آبله مرغان، یک عفونت شدیدا مسری است که علامت و مشخصه آن ضایعات پوستی (بثورات وزیکولی) است. این بیماری می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما در کودکان شایع‌تر است.
عمدتا در اواخر زمستان و در فصل بهار در نواحی معتدل بروز می‌کند. رواج این بیماری در اردیبهشت و خرداد ماه بیش از سایر ماه‌ها است.
بیشترین گروه سنی مستعد ابتلا 9-5 ساله هستند. بقیه موارد، اغلب، بچه های زیر 15 سال هستند. این بیماری، حدود 10درصد از بچه های بالای 15 سال را درگیر می‌کند. در نواحی معتدل معمولا 90 تا 95 درصد افراد، ویروس واریسلا زوستر را در دوران کودکی کسب می‌کنند. استفاده از داروهای سرکوب کننده دستگاه ایمنی بدن خطر بروز این بیماری را افزایش می‌دهد.
علائم و نشانه های آبله مرغان
علایم زیر معمولاً در کودکان، خفیف، اما در بزرگسالان شدید هستند:
1. تب
2. درد شکمی یا احساس ناخوشی عمومی که 2-1 روز طول می‌کشد.
3. بثورات پوستی که تقریباً در هر جای بدن می‌تواند پدید آید، از جمله روی پوست سر، آلت تناسلی، داخل دهان، بینی، گلو، یا مهبل. تاول‌ها ممکن است در نواحی بسیار وسیعی از پوست گسترده شده باشند، اما در دست و پا کمتر ظاهر می‌شوند. تاول‌ها در عرض 24 ساعت می‌ترکند و در محل آنها دلمه تشکیل می‌شود. هر 4-3 روز مجموعه‌هایی از تاول‌های جدید به وجود می‌آیند.
4. در بزرگسالان یک سری علائم شبیه آنفلوآنزا وجود دارد.
علل بروز آبله مرغان
1. عفونت با ویروس هرپس زوستر که یک نوع ویروس است از راه قطره‌های ریز در هوا یا تماس با ضایعات پوستی از فرد بیمار انتقال می‌یابد. دوره نهفته پیش از آغاز علائم بیماری 21-7 روز است.
2. اگر مادر یک نوزاد قبلاً یا در حین حاملگی، آبله مرغان گرفته باشد، کودک وی تا چندین ماه در برابر آبله مرغان ایمنی دارد. اما این ایمنی در عرض 12-4 ماه پس از تولد کاهش می‌یابد.
پیشگیری از آبله مرغان
در حال حاضر نمی‌توان از آن پیشگیری به عمل آورد. سرم حاوی پادتن علیه این ویروس برای افرادی که خطر ایجاد بیماری خطرناک در آنها زیاد است (مثل کسانی که داروهای ضدسرطان یا سرکوب‌کننده ایمنی دریافت می‌کنند) استفاده می‌شود. اخیراً یک واکسن جدید برای این بیماری مورد تأیید قرار گرفته است.
