شاخص "سیاره شاد" (The Happy Planet Index) در جدیدترین رتبه سنجی خود فهرست شادترین کشورهای جهان را با بررسی عواملی همچون طول عمر، کیفیت زندگی، سطح سلامت، اثرات زیست‌محیطی و میزان برابری از میان 140 کشور اعلام کرد.
در این رتبه سنجی کشور ویتنام برای نخستین بار عنوان شادترین کشور آسیایی را به دست آورد و در فهرست شاخص سیاره شاد پس از کاستاریکا، مکزیک، کلمبیا و وانواتو (جزیره‌ای در جنوب اقیانوس آرام) در جایگاه پنجم قرار گرفت.
بر این اساس، سطح امید به زندگی در ویتنام 75.5 سال است که برای یک کشور در حال توسعه رقم بالایی است. این در حالی است که نرخ سنی امید به زندگی در آمریکا 78.8 سال است.
ویتنام همچنین از کیفیت زندگی و سطح سلامت بالایی برخوردار است. به‌گونه‌ای که در این دو مورد حتی در سطح بالاتری از کاستاریکا (نخستین کشور شاد جهان) قرار دارد. نابرابری در ویتنام در پایین‌ترین سطح است به‌گونه‌ای که 98 درصد مردم این کشور از خدمات یکسان آموزشی بهره‌مند هستند. این کشور در ریشه‌کن کردن فقر بسیار موفق عمل کرده است. در اوایل دهه 90 میلادی نیمی از مردم ویتنام در فقر به سر می‌بردند. در حال حاضر نرخ فقر در ویتنام (یکی از کشورهای در حال توسعه آسیا) تک‌رقمی است.
کشور ویتنام طی سالهای گذشته توجه ویژه‌ای را به مسائل زیست‌محیطی داشته است. حفظ منابع طبیعی، مبارزه با انواع آلودگی‌های آب‌وهوا، معادن، حفاظت از جنگل‌ها و منابع آب از مهم‌ترین سیاست‌های دولت ویتنام هستند. گفته می‌شود مساحت جنگل‌های ویتنام در سالهای آینده به 1.7 هکتار برای هر نفر افزایش می‌یابد.
با تمامی این اوصاف، به نظر می‌رسد تغییر جریانات سیاسی و طرح‌های توسعه بلندپروازانه دولت برای یک دهه آینده ممکن است نظم این آمار و ارقام را برهم بزند. از سوی دیگر، شکاف ثروت و درآمد در ویتنام می‌تواند تا حدودی موجب بروز و تشدید نابرابری شود. بنابر گزارش بانک جهانی در سال 2014، نرخ نابرابری درآمد در ویتنام با دیگر کشورهای در حال توسعه تفاوت چندانی ندارد ولی به نظر می‌رسد در رسیدن به سطح جهانی موفق عمل کند.
ویتنام در طول 30 سال گذشته موفق شد به ثبات اقتصادی برسد. بنابراین شایستگی تبدیل‌شدن به یکی از بهترین مکان‌های جهان برای زندگی را دارد.
بنابر شاخص "سیاره شاد" ایران در رتبه 84اُم و آمریکا در جایگاه 108اُم شادترین کشورهای جهان قرار دارند.
برای مشاهده رتبه شادی کشورهای جهان اینجا کلیک کنید.
