زمانی که مشکلی در عملکرد این پروتئین ایجاد می‌شود، ظاهر پیچ‌خورده و در هم‌تنیده به خود می‌گیرد. در چنین شرایطی پروتئین تاو نمی‌تواند به خوبی مواد را جابه‌جا کند و باعث مرگ سلول‌های عصبی می‌شود.
این شکل سمی پروتئین تاو در واقع یکی از مشخصه‌های بیماری آلزایمر محسوب می‌شود. یکی دیگر از مشخصه‌های آلزایمر حضور پروتئینی به نام "بتا آمیلوئید" در مغز بیمار است.
دانشمندان متوجه شده‌اند، با پیشرفت بیماری آلزایمر، پراکندگی و در هم تنیدگی پروتئین‌های تاو و بتاآمیلوئید طی یک الگوی قابل پیش‌بینی و مشخص تشدید می‌شود.
محققان دانشگاه کلمبیا با بررسی موش‌های آزمایشگاهی دریافتند پروتئین‌های تاو از طریق فضای بین سلولی از یک نورون به نورون دیگر جابه‌جا می‌شوند.
"کارن داف"، سرپرست تیم تحقیقاتی در گزارشی عنوان کرد: با آگاهی از چگونگی گسترش و پراکندگی پروتئین‌های تاو می‌توانیم مانع حرکت آن‌ها از یک نورون به نورون دیگر شویم و از گسترش بیماری به سایر نقاط مغز جلوگیری کنیم.
این تیم تحقیقاتی با بررسی حرکت پروتئین در سیستم عصبی موش‌ها متوجه شد، نورون‌ها پروتئین تاو را به فضای بین سلولی ترشح می‌کنند. پروتئین‌ها در این فضای مایع قرار گرفته و سرانجام توسط سلول‌های عصبی مجاور جذب می‌شوند.
محققان دانشگاه کلمبیا همچنین با استفاده از تکنیک‌های "آپتوژنتیک" (optogenetic) و "شیمی ژنتیک" (chemogenetics) دریافتند، افزایش فعالیت نورون‌ها باعث آزادسازی هر چه بیشتر پروتئین‌های تاو و متعاقباً مرگ نورون‌ها می شود.
