به گزارش افکارنیوز، پل طبیعت امروز در فهرست اماکن گردشگری تهران جای گرفته و کمتر کسی است که تهران را از بالای پل طبیعت به نظاره ننشسته باشد. ساکن تهران یا اهل شهری دیگر؛ شهرت این پل همه را به سوی خود می‌کشاند.
طراحی پل طبیعت بعد از برنده شدن طرح اولیه لیلا عراقیان، مهندس جوان ایرانی در مسابقه طراحی پل آغاز شد. پلی با طول 300 متر در 2 طبقه که بوستان طالقانی در شرق را به بوستان آب و آتش در سوی غرب متصل می‌سازد. بر اساس گفته‌های مسئولان شرکت سازنده، این پل با 7 هزارمترمربع مساحت، بیش از 6 هزارمترمعکب بتن را در خود جای داده و انتخاب آن به عنوان یکی از 5 طرح برتر از دید معماران برجسته در مسابقات معماری شهری در سال 2015 میلادی، جلوه تهران را بیش از پیش جهانی ساخت.
مشکل جای پارک!
معضل جای پارک به همه جا تسری یافته است. تفاوتی ندارد که یک کوچه مملو از خانه‌های مسکونی را در نظر بگیریم یا بوستانی همچون آب و آتش که انتهایش می‌شود پل طبیعت! در همه جای این پایتخت بی‌سر و ته مشکل کمبود جای پارک حس می‌شود و افزایش تولید و واردات خودرو، هر ساله گره این معضل را کورتر می‌کند. محدوده اطراف پارک آب و آتش نیز از این مشکل مستثنی نیست و بسیاری از خانواده ها در روزهای پایانی هفته و گردش در اطراف پل طبیعت با مشکل جای پارک مواجه‌اند. سراغ مرد جوانی می‌روم که در حال پیاده شدن از خودرو است. از او در مورد وضعیت جای پارک این منطقه می‌پرسم. می‌گوید: «سخت گیر آمدن جای پارک در نزدیکی این بوستان یکی از دلایلی است که وقتی به اینجا می‌آیم باید چند ده دقیقه‌ای معطل شوم.»
آن طرف خیابان خانواده‌ای در حال سوار شدن به خودرو هستند. از پدر خانواده در مورد وضعیت جای پارک پل طبیعت سوال می‌کنم. می‌گوید: «پل طبیعت به خاطر شهرت و زیبایی‌اش خیلی مورد توجه است اما روزهای آخر هفته به هیچ وجه جای پارک پیدا نمی‌شود. چون پارک آب و آتش به خودی‌خود جذابیت دارد و از طرفی گروهی نیز برای مشاهده پل طبیعت راهی اینجا می‌شوند. یکی دو باری پیش آمده که ما شب‌های تعطیلی به اینجا آمده‌ایم، اما نبود جای پارک باعث شده که به بوستان دیگری مراجعه کنیم و بازدید از پل طبیعت را به روزهای میانه هفته موکول کنیم.»
نمایی از چهار فصل تهران
پل طبیعت هیچ‌گاه تکراری نمی‌شود. هر فصل و هر ماهی که به آنجا بروید، نمایی بدیع از شمال و جنوب پایتخت را می‌بینید. بهار و جوانه‌زدن درختان حاشیه بزرگراه سرسبز مدرس، پاییز رنگارنگ یا زمستان برفی تهران، همه و همه می‌تواند بهانه‌ای باشد برای حضور روی بزرگترین پل پیاده‌روی کشور. در میانه‌های پل مردمی را می‌بینم که مشغول عکاسی و ثبت سلفی هستند. سوی مشرف به شمال تهران جذابیت بیشتری دارد و خیلی‌ها پشت به کوه‌های شمیرانات، سلفی می‌گیرند. علی، جوانی که با سه دوست دیگر خود آمده تا از منظره پل طبیعت لذت ببرد از تجربه خود می‌گوید: «پل طبیعت خیلی خوب است. هفته‌ای یکی دو بار به اینجا می‌آییم و وقت صرف می‌کنیم.» دوست‌ش نیز توضیح می‌دهد: «با اینکه خانه‌مان با پل طبیعت فاصله زیادی دارد، اما خیلی به اینجا می‌آییم. به خصوص عصرها و شب‌ها که هوا خنک و تمیز است، پل طبیعت حال و هوای بهتری دارد.»
در آن سوی پل، خانواده‌ای به نرده‌های پل تکیه زده‌اند و ساختمان‌های در امتداد بزرگراه مدرس را به یکدیگر نشان می‌دهند. مادر خانواده با لهجه شیرین اصفهانی‌اش که گواهی بر گردشگر بودن‌شان است، توضیح می‌دهد: «تعریف پل طبیعت را خیلی شنیده بودیم. دوستان و فامیل که به تهران می‌آمدند برای ما از جذابیت این پل می‌گفتند و ما هم تصمیم گرفتیم در اولین سفر به تهران، از پل طبیعت هم دیدن کنیم. باورم نمی‌شود که چنین پل زیبا و بزرگی توسط ایرانی‌ها طراحی و ساخته شده باشد.» او ادامه می‌دهد: «اما به نظرم باید از فضای پل و تماشای تهران از بالای آن لذت برد و برای یکی دو ساعت هم که شده عکس نگرفت. خوب نیست که به اینجا بیاییم و به جای استفاده از مناظر، فقط سلفی بگیریم و برویم!»
همه چیز مهیاست!
