این روزها تبلت و موبایل مثل نقل و نبات در دست هر کودکی دیده می شود و انواع بازی های رایانه ای تبدیل شده به تنها سرگرمی کودکانی که اغلب آنها والدین شاغل دارند ودیگر خبری از بازی های کوچه محله ای و شور و حال بچگی در آنها دیده نمی شود.

شاید در یک نگاه اجمالی این کوکان معقول ، با استعداد وآرام به نظر بیایند ولی بسیاری از کارشناسان این آرامش کودک را نشانه افسردگی و گوشه گیری وی می دانند بنابراین چندان هم نباید این رفتارها را برای کودک طبیعی دانست.

 

اهداف پشت پرده یک بازی رایانه ای/ خشونت های بزرگسالی که روزی بازی کودکی بودند

 

دور نگاه داشتن کودکان از رفتن به سوی تکنولوژی و بازی های متنوع راه حل خوبی برای کنترل او نیست بلکه کودک باید تا حدودی از این حیطه نیزسر در آورد یا به عبارتی با دنیای تکنولوژی غریبه نباشد.

از آنجایی که مسئله پر کردن اوقات فراغت کودکان با توجه به روند رو به رشد اشتغال والدین به دغدغه ای برای آنها تبدیل شده، اغلب والدین برای رهایی از این مسئله با دادن یک گوشی یا تبلت به دست کودک او را ساکت می کنند در حالی که از نتایج نافرجام و عواقب غیر قابل جبران آن بی خبر هستند.

علی باجلان روانشناس خانواده در خصوص رفتارهای والدین در برخورد با کودکان خود می گوید: در مقابل والدینی که برای پر کردن اوقات فراغت کودکان آنها را در انواع کلاس های آموزشی ثبت نام می کنند والدینی هستند که با قرار دادن گوشی و تبلت و سوق دادن کودک به سوی تکنولوژی آنها رابه گونه ای از سر خود وا می کنند.

 

افراط و تفریط ممنوع!
 
این روانشناس عنوان کرد: افراط و تفریط در هر یک از روش های پر کردن اوقات فراغت کودکان  می تواند نتایج ناگواری برای کودک به دنبال داشته باشد یعنی اگر والدین با ثبت نام کودک در کلاس های گوناگون بخواهند زمان وی را پر کنند این امر موجب خستگی و بی رغبتی کودک می شود.

وی افزود: اگر والدین با در اختیار گذاشتن بیش از حد تکنولوژی کودک را مشغول کنند این نیز می تواند او را از یادگیری مباحث دیگر درزندگی بازدارد.

 

محدودیتی که به کمک والدین می آید
 
نسرین دودانگی فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان با بیان اینکه باید بازی های رایانه ای از فروشگاه های معتبر خریداری شوند، عنوان کرد: در همه دنیا محدودیت های سنی برای استفاده از بازی ها وجود دارد اما در ایران نه تنها محدودیت سنی برای بازی کودک در نظر گرفته نشده بلکه با گذشت زمان سن استفاده از تکنولوژی و بازی های رایانه ای کمتر و کمتر می شود.

وی افزود: باید بازی ها را متناسب با سن کودک انتخاب کنیم که در این راستا منابعی برای کمک به والدین وجود دارد.

 

بازی پرطرفداری که خشونت را به فرزندانتان می آموزد!
 
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در پاسخ به اینکه بازی های کامپیوتری چه تاثیری بر روان کودک دارد، اظهار داشت: بازی ها با توجه به نوع آنها تاثیر متفاوتی بر روح و روان کودک می گذارند که از جمله بازی هایی پر طرفدار در جامعه بازی کلش است که با توجه به ماهیت جنگی آن می تواند به نوعی مبلغ رفتار خشونت آمیز برای کودک باشد .

وی خاطرنشان کرد: بازی هایی که ماهیت جنگی دارند برای سنین کودکی به هیچ عنوان مناسب نیستند چرا که می تواند ریشه های رفتارهای خشونت آمیز بزرگسالی را در آنها بپروراند.

 

کودکان زیر ذره بین والدین
 
این صاحب نظرضمن تاکید بر اینکه کنترل خانواده بر بازی کودک بسیار حائز اهمیت است، بیان کرد: از آنجایی که کودک در سنی قرار دارد که از جنبه های مختلف فکری ، ذهنی و جسمی در حال رشد است ، کنترل والدین در خصوص نوع و زمان بازی او بسیار اهمیت دارد چرا که پرداختن بیش از اندازه کودک به برنامه ها و بازی های رایانه ای می تواند موجب بازماندن او از برنامه های آموزشی تلویزیونی ، بازی های اجتماعی وحضور غیر مجازی شود.

وی ادامه داد: برای جانماندن کودک از فرصت های یادگیری و موفقیت باید محدودیت زمانی از سوی والدین برای کودک لحاظ شود.

 

حرف اول را چه کسی می زند؟
 
دودانگی در خصوص بازی های که برای کودکان مناسب است، تاکید کرد: بازی هایی برای کودکان مناسب است که مورد تایید سازمان های مسئول از جمله وزارت ارشاد و آموزش و پرورش باشد چرا که این سازمان ها بررسی های لازم برای تاثیر بازی بر کودک از جنبه های مختلف را انجام می دهند و بر اساس آن تاییدیه لازم را صادر می کنند.

وی افزود: حرف اول را نظارت والدین می زند که بهتر است تنها در زمانی که در کنار کودک خود هستند ابزار بازی را در اختیار او قرار دهند تا بر نحوه و زمان بازی آنها نظارت کافی را داشته باشند.

این روانپزشک کودک و نوجوان تاکید کرد:  نباید جلوی کودک برای بازی رایانه ای را بگیریم چون این امر می تواند اثرات سوء بیشتری داشته باشد بلکه تنها همراهی والدین با کودک و نظارت آنها نیاز است.

بنابراین نوع بازی های دوران کودکی می تواند ریشه های بسیاری از رفتارهای نا به هنجار دوران بزرگسالی باشد که والدین با نظارت دقیق و همراهی کودک می تواند خیلی ساده جلوی این رفتارها را بگیرند.