اخیراً مصرف قلیان رواج بسیاری یافته و در بین همه اقشار جامعه، به ویژه جوانان به عنوان وسیله‌ای مرسوم قلمداد می‌شود. قلیان پای ثابت جمع‌های دوستانه و محافل مختلف قرار گرفته و بازار قهوه‌خانه‌ها را حسابی داغ کرده است.
روزانه بیش از 100 میلیون نفر در کره خاکی به مصرف قلیان می‌پردازند. این وسیله در آمریکا بیشتر در بین دانشجویان رواج دارد. علاوه بر آن، به گزارش مرکز «کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا» در سال 2010 تقریبا یک نفر از هر 5 دانش‌آموز دبیرستانی در این کشور به صورت مستمر قلیان مصرف کرده است.
مصرف قلیان منحصر به گروه سنی، طبقه اجتماعی، زمان و مکان خاصی نمی‌شود و تبعات آن متوجه شمار بسیاری از افراد است.
اخیراً این موضوع بیش از پیش مورد تایید قرار گرفته است که مصرف قلیان می‌تواند باعث بروز بیماری‌هایی مثل سل، آنفلوآنزا، هپاتیت شود.
محققان بر این باورند، شیلنگ آلوده قلیان عامل مهمی در انتقال بیماری‌ها محسوب می‌شود. از میان پنج نوع هپاتیت کشف شده، نوع آ و ب را می‌توان مستقیماً به مصرف قلیان ربط داد.
سرآخر بهتر است بگوییم این عقیده که قلیان می‌تواند به عنوان جایگزین مناسب سیگار مورد استفاده قرار گیرد، اساساً اشتباه است. تنباکوی قلیان درست به اندازه توتون سیگار حاوی مواد سمی است، با این تفاوت که هر یک سر قلیان (مصرف حدود یک ساعت) که تقریباً با 200 کام همراه است، 150 برابر هر سیگار دود وارد ریه‌ها می‌کند. در واقع هر یک ساعت مصرف قلیان معادل مصرف 100 نخ سیگار است. از طرفی، قلیان 25 برابر سیگار قطران دارد!
تصور اشتباه دیگر به این صورت مطرح می‌شود که آب قلیان باعث تصفیه نسبی دود شده و بسیاری از مواد سمی آن را فیلتر می‌کند. این در حالی است که بسیاری از مواد شیمیایی مثل کربن مونوکسید و فلزهای سنگین در آب به میزان کمتری نسبت به هوا جذب می‌شوند!
