هیچ چیز به اندازه یک لبخند زیبا که دندان‌هایی درخشان و براق را هم به نمایش می‌گذارد، جذاب نیست! اما خدا نکند جای یکی از مرواریدهای‌تان خالی شود! آن‌وقت است که دیگر جرأت خندیدن ندارید و حتی اگر بهترین لطیفه یا خبر دنیا را هم بشنوید، مجبورید خنده‌تان را پنهان کنید تا مبادا جای خالی و زشت یک دندان افتاده پیدا شود! دندان‌ها ممکن است به دلایل مختلف مثل بیماری‌ها و اختلال‌های لثه یا عدم مراقبت‌های بهداشتی بیفتند یا حتی به طور مادرزادی اصلا جوانه دندان وجود نداشته باشد! اما نبودن حتی یک دندان در دهان می‌تواند عوارض جانبی مختلفی به همراه داشته باشد که احتمال ابتلا به بیماری‌ها و اختلالات گوارشی و بروز چین و چروک در ناحیه فوقانی صورت از جمله مهم‌ترین آنهاست و اینجاست که پای ایمپلنت‌ها به میان می‌آید!
ایمپلنت به چه افرادی توصیه نمی‌شود؟
قبلا گفتیم که ایمپلنت گذاشتن محدودیت سنی ندارد اما با محدودیت‌ها و منع‌هایی همراه است؛ مثلا افرادی که دچار بروکسیسم یا دندان‌قروچه و سایش شبانه دندان‌ها هستند، نباید ایمپلنت بگذارند؛ این افراد در صورتی که تمایل به استفاده از ایمپلنت دارند باید پیش از آن با مراجعه به روانپزشک برای درمان اختلال بروکسیسم خود اقدام کنند و پس از درمان آن به منظور دریافت ایمپلنت اقدام کنند.
سن و سال ندارد!
در هر سن و سالی که هستید، مهم نیست؛ فقط باید رشد استخوانی‌تان تمام شده باشد؛ به این ترتیب هر فردی می‌تواند تا سن صد سالگی از ایمپلنت و خدماتی که دندانپزشکان در این زمینه ارائه می‌دهند، استفاده کند. در حقیقت به این دلیل که پوکی استخوان با افزایش سن در استخوان‌های فک کمتر صورت می‌گیرد، این امکان برای افراد کهنسال نیز وجود دارد که از ایمپلنت استفاده کنند.
عوارض احتمالی ایمپلنت
ایمپلنت دندان فواید زیادی دارد که مهم ترین آن بهبود روند تغذیه و تکلم بیمار است. بیماری که یک یا چند دندان را از دست داده معمولا با مشکل جویدن و بلع مواجه است و در برخی موارد در تکلم نیز
کاستی هایی را احساس می کند. دکتر سام جف دندانپزشک می گوید: اگر پروسه ایمپلنت را در زمان درست و بعد از پایان یافتن رشد استخوان صورت و فک و در شرایط مطلوب و با تجهیزات مناسب انجام دهند عوارض بسیار اندک و ناچیزی خواهد داشت. با وجود این درد مختصر بعد از کاشت ایمپلنت، عفونت، خونریزی، آسیب عصبی یا سینوسی، تورم و لق شدن مختصر دندان کنار ایمپلنت از جمله عوارضی است که با مراقبت و دقت و مراجعه به متخصص حاذق و کاربلد به ناچیزترین حد خود می رسد.
عمل زیبایی نیست!
شاید خیلی‌ها تصور کنند که ایمپلنت، یک درمان لوکس و نه چندان ضروری است، اما با توجه به اینکه جویدن یکی از اساسی‌ترین نیازهای انسان را برطرف می‌کند، ایمپلنت دندانی هم یک شیوه درمانی است که به رفع این نیاز ضروری کمک می‌کند. همچنین مستندات پزشکی حاکی از آن است که عدم وجود دندان سالم یا بی‌دندانی کامل در انسان می‌تواند موجب بروز بیماری‌ها و اختلالات شدید گوارشی مانند التهاب یا زخم معده شود که خود این اختلال در صورتی که ژنتیک و عوامل محیطی فرد نیز مستعد باشد یکی از پیش فاکتورهای ابتلا به سرطان معده در انسان است؛ بنابراین ضرورت وجود دندان به لحاظ پزشکی نیز ثابت شده و در کنار آن ضرورت‌های دیگری مانند حفظ شادابی و نشاط انسان نیز مطرح است، زیرا از دست دادن دندان‌ها موجب ابتلا به پیری زودرس می‌شود و احتمال بروز چین و چروک را در صورت زیاد می‌کند؛ به این ترتیب فرد ممکن است به دلیل ابتلا به پیری زودرس دچار بحران‌های روحی-روانی شود؛ بنابراین پس از اینکه دندانی را از دست دادیم، ضروری است برای جبران فقدان آن و حفظ سلامت خود اقدام به ایمپلنت کنیم.
