محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به تولید پلیمرهای عایق صوت و ارتعاش شدند که قدرت جذب آنها 2.5 برابر بیشتر از نمونه‌های گزارش شده در دنیا است؛ این پروژه تحقیقاتی از 15 سال قبل توسط استاد تمام دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر و در قالب پایان‌نامه‌های تحصیلات تکمیلی تعدادی از دانشجویان آغاز شده و اکنون به نتیجه رسیده است.
دکتر ناصر محمدی به سابقه طولانی ساخت پلیمرهای جاذب صوت و ارتعاش در دنیا اشاره کرد و درباره تفاوتهای این پلیمر با نمونه‌های مشابه خاطرنشان کرد: پلیمری که ما موفق به تولید آن شده‌ایم، بر پایه آبی است و جزو فناوریهای دوستدار محیط زیست به شمار می‌آید؛ ضمن اینکه قدرت جذب صدا و ارتعاش در این پلیمر نسبت به نمونه‌های مشابه به شدت افزایش یافته است.
وی درباره نحوه استفاده از این ماده نیز اظهار کرد: این پلیمر، یک سامانه کلوئیدی است که امکان اسپری کردن (پاشیدن) بر روی سطوح مختلف را دارد؛ به این ترتیب که آن را بر روی اجسام موردنظر، اسپری می‌کنیم که این جسم می‌تواند سطح یک دیوار یا یک شیئ در ابعاد گوناگون باشد و در نتیجه، ارتعاش یا صدای آن جسم حذف میشود.
محمدی استفاده راحت و آسان و انعطاف‌پذیری را از مزایای بکارگیری این پلیمر عنوان کرد و گفت: استفاده از این پلیمر نیاز به تخصص یا آمادگی خاصی ندارد و برای همه نوع شیئ قابل استفاده است.
زهرا خوبی آرانی؛ دانشجوی مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر که پروژه دکتری وی منجر به تولید یک پلیمر جاذب صوت و ارتعاش با قدرت بالا شده است، یادآور شد: امواج مکانیکی به طور کلی، فرکانسهای مختلفی دارند که فرکانسهای پایین مانند صوت و فرکانسهای بالا مثل فراصوت (سونار) را شامل میشود.
وی افزود: بالاترین نمونه‌‌ای که تاکنون در تحقیقات علمی دنیا برای جذب امواج مکانیکی با فرکانس یک هرتز گزارش شده، واحد 150 بوده است در حالیکه پلیمر تولیدی ما قابلیت جذب این امواج تا 400 واحد را داراست.
خوبی آرانی خاطرنشان کرد: برای فرکانس 10 مگاهرتز نیز با استفاده از این پلیمر توانسته‌ایم قدرت جذب امواج مکانیکی را به 15 دسی بل بر میلیمتر برسانیم که چنین قدرت جذبی تاکنون گزارش نشده است.
این پلیمر جاذب صوت و ارتعاش در محیطهای مختلف، کاربردهای گوناگون دارد که به عنوان مثال، می‌توان در فضاهایی مانند استودیوهای ضبط صدا، آن را به صورت یک پوشش روی دیوارهای استودیو قرار داد تا هم صداهای داخل به بیرون نرود و هم صداهای بیرون استودیو مزاحمتی برای کار ایجاد نکند.
درمورد وسایل و تجهیزاتی که زیرآب حرکت و ایجاد صدا یا ارتعاش می‌کنند نیز می‌توان با استفاده از این پوشش پلیمری، امواج صوتی یا فراصوتی آنها را حذف کرد و با ایجاد نوعی استتار، مانع شناسایی و ردیابی آنها از بیرون شد.
این تحقیق در قالب رساله دکتری زهرا خوبی آرانی با عنوان بررسی افزایش اتلاف انرژی در نانوکامپوزیتهای پلیمری نرم با بهره‌گیری از ناهمگونی دینامیکی در ناحیه انتقال شیشه‌ای و تنظیم ناهمگونی پراکنشی در دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر انجام شده و علاوه بر چاپ نتایج به صورت مقاله ISI، فرآیند ثبت پتنت آن نیز با همکاری دانشگاه در دست انجام است.
