به گفته آن‌ها زلزله‌های بزرگ احتمالا در زمان مدهای بزرگ رخ می‌دهند که دو بار در روز اتفاق می‌افتند.
گرانش ماه در زمان مدهای بزرگ اقیانوس‌های زمین را به سمت خود می‌کشد، اما این مدها ماهانه دو بار در زمان کامل شدن ماه یا هلال ماه نو بزرگتر می‌شوند زیرا خورشید، ماه و زمین در یک خط قرار می‌گیرند.
با کشیده یا فشرده شدن آب توسط گرانش ماه، پوسته زمین نیز تا حد کمی فشرده می‌شود و این کشش ظریف می‌تواند بر زمانی که نقاط بحرانی در امتداد خطوط گسل می‌شکنند، تاثیر بگذارد.
دانشمندان هنوز بطور کامل نمی‌دانند که زلزله‌های بزرگ چگونه رخ می‌دهند اما این رویدادها ممکن است در اثر یک فرآیند آبشاری رخ بدهند که طی آن، یک شکاف کوچک به یک گسست بزرگ تبدیل می‌شود. حرکت سنگها در اثر گرانش ماه می‌تواند ضربه نهایی برای آغاز رویدادهایی باشد که منجر به ایجاد زلزله می‌شوند.
این نخستین بار نیست که این نظریه مطرح شده، اما تحقیق کنونی که در مجله Nature Geoscience منتشر شده، برای اولین بار به نمایش یک پیوند محکم آماری درباره آن پرداخته است.
محققان ژاپنی دریافتند که برخی از بزرگترین زمین‌لرزه‌ها مانند زلزله سوماترا در سال 2004، زلزله شیلی در سال 2011 و زمین‌لرزه ژاپن در زمان مد بالا روی داده‌اند. 9 مورد از 12 زلزله بزرگ ثبت شده تاکنون در نزدیکی یا در روزهای ماه کامل و هلال اتفاق افتاده‌اند.
این یافته‌ها می‌تواند به پیش‌بینی زلزله در مناطق دارای بیشترین میزان زمین‌لرزه مانند ژاپن کمک کند.