کی دست به کار شویم؟
شاید فکر کنید بلافاصله بعد از کشیدن دندان می‌توانید ایمپلنت بگذارید؛ اما این کار نیازمند معاینه و تایید دندانپزشک است؛ در این موارد پزشک، دندان و لثه بیمار را معاینه می‌کند و مطمئن می‌شود که انتهای ریشه دندان یا لثه او مبتلا به عفونت نباشد؛ همچنین فرد به نواقص استخوانی ناشی از کیست یا عفونت مزمن مبتلا نباشد. در این صورت با بررسی‌های انجام شده و اطمینان از این موارد، همان جلسه امکان ایمپلنت وجود دارد اما در صورتی که فرد دچار عفونت باشد با تجویز پزشک آنتی‌بیوتیک دریافت می‌کند و ۲ تا ۳ هفته بعد از کشیدن دندان می‌تواند برای دریافت ایمپلنت اقدام کند. این نوع ایمپلنت در گروه ایمپلنت‌های فوری قرار می‌گیرد.
قبل از عمل بدانید
اگر قصد دارید ایمپلنت دندانی بگذارید، بهتر است از بروشورها و کتابچه‌هایی که پزشک در اختیارتان قرار می‌دهد، مطالعه کنید و با آگاهی بیشتر درباره شیوه جراحی در روز عمل حاضر شوید. رعایت دستورات و توصیه‌های درمانی پزشک، مصرف آنتی‌بیوتیک قبل از کاشت ایمپلنت با تجویز پزشک و استفاده از دهانشویههای ضدباکتریال قبل و بعد از جراحی می‌تواند تاثیر زیادی در بهبود روند جراحی و دوران نقاهت قبل از آن داشته باشد.
سن و سال ندارد!
در هر سن و سالی که هستید، مهم نیست؛ فقط باید رشد استخوانی‌تان تمام شده باشد؛ به این ترتیب هر فردی می‌تواند تا سن صد سالگی از ایمپلنت و خدماتی که دندانپزشکان در این زمینه ارائه می‌دهند، استفاده کند. در حقیقت به این دلیل که پوکی استخوان با افزایش سن در استخوان‌های فک کمتر صورت می‌گیرد، این امکان برای افراد کهنسال نیز وجود دارد که از ایمپلنت استفاده کنند. اما در مورد نوجوانان نیز باید ملاحظاتی صورت گیرد. از آنجا که سن رشد استخوان صورت در دخترها تا سن ۱۸-۲۰ سالگی ادامه دارد باید صبر کرد تا رشد استخوان‌ها به طور کامل انجام شود و در پسرها که رشد استخوان فک در ۱۶-۱۷سالگی به پایان می‌رسد می‌توان برای جای‌گذاری ایمپلنت پس از این سن اقدام کرد.
عملی به نام «ایمپلنتولوژی»!
این جراحی در مطب هم قابل انجام است و به شرطی که دندانپزشک تجهیزات مورد نیاز را در مطب خود داشته باشد می‌تواند این جراحی را با یک بی‌حسی موضعی ساده انجام دهد. دردی که فرد از این جراحی ممکن است احساس کند، اندک و کمتر از کشیدن یک دندان است. با این وجود برای ایمپلنت دندانی نیاز است که در استخوان فک حفره‌ای ایجاد شود تا از آن به عنوان محل کاشت ایمپلنت استفاده شود. ایمپلنت‌ها معمولا پیچی‌شکل هستند و داخل استخوان فک پیچ می‌شوند اما در مواردی خاص که استخوان فک دارای عرض کمی است یا تحلیل شدید در ناحیه فک‌های بیمار دیده شود، پزشک از ایمپلنت‌های دیسکی یا تیغه‌ای استفاده می‌کند که البته این نوع ایمپلنت‌ها محدودیت‌هایی دارند و استحکامی که ایمپلنت‌های پیچی دارند را ندارند.
