از بین همه مردم فقط 12 نفر این شانس را داشتند تا روی دنیای خارج از کره زمین قدم بگذارد و البته همه آنها فقط روی ماه راه رفتند. نخستین پرواز تاریخی انسان به خارج از جو زمین در ژوئیه 1969 با فضاپیمای «آپولو 11» انجام شد و طی آن «نِیل آرمسترانگ» و «بوز آلدرین» توانستند به کره ماه بروند.
چهار ماه پس از این اتفاق «پیت کونارد» و «آلان بین» با فضاپیمای «آپولو 12» به کره ماه سفر کردند. بین که هم‌اکنون 85 سال دارد چهارمین انسانی بود که پا به کره ماه گذشت و در طرح‌های دیگر فضایی نیز نقش موثری برعهده داشت.
او که در سال 1981 میلادی از سازمان فضایی ناسا بازنشسته شد، در آخرین مصاحبه خود ادعا کرده است که به خوبی می‌داند چرا موجودات ناشناخته فضایی به کره زمین پا نمی‌گذارند.
«آلان بین» در این خصوص به خبرگزاری استرالیا توضیح داد: «معتقدم هیچ موجودی از فضای خارج به کره زمین نمی‌آید. به نظرم یکی از مهم‌ترین دلایلی که اتفاق مذکور را باعث می‌شود این است که تمدن‌هایی که پیشرفته‌تر هستند روابط بین آنها نزدیک‌تر است. این تمدن‌ها با یکدیگر ارتباط نزدیک دارند و تمایلی به حضور در سیارات دیگر ندارند. بنابراین هرگز این اتفاق را تجربه نخواهیم کرد که به عنوان مثال یک موجود فضایی روی زمین بیاید و بگوید "ما با صلح و آرامش کنار شما آمده‌ایم. در مطالعات خود متوجه شدیم شما با بیماری سرطان مواجه شده‌اید و ما 50 سال قبل این مشکل را حل کرده‌ایم. این دستگاه کوچک برای درمان بیماری سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرد و به شما آموزش می‌دهیم چگونه از آن استفاده کنید"».
او در ادامه گفت: «در آینده دور، شاید 1000 سال بعد ممکن است بتوانیم به سیاره دیگری سفر کنیم و موجودات ناشناخته آن را از نزدیک ببینیم. این اتفاقی است که انسان انجام می‌دهد، زیرا ما یک تمدن پیشرفته هستیم که می‌دانیم سرطان را چطور درمان کنیم، اختلالات نوزادان هنگام تولد را از بین ببریم و چطور علم خود را به دیگران آموزش دهیم. موجودات ناشناخته فضایی این توانایی‌ها را ندارند».
بین بر این باور است که ما در کائنات تنها نیستیم و موجودات زنده دیگری در کرات دیگر زندگی می‌کنند که از آنها بی‌خبریم.
