الو مادر، نشد برسیم، نشد که برایم آستین بالا بزنی، نشد که باز هم محکم در آغوشم بگیری. امان از شب مادر...
امان از شب که همیشه اشتهای زیادی دارد. چه در بالش خودت غرق خواب باشی و چه سرت را مثل آن سرباز، زیر پرده چرکگرفته اتوبوس به شیشه تکیه داده باشی و خواب به چشمت نیاید بابت همه تصویرهایی که از مقصد این سفر برای خودت ساختهای.
نگران پسرت نباش مادر، او دیگر سرباز نیست، او برای همیشه از خدمت معاف شده است، او حالا شاه آسمان است او میهمان خدا در ماه رمضان است
تسلیت به همه مادران ایران زمین. این عزیزان تنها فرزندان مادرانشان نبودند. بلکه فرزند همه زنان ایرانی بودند. چه زحمتهایی که به پایشان کشیده نشد. چه خون دلهایی که برای بزرگ کردنشان کشیده نشد . حالا همه آن دردانه ها زیر خروارها خاک. خدا به مادرانشان وهمه ما صبر عنایت کند.