گروه اجتماعی- مدیرکل دفتر سلامت جمعیت، خانواده و مدارس وزارت بهداشت نیز با تایید این مساله از شتاب منحنی افزایش سن ازدواج در بین خانم‌ها خبر داده است.
به گزارش افکارنیوز، دکتر محمد اسماعیل مطلق افزود: در بررسی که انجام شده از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۹۰ منحنی سن ازدواج در کشور ۴ تا ۶ سال افزایش یافته که در برخی شهرها مانند تهران و در شمال تهران ۱۰ سال افزایش پیدا کرده به طوری که شتاب منحنی افزایش سن ازدواج در خانم‌ها بیشتر است.
وی بهترین سن ازدواج را ۱۸ تا ۳۵ سالگی دانست و اظهار کرد: بهترین سن بارداری نیز ۱۸ تا ۳۵ سالگی است که این بدین معنی نیست که ۳۵ سال به بالا مشکل است، بلکه باید مراقبت بیشتری انجام شود.
به اعتقاد وی، بیش از 11 میلیون دختر و پسر جوان در آستانه ازدواج در کشور وجود دارد که بخش مهمی از این جمعیت که بین 18 تا 35 سال دارند، در حال پشت سر گذاشتن سن ازدواج و باروری سالم هستند که این امر زمینه ساز کاهش نرخ باروری در کشور است.
به اعتقاد جامعه نشاسان و آسیب شناسان اجتماعی دلایل مختلفی بر افزایش سن ازدواج میان دختران و تمایل برخی از آنها به تجرد قطعی وجود دارد که م یتوان به موارد زیر اشاره کرد؛
* سختگیری دختران و خانواده ها در قالب مسائلی نظیر تعیین مهریه های بالا، جهیزیه های گران قیمت و لوکس، جشن های عروسی با شکوه.
* پررنگ شدن روابط آزاد و خارج از هرگونه تعهد و الگوپذیری از سبک زندگی جوانان غربی.
* ترس از دست دادن آزادی های فردی .
* گزیران بودن جوانان از مسوولیت پذیری.
* عوض شدن جایگاه زن و مرد در خانواده.
* تفاوت های فکری،فرهنگی و نداشتن اشتراکات .
* تغییر ارزش های اجتماعی و اهمیت بیش از حد مسائل مادی و اقتصادی.
*گرانی مسکن و اجاره بها.
* بیکاری.
* ناکارآمدی شیوه‌های سنتی انتخاب همسر و درنتیجه کاهش تعداد خواستگار دختران.
*تمایل پسران در ازدواج با دخترانی کوچکتر از خود.
*البته نباید فراموش کرد که بالا رفتن جرایم و آسیب های اجتماعی مانند اعتیاد، بی بندوباری، همسر آزاری، طلاق، روابط سرد همسران، دخالت اطرافیان و ... موجب از از بین رفتن خانواده ها و سلب اعتماد جوانان از ازدواج شده است.
پیامدهای افزایش سن ازدواج دختران
افزایش سن ازدواج دختران دارای پیامدهایی است که می توان به شکل گیری روابط از هم گسیخته بین دختران و پسران، ازدواج سفید، نداشتن احساصس نیاز به تشکیل خانواده و حمایت های عاطفی در این چارچوب و ... اشاره کرد.
در چند سال دختران در شهرهای بزرگ به ویژه در پایتخت و مناطق شمال شهر امکان فعالیت های اجتماعی گسترده یافته و در سایه تحصیلات تکمیلی دانشگاهی توانسته اند شاغل شوند که همین مساله و همچنین حمایت های خانوادگی سبب شده تا نسبت به ازدواج با پسرانی که درآمد کمتری داشته و یا فاقد خانه و خودروی شخصی هستند، تمایلی نشان ندهند.
توان اقتصادی دختران شاغل افزایش یافته و آنها به استقلال اقتصادی می رسند و از آنجایی که نیاز اقتصادی می تواند یکی از انگیزه های دختران برای ازدواج باشد،این دسته از دختران از مجرد ماندن خود احساس سربار خانواده بودن نکرده و رغبتی به ازدواج نشان نمی دهند.
دختران شاغل معمولا دارای خواستگاران بیشتری نسبت به سایر دختران هستند و از به تاخیر انداختن ازدواج ترسی ندارد بنابراین افزایش سن مانعی برای ازدواج آنها محسوب نمی شود.
بنابراین دختران جوانی معمولا از حمایت های خانوادگی تا پایان عمر برخوردارند و حاضر نیستند استقلال فردی و مالی خود را به دلیل ازدواج از دست دهند و در مقابل آن عده از دخترانی که وضعیت مالی و شغلی و تحصیلی مناسبی ندارند به دنبال یافتن همسران ثروتمند بوده و در این راه حتی تاهل فرد مورد نظرشان مانعی بر سر رسیدن به هدفشان محسوب نمی شود و حتی حاضرند به عنوان «زن دوم» و «هوو» وارد زندگی مشترک شوند.
تجرد جوانان سبب بروز آسیب های فراوان اجتماعی می شود و تنها محدود به بالا رفتن سن ازدواج دختران و پسران نیست بلکه ادامه این وضعیت می تواند ادامه حیات یک نسل را به مخاطره بیاندازد زیرا اکنون بسیاری از جوانان در سن باروری قرار دارند و اگر این فرصت را از دست دهند ممکن است هیچ گاه نتوانند از نعمت فرزند برخوردار شوند.
افزایش سن ازدواج همچنین سبب ایجاد شکاف سنی فراوان بین فرزند و والدین می شود و چه بسا اکنون نمونه های این مساله در جامعه قابل مشاهده است.
