زهره طبیب زاده نوری گفت: قانون تسهیل ازدواج جوانان در سال 84 مصوب شدو وارد بسیار خوبی در این قانون دیده شد تا جوانان به ازدواج تشویق و ترغیب شوند و در عین حال که جوانان را به ازدواج تشویق میکرد تحکیم بنیان خانواده را نیز به دنبال داشت.
وی ادامه داد: از جمله تسهیلاتی که در این قانون به آن اشاره شده بود دادن تسهیلات ارزان قیمت برای برگزاری مراسم و واگذاری تالارها و سالنها با قیمت ارزان برای زوجهای جوان تا بتوانند مراسم خود را با حداقل هزینهها برگزار کنند، دادن وام یا دادن خانههایی با متراژ پایین یا خوابگاههای دانشجویی به متأهلین جوان که ابتدای زندگی مشترک خود هستند نیز از دیگر تسهیلاتی بود که در قانون تسهیل ازدواج جوانان به آن اشاره شده بود.
این نماینده مجلس تصریح کرد: مهمترین مسئله این قانون در نظر گرفتن اعتبارات مالی است و باید اعتبارات آن دیده شود تا قانون قابلیت اجرایی شدن داشته باشد، هم اکنون شاهد هستیم مواردی مانند مسکن مهر که تنها برای جوانان نبود اما جوانان هم میتوانستند کاندیدای دریافت این خانه شوند توسط دولت به درستی اجرایی نشد در حالیکه مسکن یکی از مهمترین مؤلفهها برای ترویج ازدواج جوانان است.
طبیب زاده ادامه داد: وقتی دولت از اجرای مسکن مهر که برای افراد کم توان مطرح شده است، سرباز میزند چه انتظاری میتوان داشت که امکاناتی را برای ازدواج جوانان فراهم کند، اگر دولت میخواهد در این زمینه واقعا اقدامی را انجام دهد باید در بودجههای سنواتی خود این اعتبارات را لحاظ کند تا بتوان آن قانون را اجرایی کرد وقتی دولت اعتبارات را در نظر نمیگیرد قطعا آن قانون اجرایی نمیشود و وقتی اجرایی نشود نمیتوان از وزیر در مورد اجرایی نشدن آن سؤال کرد.
وی خاطرنشان کرد: تحقق این قبیل قوانین احتیاج به اراده دولت دارد که متأسفانه دولت ارادهای در تحقق این امر ندارد، در برنامه ششم توسعه نیز تا جاییکه بنده اطلاع دارم به ازدواج جوانان به صورت جدی پرداخته نشده است.
این نماینده سابق مجلس با بیان اینکه پایین آوردن نرخ سود تسهیلات شاید اقدام مثبتی باشد اما برای جوانان کارساز نیست، گفت: جوانان و کسانی که در ابتدای زندگی مشترک خود هستند نمیتوانند یک میلیون تومان قسط تسهیلات را بپردازند کدام جوان ما سه میلیون تومان درآمد ماهانه دارد که بتواند یک میلیون تومان از آن را قسط بدهد.
طبیب زاده خاطرنشان کرد: اگر دولت میخواهد برای ازدواج جوانان گامی بردارد باید ابتدا برای حل معضل بیکاری و سپس برای مسکن جوانان چارهای بیندیشد چراکه با شرایط کنونی خانوادهها قادر نیستند برای فرزندانشان مبادرت به اجاره خانه کنند.
وی افزود: دولت و شهرداریها با اعتبارات بانکها و خیرین باید برای جوانان خانههای انبوه با متراژ پایین و ارزان قیمت بسازند و برای حداقل 5 سال اول زندگی در اختیار جوانان قرار دهند تا شاید مشکلی از مشکل ازدواج جوانان برداشته شود.