پل طبیعت از آن سازه‌هایی‌ست که در طراحی‌اش، به همه چیز فکر شده و در اجرا، بی‌نظیر عمل کرده‌اند. وجود رستوران‌های مختلف در طبقه تحتانی پل طبیعت، این فضا را به محلی دو منظوره تبدیل کرده؛ نخست بهره‌مندی از مناظر طبیعی و دوم صرف یک نهار، شام یا میان‌وعده. گرچه برخی با قیمت‌های درج شده بر منوهای این رستوران‌ها میانه خوبی ندارند و بر این باورند که قیمت‌ها بالاست، اما جمعیت حاضر در رستوران‌ها و افراد زیادی که در حال ثبت سفارش غذا هستند، همگی گواهی هستند بر اقبال عمومی از 2منظوره بودن پل طبیعت.
خانم جوانی که پشت میز یکی از رستوران‌ها نشسته تا سفارش‌اش آماده شود، با بیان اینکه «قیمت‌ها منطقی است» می‌گوید: «اینکه در پل طبیعت رستوران هم در نظر گرفته شده خیلی خوب است. تصور کنید این همه آدم، چند ساعت روی پل بودند و بعد هم جایی نبود که بتوانند غذا یا میان‌وعده‌ای سفارش بدهند و بخورند.»
انتظامات جدی؛ اما مودب!
از بحث غذا و مناظر و طبیعت که بگذریم، موضوع امنیت مردم حاضر روی پل طبیعت بسیار حائز اهمیت است. برای همین هم عده‌ای مشغول تامین امنیت مردم هستند و با لباس‌های متحد‌الشکل، حواس‌شان به همه چیز هست تا اتفاق ناگواری رخ ندهد. نکته جالب توجه در برخورد با انتظامات حاضر در پل طبیعت، برخورد مودبانه آنها با مردم است؛ به نحوی که برخورد محترمانه‌شان با افراد حتی خاطی، سبب می‌شود که قائله بدون بحث و جدل خاتمه یابد.
«این نیروها جزو مودب‌ترین نیروهای حفاظتی هستند که من دیده‌ام. خیلی جاها می‌رویم، انتظامات آنقدر بد برخورد می‌کند که دیگر دل‌مان نمی‌خواهد به آنجا برویم. ولی اینجا دلسوزانه حواس‌شان به مردم است و نمی‌گذارند کسی دلخور شود.» این حرف‌ها را، خانم شمس از افراد حاضر روی پل می‌زند و مسیرش را به سمت پارک طالقانی ادامه می‌دهد. امنیت پل طبیعت به قدری فراهم است که از روز افتتاح آن تا به امروز، تنها یک مورد خودکشی رخ داده که در جریان آن جوانی 25 ساله، با پرتاب خود به بزرگراه مدرس به زندگی خود پایان داد؛ آماری که در مقایسه با تعداد جمعیت عبوری روزانه، بسیار ناچیز و قابل اقماض است و این سطح از امنیت مرهون عملکرد حرفه‌ای نیروهای انتظامات پل طبیعت است.
دسترسی محدود و ماجرای حل نشدنی بدهی دولت به شهرداری!
در کنار تمام امتیازات پل طبیعت و چشم‌نوازی آن حتی در هنگام گذر از بزرگراه مدرس، یک مشکل اساسی به چشم می‌خورد؛ دسترسی محدود به پل طبیعت. اگرچه این سازه عظیم به 2 بوستان مشهور تهران راه دارد و می‌توان از طریق یکی از این دو روی پل حاضر شد، اما دسترسی محدود حمل و نقل عمومی به ویژه در سوی بوستان آب و آتش و ترافیک همیشگی بزرگراه حقانی، کار رسیدن به پل را برای علاقه‌مندان به آن دشوار می‌سازد. فقدان ایستگاه مترو در فاصله نزدیک به ورودی‌های پل طبیعت و نبود مسیر اتوبوسرانی فعال با عبور پی‌در‌پی اتوبوس در محدوده اطراف پل طبیعت، در کنار ترافیک سنگین بزرگراه حقانی به خصوص در روزهای پایانی هفته و در ساعات پیک ترافیک، زمان رسیدن به پل طبیعت را طولانی کرده است. به واسطه جای خالی حمل و نقل عمومی در جابه‌جایی بازدیدکنندگان پل طبیعت، خیلی‌ها به خودروی شخصی روی آورده‌اند و کمبود جای پارک نیز مزید بر علت شده است.
آقای ارغوانی، از بازدیدکنندگان در این مورد می‌گوید: «واقعا اگر مترو یا خط اتوبوس مرتب و منظم برای پل طبیعت وجود داشته باشد، خیلی‌ها ماشین شخصی نمی‌آورند. آن وقت با یک تیر دو نشان زده‌اند، هم فضای سبز توسعه یافته و هم حمل و نقل عمومی رونق بیشتری یافته است.»
گرچه باید در نظر داشت که توسعه حمل و نقل عمومی وابسته به ادای دیون دولت به شهرداری‌هاست و در حالی که شهرداری تهران هزاران میلیارد تومان طلب معوقه از دولت دارد، نمی‌توان چندان به توسعه مترو و اتوبوسرانی، تنها با اتکا به بودجه شهرداری امیدوار بود.
تهرانِ جهانی
پل طبیعت، سازه‌‌ای که اکنون جزو نمادهای تهران معاصر به شمار می‌رود و بدون حمایت‌های دولت و در راستای توسعه فضای سبز شهری، از سوی شهرداری تهران احداث شده؛ از اقدامات ویژه مدیریت شهری برای جهانی کردن تهران است و تاکنون توانسته هزاران هزاران تهرانی و غیرتهرانی را به سوی خود جلب کند و حیرت بازدیدکنندگان از توانایی‌های بومی را بیش از پیش برانگیزاند.
