فریاد «فروشندگان دوره گرد» بر سر شهر/وقتی قانون سکوت کرده است

گروه اجتماعی- در حالی همواره در اجرای قانون مقابله با سد معبر و دستفروشی احساساتمان قانون را دور زده که برای خاموش کردن بلندگوی فروشندگان دوره گرد و اختلالی که در اقتصاد مشاغل خرده پا ایجاد می کنند، هنوز قانونی وجود ندارد.

به گزارش افکار نیوز؛ از صبح حتی در ازدحامی که محله را فرا گرفته صدایشان را می شنوی که با کمک یک بلندگوی سیار و بعضا صدایی ضبط شده تمام تلاششان را می کنند تا جنسی بخرند کهنه و فروسوده یا نه؛ جنسی بفروشند ارزان تر و معلوم نیست با همان کیفیت یا بی کیفیت.

دوره گرد وجب به وجب کوچه ها را طی می کند، کودک از خواب می پرد، پیرزن قلبش به شماره می افتد، اهل خانه حس می کنند حتی خانه هم دیگر مامنی برای فرار از شلوغی پایتخت نیست اما بعضی از آنها همچنان می فروشند تا نان به سر سفره ببرند و برخی هم شاید همان هایی باشند که در میدان امام حسین گنجشک را بجای قناری رنگ می کنند و می فروشند. اما آنچه اهمیت دارد آسایشی است که سلب می شود و شهری است که به بی قانونی هایش روز به روز اضافه می گردد. در حالی که اداره مسئولان از ترس فشار اقتصادی که بر دوش شهروندان است نه جرات می کنند هم صنفی های آنها را از گوشه خیابان جمع کنند، نه از مترو. اما در این گزارش از دستفروش ها حرف نمی زنیم که قانون در مورد آنها حرف زده اما در اجرا، احساسات آن را دور زده است. از فروشندگان دوره گرد سخن می گوییم که در برخورد با آنها هیچ قانونی وجود ندارد.

اگر شک دارید به 137( سامانه ثبت و پیگیری پیام شهرداری تهران) زنگ بزنید و بگویید هر روز صبحمان با نوای دلنواز فروشندگان دوره گرد شروع می شود پاسخ آنها این است که این خودروها متحرک هستند و ما تنها می توانیم در صورت مشاهده تذکر بدهیم به 110 زنگ بزنید...و این هم پاسخ 110 که می گوید این خودروها تخلف راهنمایی و رانندگی نداشته اند که آنها را متوقف کنیم.

این موضوعی است که مجتبی شاکری رییس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران  در گفت و گو با افکار نیوز نیز آن را تایید می کند: این افراد نه تخلف ترافیکی داشته اند تا راهور با آنها برخورد کند و نه به صورت ثابت و سد معبر هستند که شهرداری بتواند طبق قانون با آنها برخورد داشته باشد.

قانونی برای مقابله با فروشدگان دوره گرد وجود ندارد و در صورت بروز هر گونه مشکل نیز طبعا پاسخگویی وجود نیست.

اما آیا آلودگی صوتی تنها آسیبی است که این فروشندگان به شهر و شهروندان می زنند؟

پاسخ این سوال را شاکری اینگونه می دهد: عملکرد دستفروشان و فروشندگان دوره گرد غیر قانونی و جزء کسب و کارهای غیر مجاز است.

کسب و کار غیر مجازی که به مرور امنیت کالا را به واژه ای بی معنی تبدیل و مشاغل خرده پا را نابود می کند به این معنی که چراغ دکان آن کاسبی که مالیات و عوارض می دهد، خاموش می شود و فروشندگان دوره گرد همانند بسیاری از هم صنفان خود با یک دستگاه سیار کارتخوان (POS) معادلات اقتصادی اصناف مختلف را بر هم می زنند.

حال اگر با این شرط که طبق معمول احساساتمان قانون را دور نزند برای این که کسبه تبدیل به دستفروش ها و فروشندگان دوره گرد نشوند و از حجم آلودگی صوتی در محیط زندگی مان کم کنیم باید به فکر تصویب قانونی با محتوای مقابله با فروشندگان دوره گرد یا جرم انگاری این موضوع باشیم.

 

ناصر امانی معاون برنامه ریزی، توسعه شهری و امور شورای شهرداری تهران با اشاره به این که برخورد با فعالیت فروشنده های دوره گرد که با آلودگی صوتی برای شهروندان مزاحمت ایجاد می کنند نیاز به قانونی شفاف دارد به افکار نیوز می گوید: در هماهنگی با معاونت خدمات شهری لایحه ای را به این منظور به شورای شهر ارایه می دهیم تا برای برخورد با این نوع دستفروش ها مجوز قانونی برای دفاع از اقدام ماموران شهربان در مراجع قضایی داشته باشیم.

هر چند که مجتبی شاکری معتقد است این لایحه باید در کارگروه مشترک شهرداری- قوه قضاییه تهیه شود و امانی معتقد است تا آن زمان نیروی انتظامی مسئول مقابله با دوره گردهایی است که آرامش و نظم عمومی را خدشه دار می کنند.

اما در حالی از لزوم ارایه لایحه برای قانونی کردن برخورد با فروشندگان دوره گرد سخن گفته می شود که شهرداری تهران با تاخیر بسیار هنوز لایحه ساماندهی دستفروشان مترو را ارایه نکرده است.

از سوی دیگر تا کنون اخبار زیادی از دردسرساز شدن برخورد نیروهای شهربان با دستفروش ها دیده ایم و اگر از هر یک از اعضای شورای شهر یا مسئولان شهری در مورد چرایی ضعف اجرا قانون مقابله با سد معبر سوال بپرسید همگی با اغماض پاسخ می دهند و به واژگانی همانند تورم اقتصادی، معاش مردم  و فشار زندگی بر می خورید.

اما مسئولان اداره کننده شهر و حتی شهروندان چه پیش از تصویب قانون برای مقابله با فروشندگان دوره گرد و چه پیش از اجرای قانون مقابله با دستفروشی و سد معبر به این سوال ها پاسخ دهند که آیا می توانند برای نظم و امنیت قیمتی را تعیین کنند؟ آیا تا زمانی که دستفروشی و کسب و کارهای غیر مجاز مشاغل خرده پا را تهدید و کسبه را به حلقه ناتمام دستفروشی و فروشندگان دوره گرد اضافه می کند می توان به نظم اقتصاد شهر کمک کرد و از فشار اقتصادی بر خانواده ها کاست؟ و در آخر این که آیا تا زمانی که همواره احساساتمان بر اجرای قانون پیشی گرفته و با خوش خیالی به جای ایجاد شغل برای دستفروش ها و ساماندهی آنها، فضا را برای فعالیت آنها و شکستن قانون باز تر می کنیم می توانیم از قوانین مان انتظار اجرای نظم شهری و ثبات اقتصادی را داشته باشیم؟

لیلا موسوی نسب