چند جلسه، چند ایمپلنت؟!
اگر قرار باشد بیمار تعداد زیادی ایمپلنت دریافت کند، بهتر است این روند در ۲ تا ۳ جلسه انجام شود؛ البته این موضوع کاملا بستگی به شرایط جسمی، سن و شرایط روحی بیمار دارد. مثلا اگر بیمار توانایی کافی داشته باشد یا جوان باشد می‌توان برای ۲ فک او در ۲ مرحله کار ایمپلنت را انجام داد. در هر حال در صورت مساعد بودن شرایط جسمی و روحی بیمار به دلیل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، بی‌حسی و زمانی که برای این کار صرف می‌شود، بهتر است دریافت ایمپلنت در یک جلسه انجام شود اما قانونی در این زمینه وجود ندارد و این مسئله کاملا به شرایط بیمار و تصمیم پزشک مرتبط است.
هرگز فراموش نکنید
طول درمان بعد از انجام عمل ایمپلنتولوژی، ۲ هفته است که در این مدت فرد باید تمام دستورات پزشک را مو به مو اجرا کند تا روند درمانی‌اش سریع و بی‌دردسر طی شود. از جمله مواردی که بیمار باید رعایت کند ایت است که پس از دریافت ایمپلنت تا ۱۴ روز از دهانشویههای آنتی‌باکتریال استفاده کند و محیط دهانش را با آن شست‌و شو دهد. از مصرف سیگار در این مدت بپرهیزد چراکه دود سیگار برای افرادی که ایمپلنت دندانی برای آنها انجام شده مضر است.
ترمیم ایمپلنت؟!
اگر بعد از معاینه تخصصی مشخص شود استخوان فک تحلیل رفته اما علائم بافت نرم وجود نداشته باشد و ایمپلنت دچار لقی، عفونت و خروج چرک نباشد، بیمار تحت مراقبت قرار می‌گیرد و با دستورات و خدمات درمانی که پزشک ارائه می‌دهد، این مشکل قابل حل است اما اگر استخوان فک با تحلیل روبه‌رو شده باشد یا خروج چرک از موضع ایمپلنت مشاهده شود در این حالت، بافت لثه کنار زده می‌شود و آن قسمت‌هایی از ایمپلنت که استخوانش تحلیل‌رفته با کمک مواد استخوان‌ساز و استخوان خود بیمار ترمیم می‌شود. در این حالت پس از ۴ ماه مجدد روکش دندان نصب می‌شود و بیمار پس از گذشتن دوران نقاهت می‌تواند به طور طبیعی از دندان‌هایش استفاده کند.
بعد از عمل باید انجام دهید!
فکر نکنید بعد از عمل، دیگر کارتان تمام شده و کاری با پزشک ندارید! تازه بعد از دریافت ایمپلنت، کارتان شروع می‌شود و باید عکس‌هایی از دندان خود را به پزشک ارائه کنید تا پزشک برای بازسازی روکش نهایی دندان دست به کار شود. پس از آن ۶ ماه پس از بازسازی روکش دندان، باید به پزشک مراجعه کنید تا از سلامت و حسن انجام کار مطمئن شوید و این ملاقات را یک سال بعد هم باید تکرار کنید. به این ترتیب پس از اتمام ایمپلنت و مراحل تکمیلی آن، باید در ۳ مرحله عکس از ناحیه گردن ایمپلنت را به پزشک ارائه کنید. در این صورت پزشک شرایط ایمپلنت را بررسی می‌کند.
چند جلسه، چند ایمپلنت؟!
اگر قرار باشد بیمار تعداد زیادی ایمپلنت دریافت کند، بهتر است این روند در ۲ تا ۳ جلسه انجام شود؛ البته این موضوع کاملا بستگی به شرایط جسمی، سن و شرایط روحی بیمار دارد. مثلا اگر بیمار توانایی کافی داشته باشد یا جوان باشد می‌توان برای ۲ فک او در ۲ مرحله کار ایمپلنت را انجام داد. در هر حال در صورت مساعد بودن شرایط جسمی و روحی بیمار به دلیل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، بی‌حسی و زمانی که برای این کار صرف می‌شود، بهتر است دریافت ایمپلنت در یک جلسه انجام شود اما قانونی در این زمینه وجود ندارد و این مسئله کاملا به شرایط بیمار و تصمیم پزشک مرتبط است.
