پنل های ابزاری را جایگزین این ویزورها کرد.
این تغییرات تنها کابین خلبان را دربر نمی گیرد، بلکه تغییر قابل توجهی در تجربه پرواز ایجاد خواهد کرد. با فشار دادن یک دکمه، کف شبیه ساز فرو می ریزد و زیر پاها خالی می شود؛ شاید این تجربه در ابتدا اندکی ترسناک باشد، اما بعد از لحظاتی متوجه می شوید که شبیه ساز، حالت نامرئی پیدا کرده است.
هپبورن تأکید کرد: در این شرایط، دوربین های تعبیه شده در زیر هواپیما، تصاویری از بخش تحتانی (هواپیما) را به تصویر می کشند و این حس در بیننده ایجاد می شود که کف هواپیما فرو ریخته است.
برای ساخت نسل آینده جت های جنگنده، قطعا به ایده های خلاقانه شرکت های فناوری بزرگ نیاز داریم.
مارک باومن، خلبان سابق نیروی هوایی سلطنتی انگلستان و رئیس عملیات پرواز «BAE» معتقد است: شرکت های فناوری دارای بودجه های تحقیقاتی معادل بودجه یک کشور هستند. اگر مایکروسافت بتواند میلیاردها دلار برای ساخت عینک واقعیت افزوده «HoloLens» هزینه کند، کار احمقانه ای است که امکان استفاده از این فناوری (برای خلبانان) را بررسی نکنیم.
در اغلب جت های جنگنده، اشکال اولیه ای از هوش مصنوعی به عنوان کمک خلبان استفاده می شوند.
به عنوان مثال، جت جنگنده تایفون یوروفایتر از قابلیت مانور بسیار بالایی برخوردار است. جهت های کلی حرکت توسط خلبان تعیین می شود، اما 4 رایانه به طور همزمان، بهترین روش را برای اجرای هر حرکت محاسبه می کنند.
همه این محاسبات تنها در چند ثانیه روی می دهند، به طوری که خلبان تصور می کند که این تصمیم را خود اتخاذ کرده است.
درصورت تصمیم گیری اشتباه از سوی خلبان، سیستم هوشمند رایانه ای براحتی اجازه انجام این کار را به خلبان نمی دهد.
در آینده، هوش مصنوعی نقش بسیار بزرگتری - از نشان دادن اطلاعات مورد نیاز خلبان تا کنترل کامل هواپیما - ایفا خواهد کرد.
باومن معتقد است که هوش مصنوعی جایگزین انسان نخواهد شد، بلکه انسان در این بین نقش مدیریتی ایفا خواهد کرد. به عنوان مثال، انسان درحالی که سوار بر هواپیمایی است که توسط هوش مصنوعی پرواز می کند، پرواز 20 پهپاد را به طور همزمان کنترل می کند.
