سید مسعود حسینی / شماها یادتان نمی آید، در زمان های قدیم وقتی دعوا می شد، دادگاه و محکمه ای نبود یا اگر بود خیلی محل اعتنا و توجه قبیله ها قرار نمی گرفت؛ از آن دوران به عنوان دوره "انتقام شخصی" نام می برند. خوشبین ترین هواداران این مکتب نیز فکر نمی کردند در سال 1395 گروهی به آن تفکر، روی خوش نشان دهند یعنی اقامه دعوی و پیگیری مطالبات قانونی از مرجع ذی صلاح، امری قبیح تلقی شود.
البته پیش از آن نیز در سال 88 نشان دادند که عملا هم به آن مکتب معتقدند و با حضور در خیابان و آشوب، هزینه های جبران ناپذیری به کشور وارد کردند که خدا از آنها نمی گذرد چرا که به فرموده رهبر معظم انقلاب، گناه ارتکابی آنان، نابخشودنی بود.
از 88 به 95 بیاییم، دورانی که اگر به شما تهمت بزنند و آبروریزی راه بیندازند باید گناه نکرده را گردن بگیری و اگر در پی احقاق حق و شفافیت و عدالت باشی متهم می شوی به دشمنی با رسانه ها.
اصلا اعتقادی ندارم که خودشان را به نفهمی زده اند، واقعا نمی فهمند و ادراک پایینی دارند کسانی که فرق شکایت از دروغ و تهمت را با شکایت از رسانه قائل نیستند. کسانی که اجازه اعاده حیثیت به قربانیان افترا و اتهام نمی دهند.
ما به عنوان یک رسانه خواهشمندیم از کسانی که با نام رسانه و ژست حق طلبی و روشنگری به دروغ و تهمت و افترا می پردازند برخورد کنید و تا پایان مسیر قانونی، صبوری کنید و به وسواسان خناس اعتنا نکنید؛ چرا که آنها نه نگران شما هستند و نه نگران ساحت رسانه و اطلاع رسانی، آنان دلواپس تریبون دروغگو و بی اخلاقی هستند که مطامع سیاسی آنها را پیگیری کند. آنها بیم آن را دارند که در پروژه های بعدی سیاسی خود، نتوانند خبرنگاران و رسانه ها را همراه کنند.
سران دروغگو و تاجران کارنابلدی که آخرت خویش را به متاع قلیل دنیا فروختند بدانند که حق مظلوم از ظالم گرفته می شود. آن روزی که طراحی می کردید تا آبروی مردم را ببرید، نگران آه مظلوم و اقتدار قوه قضائیه نبودید، حالا نیز از این موضوع درس عبرت بگیرید و عالم سیاست را از این ناپاکی ها و بی اخلاقی ها پاک کنید.
