زهر این «نانوزنبور» (nanobee) نوعی پروتئین به نام «ملیتین»(melitin) است که از زهر زنبور عسل گرفته شده‌است.
بر اساس گزارش newscientists، طبق ادعای محققان آمریکایی، اگر این زهر که با نانو ذرات ترکیب شده به شکل صحیحی در بدن رها شود، می‌توان از آن برای درمان برخی بیماری‌ها نظیر سرطان و ایدز استفاده کرد.
طبق این گزارش، از سال 2009 محققان دانشگاه واشنگتن روی ساخت نانو زنبورهایی کار می‌کنند که می‌توانند پپتیدهای سمی موسوم به ملیتین را برای از بین بردن سلول‌های سرطانی در بدن رهاسازی کنند، در حالیکه سلول‌های سالم دست‌نخورده باقی می‌مانند.
در ادامه، «ملیتین» همانند یک پروتئین از بین برنده غشاء عمل کرده و در آن حفره ایجاد می‌کند که موجب مرگ سلول می‌شود و در صورتیکه غلظت آن مناسب باشد، هر سلولی را از بین می‌برد.
این پروتئین اگر بدون بسته‌بندی شدن در نانو ذرات وارد جریان خون شود، سلول‌های قرمز خون را از بین می‌برد.
محققان برای حل این مشکل نانو ذرات حاوی لایه‌های لیپیدی را با ملیتین پر کردند.
این نانو ذرات که دارای هسته‌ای از جنس پرفلروکربن هستند، می‌توانند سلول سرطانی را هدف قرار دهند؛ «پرفلروکربن» حامل خوبی برای اکسیژن است.
نتایج آزمایش روی موش‌ها نشان داد که این نانوذرات بدون آسیب به سلول‌های قرمز خون و دیگر بافت‌ها، می‌توانند ملیتین را به سلول سرطانی وارد کرده و تومور را در سرطان پوست و پستان از بین ببرند.
برخی اصلاحات در این فناوری موجب توسعه بهتر آن شده‌است؛ مثلا نانوذرات به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که با تغییر pH فعال شوند که این موجب می‌شود تا نانوزنبور بتواند محتویات خود را در محل مورد نظر (سلول سرطانی با pH اسیدی) رهاسازی کند.
این فناوری می‌تواند برای درمان بیماری‌هایی نظیر سرطان و ایدز نیز مورد استفاده قرار گیرد.
به گفته محققان، این روش را می‌توان برای رهاسازی زهر موجوداتی نظیر عقرب نیز مورد استفاده قرار داد.
