دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با اشاره به اینکه در هفته‌های اخیر موجی از گرما شهرهای کشور را در برگرفته و مشکلاتی را برای زندگی مردم پدیدآورده است، گفت: اگر با عینک شهری به این داستان نگاه کنیم دو مسئله مهم را می‌توانیم ارزیابی کنیم.
دکتر سید محسن طباطبایی مزدآبادی با بیان اینکه از یک سو بخشی از این گرما ناشی از تغییرات اقلیمی به دلیل عدم توجه به الگوهای توسعه پایدار است، افزود: از سوی دیگر زیرساخت‌های شهری نیز باید به گونه‌ای طراحی شود که در شرایط بروز بحران گرما بتواند کیفیت زیست شهری را تضمین کند.
وی با اشاره به اینکه توافق نامه پاریس با تمام انتقاداتی که به آن وارد است یک سند مهم و حاکی از چالش جدی تغییر اقلیم و عزم جهانی برای مدیریت آن است، افزود: در این سند دولتها پذیرفته‌اند که با برخی محدودیت‌ها در زمینه مصرف سوخت‌های فسیلی تا ۲ درجه دمای جهان را کاهش دهند.
طباطبایی مزدآبادی با اشاره به اینکه بر اساس گزارش‌ها میانگین درجه گرمای زمین با نرخ ۰٫۷۶ درجه سانتگی گراد نسبت به دوران قبل از صنعتی شدن در حال افزایش است، گفت: متأسفانه ۷۵ درصد خسارات و آسیب‌های ناشی از گرما نیز شهرهای جهان در حال توسعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد که تا ۵ درصد می‌تواند تولید ناخالص داخلی در آفریقا و جنوب آسیا را کاهش دهد.
دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران به آثار زیان بار اقتصادی گرمای هوا برای شهرها اشاره کرد و افزود: افزایش دمای هوا منجر به کاهش توانایی و تحلیل رفتن شبکه‌های زیرساختی شهرها همچون، آب، برق، انرژی، حمل و نقل و .. می‌شود؛ برای مثال در سال ۲۰۱۳ یک موح گرما در هند سبب شد برای ۷۶۰ میلیون نفر خاموشی رخ دهد!
طباطبایی تعطیلی ادارات، سازمان‌ها و شرکت‌ها و همچنین کاهش فعالیت مردم در شهر را نیز دارای آثار زیان بار اقتصادی دانست و افزود: با یک مدیریت هوشمند ضمن توجه به ابعاد توسعه پایدار می‌بایست تاب آوری زیرساخت‌های شهری در برابر گرما را نیز افزایش داد.
وی با بیان اینکه کلان شهر تهران نیز در تابستان با چالش‌های مربوط به افزایش دمای هوا روبه رو بوده است، گفت: پایتخت طی ۳۰ سال گذشته ۰٫۹ درجه افزایش دما داشته است که از نرم افزایش دمای جهان بیشتر است و ضرورت دارد تا مدیران شهری و شورای شهر با پیاده‌سازی الگوی مدیریت هوشمند شهری این موج افزایش دما و بحران‌های بعدی آن را کنترل کنند.
