گروه اجتماعی- بیکاری قطعا یکی از دلایل بنیادی مهاجرت هاست. نرخ بیکاری در استان مازندران 11% عنوان شده اما من معتقدم چیزی که وزارت کاربه عنوان آمار می دهد با چیزی که مشهود است مغایر است.
جوانان به دنبال شغلی بهتر از شهر و خانواده خود می روند و در پایتخت با دریایی از مشاغل کاذب رو به رو می شوند.
براساس مصوبه سال 1363 هیات وزیران، صنعت برای رونق کشاورزی و حفظ طبیعت خطه شمال و استان مازندران ممنوع اعلام شد. طبق این مصوبه قرار بود بیشترین درآمد مردم این خطه از کشاورزی باشد اما این موضوع و درکنارش واردات برنج و میوه باعث شد این مصوبه در سال 1385 لغو شود.
بعد از لغو مصوبه بخشی از گره های صنعتی باز شد اما به دلیل رکودی که در اقتصاد پیش آمد صنعتگران توانستند با یک پنجم ظرفیت خود کار کنند و به همین دلیل نساجی مازندران، البرز مرکزی، شهرک صنعتی نور، نوشهر، محمود آباد و بسیاری دیگر تعطیل و مردم به مهاجرت روی آوردند.
کشاورزی هم نتوانست مدرن و پویا باشد و به دلیل کم آبی و هدر رفتن چیزی حدود 95 درصد آب های شمال کشور و عدم نوسازی صنایع مرتبط موفق نبود. به همین دلایل فرزند یک کشاورز دیگر کشاورزی نمی کند و سن کشاورزان از 35 به 55 افزایش پیدا کرده است.
به مرور تمام زمین های کشاورزی فروخته می شوند و ویلاها جایشان را می گیرد. همه این ها به دلایل همان بیکاری است. بیکاری و نتیجه قهری آن یعنی مهاجرت که حالا دامن تهران را گرفته است. ماجرایی که هرچقدر مدیریت شهری برای آن تلاش کند بی فایده است چون ماجرا باید در فضایی دیگر و به دست دولتمردان حل شود.
استان مازندران تنها در زمینه توریسم می توانست رشد کند و درآمدزا باشد اما به دلیل عدم مدیریت درست این اتفاق نیفتاد. دولت نتوانسته جاذبه های توریستی این استان را شناسایی و از آن بهره برداری کند.
برای ما زیبایی مازندران نان و آب نشده چون نتوانسته ایم درست از ظرفیت های اقلیم مان استفاده کنیم. جوانان ما به پایتخت مهاجرت می کنند و همه تحصیلکرده اند اما آسیب های اجتماعی زیادی برای آن ها خواهد بود. همچنانکه در برخی آمار اعلام می شود بسیاری از کارتن خواب ها یا بیکاران و مهاجران پایتخت از قشر تحصیلکرده هستند.
این موضوع در تمام شهرهای صنعتی وجود دارد. هر چقدر که شهرها از سنتی بودن به سمت مدرنیته پیش می روند و در کنارش فرهنگ ایجاد نمی شود، آسیب های زیادی به وجود می آِید.
در تهران همسایه همسایه را نمی شناسد و به قول مازنی ها، تهران دریاست. دریایی که تنها از دور آرام و آبی‌ست. این دریای آبی از دور به دست شهردار و شهرداری درست نمی شود؛ بلکه نیازمند فعالیت مثمرثمر دولت هاست تا هم ریشه بیکاری را از ریشه بکنند و هم از مهاجرت بی رویه به تهران جلوگیری کنند.
عبدالوحید فیاضی
نماینده مردم مازندران
